მთავარი » 2012 » აგვისტო » 27 » – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი პირველი | ))
08:25 – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი პირველი | )) | |
ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა. ჯანდაბა ნუთუ არ შეიძლება დავიძინო.
– ხო მარი რა ჯანდაბა გინდა გოგო ასე ადრე. – რაღა ადრეა. გოგო გაიღვიძე ნახე რა კარგი ამინდია. – გოგო არდადეგების პირველი დღე მაინც დამასვენე. ხომ მიდიხარ იმ სოფელში და წადი. – ოო ნუ ხარ დებილი მიდი გამოდი ჩემთან და გამაცილე. – კაი ხო დამაცადე ჩავიცვა. მარის გაუთიშე და აბაზანაში შევედი. მალევე გამოვედი ჩავიცვი და მარისთან წავედი. – ანიიი რა საყვარელი ხარ. – ოო ნუ ჭამე ტვინი. სხვა რას შვები? აკოსთნ რა ხდება? – არაფერი ყველაფერი კარგადაა. მალე მოვა და წავალათ. – ხოო წარმომიდგენია როგორი ბედნიერი იქნები და იდიოტის გამომეტყველებით რომ ივლი. – ოოო მოკეტე. ამ დროს მარიმ თავში ბალიში მითავაზა. – მეც ვესროლე. როცა მას უნდა ესროლა ფანჯრისკენ გავიხედე. ნახე აკო. ვაა რა ზმანზეა. ამ დროს გადავიკისკისე. რა სახე გაქვს. – მატყუარა. – სულელო – ბოროტო. – დებილო – გველო – გოგოებო რა დღეში ხართ? – უი აკოო ვერ დაგინახეთ. ისე მე რომ ვერ დამენახე კარგი მაგრამ მარიმ როგორ ვერ დაგინახა. ამაზე გულიანად გავიცინე. მარი აკოს ჩაეხუტა. მე კი ეგრევე ლამაზი კონეტარი ვესროლე მათ ასეთ საქციელს. – რა გულის ამრევი სცენაა. აღარ მიდიხართ? – ოხ ანი ანი. რას შვები სხვა ისევ დაბოროტობ და ხარ? – ხოო აკო აბა რას ვიზავ. ხომ იცი ჩემი გამოსწორება არ იქნება. – კარგი კარგი წავედით. აკო და მარი გავაცილე. – მომენატრებით დებილებო. – ჩევნც ანი. ყოველდღე დაგირეკავთ თავს არ მოგანატრებთ. – კაი მარ. აბა თქვენ იცით. კარგად გაერთეთ. მათ დავემშვიდობე და ბიბლიოთეკისკენ წავედი. მარი და აკო უკვე ერთი წელია ერთად არიან. ძალიან ლამაზი წყვილია. აი მე კი მარტო ვარ. 19წლის ვარ და შეყვარებული ისევ არ მყავს ალბათ არც მეყოლება. ძალიან მძიმე ხასიათი მაქვს. ყველა ბოროტს მეძახის. ალბთ იმიტომ რომ ყოველთვის სიმართლეს ვამბობ. მიყვრს რეალისტები და ვაფასებ ობიექტურ ადამიანებს. ბიბლიოთეკის კარები შევაღე. წიგნებს დაუწყე ყურება, არ ვიცოდი რა წამეკითხა. დიდხანს ვიარე წიგნეს შორის ბოლოს კი ერთ დამტვერილ წიგნს მოვკარი თვალი. მე ეს წიგნი ხელში ავიღე. უცრად ჟრუანტელმა დამიარა. წიგნი ამ სიცხეში ძალიან ცივი იყო. გამიკვირდა. მოხუცმა ქალმა დამინახა რომ წინგი ხელში ავიღე,უცრად გაშეშდა. – გოგონა მაგ წიგნის წაკითხვას აპირებთ? – დიახ ქალბატონო. – ეგ წიგნი დიდი ხანია არავის აუღია ხელში. გირჩევთ უკან დააბრუნოთ. – რატომ? ცუდი წიგნი არ უნდა იყოს. – არა სჯობს დააბრუნო ბევრად უკეთესი წიგნი არსებობს. –არა, არ ვაპირებ უკან დაბრუნებას. მორჩა ეს წიგნი მიმაქვს ქალს შეშფოთება დაეტყო სახეზე. მე გამოვედი. წიგნს დავხედე უცნაური ჩანდა. ზედ კი ეწერა ვამპირები ბრუნდებიან. ცოტა შემეშინდა. სახლში შევედი ჩემს საწოლზე მოვკალათდი და კითხვა დავიწყე. წიგნი გოგონას ცხოვრებაზე იყო. კითხვა მომბეზრდა და კომპიუტერს მიუჯექი მაგრამ ვერაფერი გავაკეთე ამიტომ დავიძინე. ვიღაც ბიჭი მიახლოვდებოდა, ძალიან სიმპატიური იყო, მუქი ლურჯი თვალები ქონდა, მე მიყურებდა, ცივი გამოხედვა ქონდა რაც ძალიან მაშინებდა. ჩემი სახელი რამდენჯერმე გაიმეორა. მომახლოვდა და ხელი ხელზე დამადო. მე უკვე შიშისგან ვკანკალებდი. ძალიან ცივი ხელი ქონდა. არაფერს ამბობდა. ამ დროს გამომეღვიძა, სულ ოფლიანი ვიყავი. მე აბაზანაში შევედი რომ გამოვდიოდი პისახოცს ვეძებდი მაგრამ იქ არ იდო სადაც დავდევი, შემეშინდა. პირსახოცს დაუწყე ძებნა ბოლოს ჩემს საწოლზე ვიპოვ. არა და ვიცი სააბაზანოში მქონდა. დედას დაურეკე ძალიან შემეშინდა მაგრამ არ მაგონებდა. მე ქუჩაში გამოვედი ცუდად ვყავი. ერთ ერთ დაქალთან წავედი. ნინის მივაკითხე ცოტახანი გავჩერდი, არაფერი არ მითქვამს მისთვის გიჟად ჩამთვლიდა და მე გაჩუმება ვარჩიე. ცოტა მოსაღამოებული იყო როდესაც სახლში ვბრუნდებოდი უცებ კი ის ლურჯთვალება შევამჩნიე გზაზე, კანკალმა ამიტანა. ძალიან შეშინებული ვიყავი ამიტომ სახლში შეშინებული შევვარდი. არ ვიცოდირა მექნა ან სად წავსულიყავი. სახლში შესული თვალებს არ უჯერებდი. აი მგონი მე მართლა გავგიჯდი... | გაგრძელება იქნება : D <3 | | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |