მთავარი » 2012 » აგვისტო » 27 » – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეცხრე | ))
08:44 – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეცხრე | )) | |
ნიკი მიყურებდა და გაურკვევლობა სახეზე
ეწერა. მე კი ისევ უაზროდ მეცინებოდა. ბოლოს სახეში მწარედ შემომარტყა.
ლოგინზე დამაგდო და თვალებში მომშტერებოდა. ცრემლები წამომივიდა და თავიდან
მოვიშორე.
– რა გინდა? რატომ მაგდებ ესეთ დღეში. შემეშვი გაიგე რომ უნდა შემეშვა. მეზიზღები, გული მერევა შენზე გაიგეეე?? –გული გერევა ხოო? აწი აღარ აგერევა. ის წამის მეასებდებში ჩემს წინ აისვეტა. არ ვიცი მერე რა მოხდა. ძლიერი თაბრუს ხვევა ვიგრძენი. მთელი სხეული მტკიოდა. ესე მეგონა დენმა დამარტყა. ვერ ვინძრეოდი. მხოლოდ ვიგაცის შეხებას ვგრძნობდი. ეს ტკივილი თითქოს მსიამოვნებდა. თვალებს ვერ ვახელდი. მერე ღრმად ჩამეძნა და ტკივილიც გაქრა.... ბუნდოვნად ვხედავდი ერიკს. ის მიღიმოდა და ხელს მიწვდიდა მე კი არაფერს არ ვაკეთებდი უბრალოდ უყურებდი. მასთან ჩახუტება მომინდა მაგრამ ვერ მივედი. თითქოს რაღაც მაკავებდა. უცებ ჩემს გვერდით ნიკი გაჩნდა და გამიღმე მერე ჩემკენ გადმოიხარა და მაკოცა. მე ვერაფერს ვაკეთებდი. ერიკი კი გაქვავებულიყო. ცრემლები მომადგა. გული შემეკუმშა.ნიკიმ ერიკს დამცინავად გადახედა. მერე კი ერიკი გაუჩინარდა. მე თვალებით ვეძებდი მას მაგრამ ამაოდ. ნიკი ხელი მომკიდა და ორივე უსასრულობაში გაუჩნარდით. თვალები გავახილე და ნიკის სახეს შევეფეთე. ვერ გამერკვია რა ხდებოდა. თითქოს ის ტკივილი გამქრალიყო. უცნაურად ვგრძნობდი თავს. – უკვე მეგონა აღარ გაიღვიძებდი. – რატომ? – დიდი ხანია გძინავს. – მაინც რამდენი? – რამდენიმე კვირა. – რაა? – ხო. სარკეში ჩაიხედე. მოგწონს შენი თავი? – ეს მე ვარ? – ხო ვეღარ ცნობ შენს თავს? – არა უბრალოდ მე ესეთი არ ვყოფილვარ. თითქოს სხვა ვარ. – რათქმაუნდა სხვა ხარ. – რას გულისხმობ? – იმას რომ ვამპირი ხარ. ადგილზე გავქვავდი. მერე არ ვიცი რა დამემართა. ყველაფერს ვამტვრევდი. ვყვიროდი, უფრო სწორედ ვღრიალებდი. კარები გავამტვრიე და გავიქეცი. სახლი ტყესთან ახლოს იყოს და ტყეს შევაფარე თავი. უცებ შველი შევამჩნიე ინსტიქტურად მას გავეკიდე. გაუცნობიერებლად ვაკეთებდი ყველაფერს. დავიჭირე შუაზე გავგლიჯე და უმად ვჭამდი. სისხლი თვალის დახამხამებაში გამოვწოვე, მერე კი ლეში მივაგდე. უცებ ჩავიკეცე ხესთან და ტირილი დავიწყე. მე ხომ ნამდვილ მხეცად ვიქეცი. ვტიროდი და მიწას მუშტებს ურტყავდი. ამ დროს ნიკი შევამჩნიე.ის მოვიდა და ჩამეხეტა. ჩემდა უნებურად ხელები მოვხვიე. ალბათ ძალიან მჭირდებოდა ვიღაცის თანადგომა. ვტიროდი და ნიკის უფრო ძლიერად ვეხუტებოდი. – ნუ ტირი, ვეღარაფერს შეცვლი. – შეხედე რას დავემსგავსე. სულ სისხლში ვარ ამოსვრილი. შეხედე ჩემს სისხლიან ხელებს და სახეს. ნამდვილ მხეცად ვიქეცი. – არაუშავს, თავზე კონტროლს ისწავლი. – ვისწავლი? ადვილია? კარგი რაა. ცუდად ვარ. – ეხლა დაწყნარდი და სახლში წამოდი. – შემეშვი – არ გინდა დაიბანო? ესე მართლა მხეცს გავხარ... კარგი რა ნუ ტირი და დამიჯერე. – კარგი. სახლში წავედით მე აბანოში შევედი. ერთი დაათის განმავლობაშ დუშის ქვეშ უაზროდ ვიდექი და ვფიქრობდი თუ ვინ ვიყავი და რა უნდა მეკეთებინა. ცრემლები მახრჩობდა. აბანოდან გამოვედი და ნიკისთან მივედი. – ნიკი – რა მოხდა? – შენთან საუბარი მინდა. – რაზე? – შეგიძლია შენს წარსულზე მომიყვე? – გრძელი ამბავია. – გეჩქარება? – არსად. – მაშინ მომიყევი. –მოგიყვები. მანადე კი უნდა დამპირდე რომ ბოლომდე მომისმენ. – გპირდები. ვთქვი და სმენად ვიქეცი. მინდოდა გამეგო როგორი წარსული ქონდა. მის შესახებ ყველაფერი მაინტერესებდა... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |