მთავარი » 2012 » აგვისტო » 27 » – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეცამეტე | ))
08:53 – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეცამეტე | )) | |
ამ ყველაფრის შემდეგ დიდი დრო გავიდა. თითქოს ყველაფერი კარგად იყო. სანამ ერთ დღეს ემა არ შემხვდა. – ემაა? – რა იყო ანა გეგონა დაგივიწყებდით? – აქ რა გინდა? – მოგინახულეთ არ შეიძლება? – წადი აქედან. – რომ არა? – გაფრთხილებ წადი მეთქი. –
ანა ანააა, რა მეამიტი ხარ. როგორ იფიქრე რომ ერიკთან მშვიდად
იცხოვრებდი. გახსოვდეს ამის საშუალებას არ მოგცემ. ეხლა კი კარგად იყავი
ლამაზო. ემა წავიდა მაგრამ ვერაფრით ვმშვიდდებოდი. მარის დაურეკე. – მაარ – ხო ან რა ხდება? – გოგო მიდი რა ჩვენს ადგილად მოდი. – რა ხდება? – ოო ზედმეტი კითხვების გარეშე აქ. მარიმაც არ დააყოლა და მალე დათქმულ ადგილზე იყო. – რა ხდება გოგო აბა მოყევი. – კლარა – რა კლარა. – დაბრუნდა და მემუქრება. – რაო რა მინდაო? – რაო და შენ და ერიკი ვერასოდეს იქნებით მშვიდადო. – რა უნდა მაგ ძუკნას რას გადაგეკიდა? – რა ენდომება თუ არა ერიკი. – არ ვიცი რა გითხრა. – მარი თავიდან უნდა მოვიშოროთ. – ემა? – ხოოო. – როგორ? – გეგმა შევიმუშაოდ. – და გააქვს რაიმე ვარიანტი? – არაა. – აბა რა უნდა ქნა? –
მოვიფიქრებ მერე. მარის დავემშვიბოდე და ერიკთან წავედი. მინდოდა
დავლაპარაკებოდი და კლარას შესახებ მეთქვა. თან კლარას მოშორებაზე
ვფიქრობდი. გეგმებს ვაწყობდი. უკევ აქ გაჩერება არ შეიძლებოდა. უნდა
წავსულიყავით შორს. ერიკის სახლში შევედი. უძახოდი მაგრამ არ მიპასუხა.
ბოლოს ოთახში შევედი. ერიკი საწოლზე ეგდო. მივედი შევეხე მაგრამ რექცია არ
ქონდა შემეშინდა. იქვე წერილი დავინახე და კითხვა დავიწყე: მაპატიე
ერიკ. შენ ყველაზე მეტად მიყვარხარ. არ შემეძლო სხვის გვერდით შენი
ყურება. ეს სიკვდილს უტოლდებოდა. კარგად იცი როგორი ურთიერთობა
გვქონდა.მირჩევნია საერთოდ გაქრე, მოკვდე ვიდრე იმ ბოზთან იყო. ვერ ვიტან
იმ გოგოს. მეჯავრება. ვიცი აღარასოდეს დაბრუნდები ჩემთან ამიტომ პატარა
საჩუქარი გაგიკეთე.აი ის ბოზი კი მაგრად გამწარდება. იცოდე რომ მუდამ
მეყვარები. ეხლა შემიძლია მშვიდად ვიყო და დავტოვო აქაურობა. კლარა ვკითხულოდი და ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა. ეგრევე მაიკს დაურეკე.ვთხოვე მოსულიყო. – რა ხდება? – ერიკი... – რა ერიკი – არ ვიცი რა დაემართა. – სად არის? – ოთახში. –
კაი ნუ ტირი. ვნახავ რა ჭირს. მაიკი ერიკის ოთახში შევიდა მე კი ადგილს
ვერ ვპოულობდი. ბოლოს ოთახში შევედი. მაიკს თვი ხელებში ჩაერგო. მისი
სიჩუმე უკვე ჭკუიდან მშიდა. – რა ხდება მაიკ? –... – რა ხდება მეთქი –
ის აღარ არის. ამის მოსმენა და ჩემი ადგილზე გაშეშება ერთი იყო. ეხლა
მივხვდი საჩუქარში რას გულისხმობდა. განადგურებული ვიყავი. ვერაფერზე
ვფიქრობდი. არ მეგონა საყვარელი ადამიანი სიკვდილისათვის თუ ემეტებოდა.
თითქოს ყველაფერი დასრულდა. ქუჩაში გავედი და ხალხს დაუწყე ყურება.
მსხვერპლის შერჩევა დავიწყე. ერთ გოგოს უკან გავყევი. ტყესთან ცხოვრობდა
რაც მაწყობდა. მსხვერპლის გარეთ გამოტყუება გადავწყვიტე ამიტომ მას
გამოველაპარაკე. – გოგონავ ვერ დამეხმარებით? – რა ხდება? – ძალიან მჭირდება თქვენი დახმარება. – კი მაგრამ რა მოხდა რატომ ტირიხართ. – ჩემი და ცუდადაა ტყეშია, დაჭრილია და ვერ ვეხმარები. – მაჩვენეთ აბა სად არის. – წამომყევით. გოგონა ტყეში გავიტყუე. მერე შუაგულ ტყეში გავჩერდით. – აქ არავინააა. – ვიცი – კი მაგრამ თქვენი და? – არავითარი და. – რაა? – რაც გაიგე. ეს უთხარი და მისი სისხლის გემო გავიგე. გაუჩერებლად ვსვავდი. ვერ ვჩერდებოდი. არ ვიცი ესე რამდენი ხანი ვიყავი. – ეს რა ჩაიდინე ანა? – .... – ხომ გითხარი ადამიანის სისხლი არასოდეს გასინჯოთქო. – თავი დამანებე. – შეხედე რას გავხარ. წამოდი წაგიყვან. – ხელი გამიშვი. – არა. – ნიჯი შემეშვი მარტო მინდა ვიყო. – ხო მარტო ადამიანები რომ დახოცო? კლარას ჯავრი რომ იყარო მათზე? არ მოგცემ მაგის უფლებას იცოდე. – არ მინდა არავის დანახვდა. ყველა ჯანდაბაში წასულხართ. – გეყოს. ეხლა კი დროზე აქედან წავიდეთ. ამას კი აკო მიხედავს. – არ მინდა. შემეშვი. – წამოხვალ. – არა. – ანა – მარტო მინდა. – გთხოვ დამიჯერე. –
კარგი წავიდეთ. ნიკიმ ხელში ამიყვანა და თავის სახლში მიმიყვანა. მერე
აკოს დაურეკა. მე არ ვინძრეოდი. თითქოს სამყაროს გამოვეთიშე. არაფერი
მაინტერესებდა, მესმოდა ნიკის, მაიკის და მარის ხმა. ხმას არ ვიღებდი.
მხოლოდ სამაჯურს ვათამაშებდი და ერიკის და ჩემს ინიციალებს ვაკვირდებოდი.
ესე გადიოდა დღეები. მე კი არაფერს ვაკეთებდი.არც სისხლს ვიღებდი. თანდათან
ძალა მეცლებოდა. მხოლოდ ერიკი მედგა წინ. მისი სახე ჩემი გონებიდან
არასოდეს წაიშლებოდა...
| |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |