მთავარი » 2012 » აგვისტო » 27 » – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეთერთმეტე | ))
08:49 – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეთერთმეტე | )) | |
– ემაა? შენ? ცოცხალი ხარ?
– კი ერიკ. ცოცხალი ვარ ოღონდ ის მეამიტი გოგო აღარ ვარ. – კი მაგრამ როგორ? – გრძელი ამბავია. – კარგი. – არ ჩამეხუტები? ერიკი ემას ჩაეხუტა. მე და მარი ერთმანეთს უყურებდით. არ ვიცოდით რა გვექნა. – შენს მეგბრებს არ გამაცნობ? – მგონი ჩემზე უკეთ შენ იცი. – ხო მაგრამ მაინც. – ეს მარია ჩემი და ანას მეგობარო. ეს ანაა ჩემი შეყვარებული. – აა დაჟე შეყვარებული? – ხო რატომ გიკვირს? მას შემდეგ თითქმის ორი საუკუნე გავიდა და აღარ მქონდა სიყვარულის უფლება? – არა, მართალი ხარ. – ეი ანასტასია!! ემა ჩემკენ წამოვიდა. კარგად შემათვალიერა მერე ერიკს გადახედა. არა როგორ გეტყობა რომ გამოუცდელი ხარ. – გამოუცდელობაშ რას გულისხმობ? – ახალი ხარ. – მერე რა. – არაფერი. ისე. აბა წავედი. კარგ გართობას გისურვებთ. ემამ მწარედ ჩაიცინა. მერე სევდიანი თვალები ერიკს გააყოლა და წავიდა. შემეცოდა. მას ხომ ერიკი ძალიან უყვარდა. ჯერ კიდევ მაშინ როცა ადამიანი იყო. ეხლა? ეხლა მე გამოვჩნდი ერიკის ცხოვრებაში და ემას მე ის წავართვი. არ ვიცი. საშინელი გრძნობა დამეუფლა. ერიკს შევხედე ჩაფიქრებული იყო. ეხლა მას მარტო ყოფნა ჭირდებოდა. – ერიკ – ხო რა ხდება? – მე მარისთან დავრჩები. შენ წადი. მგონი ეხლა მარტო ყოფნა გჭირდება. ადვილი არაა ესე უცებ ესეთი ამბის გაგება. – მადლობა ანა. დროებით გოგონებო. მარის კიდევ ერთელ ჩავეხუტე. მერე ყველაფერ უამბე. უკვე გვიანი იყო და სანადიროდ გავედით. და იქ ნიკის გადავეყარეთ. – აქ რას აკეთებთ? – რასაც შენ. – აა ხო. სულ დამავიწყდა. როგორ ხარ მარიი? – კარგად. შენ? – მეც. კლარა როგორაა? – ქალაქიდან გასულია ის მაიკი და აკო. ერთ თვეში დაბრუნდებიან. – გასაგებია. მე მარის გადავხედე. – ანა იცი წასვლა გადავწყვიტე. – რაა? – ხო ჯობია ცოტახნით მაინც წავიდე. – მერე მე? – შენ ერიკი გყავს. მას უყვარხარ, შენც გიყვარს. არ მინდა კიდევ ერთელ ჩავდგე თქვენს შორის. – დარჩი რა გთხოვ. – მაპატიე მაგრამ არა. ერიკი მომიახლოვდა და ჩამეხუტა. – კარგად პატარავ. თავს მიხედე. არ დამივიწყო. – კარგად ნიკი. მომენატრები. ეს ვთქვი და ნიკი უსასრულობაში გაუჩნირდა. ეხლა მხოლოდ მარი მყავდა. ფიქრი ძალიან მიჭირდა. გაურკვევლობაში ვიყავი. მარის ოთახში შევედი. ნამდვილად არ ვიყავი გართობის ხასიათზე და ამას მარიც ხვდებოდა. უაზროდ დავდიოდი ოთახში არ ვიცოდი რა მეკეთებინა. – ჯანდაბა. რა ვქნა ეხლა? – არაფერი რა უნდა ქნა. – შენ აქ რა გინდა? – პირველად ხომ არ ვარ. – მერე რა. – ემა გიყვარს ხო? – საიდან მოიტანეე? – რავი ხომ გიყვარდა ძალიან. – მართალი ხარ ძალიან მიყვარდა – მერე წადი მასთან. – კარგი რა ნუ ხარ სულელი. მე შენ მიყვარხარ. – მეც. – ისევ ისეთი ხარ. – შენ კი საზიზღარი. – ბოროტო – აუტანელო – გველო – სულელო – ლენჩო –გეყოოოოოოოოოოოთ! – მარი?! – დავიგალე უკვე თქვენი ჩხუბით. თქვენ კიდევ ჩხუბი გინდათ? მე და ერიკი პატარა ბავშივით თავჩაღუნული ვიყავით. მერე მე ავიღე ბალიში და მარის თავში უთავაზე. მერე მანაც მერე ერიკიც და ესე ვერთობოდით რამენიმე საათი. – გოგო შენ ვამპირობისას მაინც არ უნდა ისწავლო ჭკუა? – შენ კი ვეღარ უნდა გაიგო რომ ამ სავარძელში ყოველთვის მე უნდა ვიყო? – შენ უბრალოდ დამასწარი. – გოგოებო ეს საცვლები ვისია? ერიკს ხელშ მარის საცვლები ეჭირა და იცინოდა. მარი წამოხტა და ეგრევე ხელიდან გამოსტაცა. – ბიჭო რა გინდა შენ ჩემს საცვლებთან? – არა წარმომიდგენია როგორ უფრთხილდები. – შენი საქმე არაა. – არა ერიკ კი არ უფრთხილდება უბრალოდ აკოს ელოდება რომ ჩაიცვას. – მოკეტე გოგო. – რატომ ტყუილს ამბობს თუ? – აჰა, ორი ერთის წინააღმდეგ? –ნწ. – ოო გეყოთ და ეხლა. აკოს დაურეკავ და მარის შესახებ ვეტყვი. თქვენ კი აქ იყავით. ცოტახნით გარეთ ვიქნები და ჭკვიანად. – კარგი. – ოჰ, წავიდა ქალბატონი. სიტყვა დავამთავრე და ერიკის ტუჩები შემეხო ყელზე. მერე ტუჩებს წვდა და... – ერიკ მოიცადე მარიმ მალე მოვალო. – ნუგეშინია ესე მალე ვერ მორჩება საუბარს. ერიკმა სიტყვის თქმის საშუალებაც არ მომცა. მომენატრა მისი კოცნა, ალერსი. ყველაზე ბედნიერი ვიყავი. არ მინდოდა ეს წამები დამთვარებულიყო. მინდოდა უსასრულო ყოფილიყო. არაფერზე არ მეფიქრა მააგრამ ვნ გაცადა: – თქვენ რა სექსის გარდა არაფერი არ იცით? – მარი?! ორივემ ერთდოულად დავიყვირეთ. ის კი იცინოდა. – არა რა თქვენი მარტო დატოვება არ შეიძლება. – ოო გეყოს – დროზე ჩაიცვით. – კაი ხო. – არა რა მარი ნამდვილი ეკალი ხარ. რა უადგილო ადგილზე გამოჩნდები ხოლმე. – ერიკ მაგას შენ ამბობ? – ხო – ხომ არ გავიწყდება ერთი თვის წინ რა გაგვიკეთე მე და აკოს? – ეგ ვიხუმრე. – ხო შენ იხუმრე მე კი მინდოდა დამეხრჩვე. – ესეთი რა გააკეთე ერიკ? – რა და ხელი შუშალე სასიყვარულო ღამის გატარებაში. – ყოჩაღ,შენ რა ჩემს მაგივრობას წევდი. – არა უბრალოდ საკმაობ ცუდი ბიჭი ვარ. – გაჩუმდით და წადით ეხლა აქედან. – შენ რა ამ თავსხმაშ გარეთ გვაგდებ? – ხოო წადით. გამაბრაზეთ და... – წავიდეთ ანა? – რატომ გვიშვებ გარეთ? – თქვენი გსარჩევი არაა ჩემი სასიყვარულო ღამეები. – მარ არ ვიცოდი თუ გეწყნოებოდა. – ნუ ბოდავ გოგო. აკო მალე მოვა და არ მინდა აქ დახვდეთ. – ოოო მეთქი ეწყნიათქო. – კაი კაი წავიდეთ თორე ორივეს თავისი ხელით გაგვიძახებს გარეთ. მე და ერიკი წამოვედით. ქუჩაში დავხეტიალობდით. წვიმდა და მსიამოვნებდა წვიმაში სიარული. თუმცა ზურგიდან ძლიერი დარტყმა ვიგრძენი. მერე კი ემას სახე დავინახე რომელიც მიღიმოდა. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |