მთავარი » 2012 » აგვისტო » 27 » – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მერვე | ))
08:42 – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მერვე | )) | |
თვალთ დამიბნელდა როცა ნიკი დავინახე.
რა უნდოდა ჩემგან? ვერ ვაზროვნებდი. მხოლოდ მის ცინიკურ მზერას ვგრძნობდი.
მისი ღიმილი მეზიზღებოდა. მინდოდა ყელზე ხელი მომეჭირა და დამეხრჩო. ძალა
მოვიკრიფე და თვალებშ შევხედე. წითლად უელავდა რაც მაშნებდა.
– როგორ ხარ? – რა გინდა ჩემგან? გამიშვი აქედან. – შენ უკვე ჩემი ხარ. – მე ნივთი არ ვარ. – მალე გახდები. – ნაბ.... – ჯობია ლანძღვას შენს ადამიანობას დაემშვიდობო. – რაა? შენ გაგიჟდი? – შენი სისხლი მინდა. ამ დროს მომიახლოვდა და ყელზე ენით შემეხო. ფეხები მიკანკალებდა. ვერ ვინძრეოდი. საოცრად ცივი სურნელი ქონდა. მინდოდა კივილი დამწყო მაგრამ ყელში ბურთულა მეჩხირებოდა. – იცი ჯობია რაღაც დროით ადამიანი იყო. ის იდიოტი თავიდან უნდა ამოიგდო. –გეყოს. გულისამრევი ხარ. – შესაძლებელია. ისე შენთან კარგად გავერთობი. – არ მომეკარო. – ჯობია ეს ჭამო. მერე კი რამეს მოვიფიქრებ. – კარგი. ის ოთახიდან გავიდა მე კი მარტო დავრჩი და ვფიქრობდი რა უნდა მექნა. თავში არაფერი მომდიოდა. ვჭამე და ლოგინზე მოვთავსდი. თუმცა ვინ დაგაცადა. ისე გამომეცხადა. ჩემს გვერდით დაწვა და ყურება დამიწყო. – რას მომშტერებიხარ პირველად მხედავ? – ესე ხო. –უაზრო ცინიზმი – ზედმეტი უხეშობა – აუტანელი ღიმილი – საოცარი სიბრაზე – გველური გამოხედვა – სექსუალურობა – მოკეტე – არა. – კი – არა –კი – იცი მომწონს შენთან საუბარი. რაგაც გაქვს ისეთი რაც მიზიდავს. – ჯობია ხმა არ ამოიღო. ეს ვთქვი და ადგილზე გავიყინე. ჩემს ყელს წვდა და მსუბუქად მიკმინა ამ დროს გონება დავკარგე. თვალები რომ გავახილე მის სახეს შევეფეთე. ჩემდა უნებურად ცრემლები წამომვიდა. ის კი ოთახს გაეცალა. მთელი საღამო არ გამოჩენილა. მე კი ერთ ადგილს მივშტერებოდი. ერიკი მჭირდებოდა მაგრამ ის ჩემთან არ იყო. მახსენდებოდა ჩემი განვლილი ცხოვრება და ვგრძნობდი რომ სულ მარტო დავრჩი. ნიკი ისევ არ ჩანდა. არ ვიცოდი რა მექნა კარებს მიუახლოვდი თუმცა ტყუილად. თვალები დავხუჭე და ჩემთვის საყვარელი ადამიანები წარმოვიდგინე. თითქოს უკან დავბრუნდი. უკვე ვეღარ ვარჩევდი ეს სიზმარი იყო თუ რეალობა. ხან გავიცინებდი ხან ავტირდებოდი. ხან ერიკი მედგა წინ ხან ნიკი. მელანდებოდნენ ბავშვები.მერე სისხლიანი გვამები. ერიკის და ნიკის სისხლიანი ტუჩები. ამ ყველაფერზე გული მერეოდა. ხან ვკიოდი ხანაც გულიანად გავიცინებდი მათ კი მხოლოდ მომღიმარი სახეები ქონდათ და ტუჩებს უაზროდ ილოკავდნენ. არ ვიცოდი ეს რა იყო. ერთიანად ამტკივდა სხეული. მერე მარის ღიმილს ვხედავდი და თითქოს ეს მამშვიდებდა მაგრამ მათი დანახვა ისე იგივე მდგომარეობაში მაგდებდა. უცებ თვალები გავახილე და ნიკი დავინახე რომელიც უსე მაკვირდებოდა თითქოს ექპერიმენტს ატარებდა ჩემზე. მე უეცრად სიცილი ამიტყდა ვერ ვჩუმდებოდი. ნიკი კი მიყურებდა. მას გაურკვევლობა, აღშფოთება, და შიში ერთიანად ეწერა სახეზე მე კი თავს ვერ ვაკონტროლებდი. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |