მთავარი » 2012 » აგვისტო » 27 » - ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეორე | ))
08:27 - ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეორე | )) | |
სახლში შევედი. არცეთი ჩემი ნივთი თავის ადგილზე არ იყო. ჯერ გავცოფდი.
შემდეგ შემეშინდა. ყველაფერი მივალაგე და წიგნის კითხვა დავიწყე. წიგნი
ვამპირზე და ერთ გოგოზე იყო. ვამპირის ყველა მკვლელობა აღწერილი იყო. ასეთი
რაღაცეების არასოდეს მეშინოდა, პირიქით მიზიდავდა კიდევაც. კითხვა
განვაგრძე მაგრამ თვალები მეტკინა. საათს დავხედე და უკვე ღამის ორი საათი
იყო,ფანჯარაში გავიხედე მაგრამ ნეტაარ გამეხედა, ის ლურჯთვალა დავინხე
რომლისიც ესე ძალიან მეშინოდა. შუქები ჩავაქრე და დაძინებას ვაპირებდი
მაგრამ რა დმაძინბდა. პირველად მეშინოდა ესე. ფეხის ხმა მომესმა და ეგრევე
შუქი ავანთე თუმცა ამაოდ არავინ იყო ოთახში. ამიტომ თავზე საბანი დავიფარე
და დაძინებას შევეცადე. მალე ჩამეძინა. ვიღაც მიახლოვდებოდა ვერ ვხდევადი
მის სახეს. შიში კიდევ უფრომიპყრობდა, ეს ის ისყი, ვისიც ესე ძალიან
მეშნოდა. ისევ ხელო მომკიდა,ისევ ისეთი ცივი იყო. კანი საოცრად თეთრი
ქონდა. მან გამიღიმა. მაგრამ არაფერი უთქვამს, ჩემს გვერდით დაჯდა და
მიყურებდა. მე ვკანკალებდი ის კი ისე იჯდა ვითომ არაფერი მომხდარა. უცებ
ხელი მკრა მე საწოლზე დავეცი ის კი ჯერ მიყურებდა შემდეგ კი მიკბინა. ის
ვამპირი იყო. ღმერთო ჩემო, ეს ისე მოხდა როგორც იმ წიგნში. უცებ კივილით
გამომეღვიძა. შემეშინდა. საშინელი თავის ტკივილი მქონდა. წიგნს მივაშტერდი,
შემდეგ ხელი მოვკიდე და ბიბლიოთეკაში მივედი.იქ იმ მოხუც ქალს ვეძებდი.
მაგრამ ამაოდ, წიგნი თავის ადგილას დავაბრუნე. ხელები მიკანკალებდა. იქვე
მყოფ ქალს იმ მოხუცის მისამართი გამოვართვი. ჩაბნელებული სახლი იყო, შიშს
მგვრიდა იმ სახლში დანახვა, კარზე დავაკაკუნე კარი იმ ქალმა გამიღო მაგრამ
ეგრევე მომიკეტა. მე არ მოვეშვი უძახოდი ბოლოს გამიღო
– აქ რა გინდა გოგონა? – ისყველაფერი რას ნიშნავს? – რაზე ამბობ? – რატომ ქრება ჩემი ნივთები? არაფერი თავის ადგილზე არ არის. რა ხდება ამიხსენით. – მე გითხარი გოგო მაგ წიგნს ნუ წაიღებთქო და შენ არ დამიჯერე. ეხლა რაც მოხდება შენს თავს დააბრალე. – გთხოვთ დამეხმარეთ. – მე არაფერი შემიძლია. – კი მაგრამ რატომ ვხედავ იმ ლურჯთვალება ბიჭს. – ღმერთო ჩემო. ეხლავე დატოვეთ ჩემი სახლი. აქ აღარასოდეს მოხვიდეთ. მან გამომაგდო. ძალიან შემეშინდა, გზას მოუყვებოდი ამ დროს აკო რეკავდა – ანიიი როგორ ხარ – კარგად მარ შენ? – მეც კარგად. გოგო მოგვენატრე. – მეც მომენატრეთ მეც. რა ხდება ახალი? – არვი გოგო აქ ძაან მაგრად ვერთობით. გული დამწყდა რომ არ წამოხვედი. – ხოო კარგი იქნებოდა. – ისე თუ გადაიფიქრო დამირეკე და აკო წამოგიყვანს. –კაი. – მოიცა აკოს უნდა შენთან საუბარი. – ანი რას შვები? ბოროტო გოგო? – რავი აკო არაფერს. ამ დროს მარის ხმა მომესმა წავედი და მალე მოვალო. – ანი რა ხმა გაქვს რა გჩირს. – არაფერი. – მატყუებ. რამე მოხდა? – არა აკო. გეჩვენება. – მომისმინე ხვალ ჩამოვალ და წამოდი ჩვენთნ, მარტო რა უნდა აკეთო. – არ ვიცი. ალბათ წამოვალ. – არ ვიცი არა. ხვალ შენთან ვარ და მოდიხარ, – კარგი კარგი. აკოს დავემშვიდობე და გზა განვაგრძე, მეშნოდა. მემგონი საუკეთესო გამოსავალი ეხლა აქედან წასვლა იყო. სახლში მივედი.ისევ არეულობა იყო. ჩავალაგე საჭირო ნივთები და საწოლზე დავემხე. რა ხდება ჩემს თავს? ან ის ვინაა? ამ დროს ის დავინახე. შავი მაიკა ეცვა, კარგად ვხედავდი მის სახეს. მეშინოდა მაგრამ ხმა ამოვიღე. – ვინ ხარ? – გაინტერესებს? – რომ არ მაინტერესებდეს არ გკითხავდი. – თავზე დიდი წარმოდგენა გაქვს. ეს თქვა და ირონიუალდ გაიცინა. ჩემი დღიური აიღო ხელში. მე ეგრევე წამოვხტი მინდოდა ჩემი დღიურ ხელიდან გამომეგლიჯა მაგრამ ამაოდ. ის წამის მეასედებში ჩემს უკან გაჩნდა. – კიდევ ერთხელ გიმეორებ ვინ ხარ და რა გინდა? – შენ ისედავ ბევრი იცი. არა საჭირო ყველაფერი იცოდე. – მართლა? მაინც რა ვიცი. ამ დროს მიუახლოვდი. მინდოდა მის კანს შევხებოდი. გაოცებული დავრჩი. კანი ქვასავით მაგარი და ცივი ქონდა.ის მაკვირდებოდა, ყოველ ჩემს ქცევას აკვირდებოდა. ზუსტად ისეთი იყო როგორიც იმ წიგნში. ნუთუ ის ვამპირი იყო?! ამის დასამტკიცებლად ხელი ძალით გავიჭერი სისხლის დანახვაზე თავი გაწია. არ ვიცი რა დაემართ სხვა ოთახში გავიდა. ეხლა უკვე ეჭვი აღარ მეპარებოდა რომ ის ვამპირი იყო. ხელი სასწარფოდ შევიხვიე. ალაბთ მეც მომკლავდა სხვებივით თუმცა შიშს ინტერესმა ძლია.მასთან გავედი. ფანჯარასთან იდგა. მე შემომხედა. – ვამპირი ხარ არა? – საკმაოდ ჭკვიანი ხარ. – მეც უნდა მომკლა სხვებივით? – ჯერ მაინტერესებ. – მე რაში გაინტერესებ? – ალბათ მაინტერესებ. საინტერესო ცხოვრება გაქვს. მე ამაზე მწარედ გამეცინა, არაფერი არ ვთქვი. იქვე ჩამოჯექი. მას გავხედე ისევ ფანჯარაში იყურებოდა. მერე მომიახლოვდა, ხელით სახეზე შემეხო, მერე ყელზე. – არ გეშინია? – უკვე აღარ. აქამდე მაშინებდი. ეხლა კი მაინტერსებ როგორც შენ. – გაინტერესებ? სასაცილო ხარ, გაინტერესებს ვამპირი რომელსაც შეუძლია მოგკლას. – მაგრამ არ მომკლავ. – მასეც ნუ იქნები დარწმუნებული რომ არ მოგკლავ. – შენ ხომ გაინტერესებ. – მართალი ხარ. მე ჩემს ოთახში დავბრუნდი. ჩემოდანს ფეხი მივკარი და საწოლზე ჩამოვჯექი. – წასვლას აზრი არ აქვს. – რატომ? – იქაც მოგაგნებ. მე ხმა აღარ გამიღია. არ ვიცოდი რა მექნა. ამიტომ ყველაზე კარგი გამოსავალი მასთან ურთიერთობის დამყარება იყო. – რა გქვია? – რატომ მეკითხები? – ხომ გითხარი მაინტერესებთქო. – სიკვდილის არ გეშნია? – არა. – საინტერესოა. – სახელი? – ერიკი. – დიდი ხანია ვამპირი ხარ? – საკმაოდ. – მაინც რამდენი წელიწადია? – 300. მე გამეცინა, უფრო გამიკვირდა. –შენ ჩემზე საინტერესო ცხოვრება გექნება. იქნებ შენზე მიამბო. –ძალიან ცნობისმოყვარე ხარ. თავის დროზე ყველაფერს გაიგებ. ეს თქვა და გაუჩნარდა. მე ფეხი ვკარი სკამს , ჯანდაბა ესღა მაკლდა. სიმპატიური ვამპირი. ეს რომ ჩემთვის ვინმეს ეთქვა ალბათ დავცინებდი. ეხლა რა ვქნა? ერიკზე ფიქრი დავიწყე მომწონდა. ნუთუ ვამპირი მომწონდა რომელსაც შეიძლებოდა მივეკალი. მე ამ ფიქრებში ჩამეძინა მაგრამ ვგრძნობდი რომ ის აქ იყო. ის ჩემს გვერდით იყო. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |