მთავარი » 2012 » აგვისტო » 27 » – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეათე | ))
08:45 – ვამპირები ბრუნდებიან | ნაწილი მეათე | )) | |
19 წლის ვიყავი
როდესაც ადამიანურ ცხოვრებას გამოვემშიდობე. მყავდა მშობლები რომლებიც
ჩემიი დაუდევრობის გამო ჩემივე ხელით მოვკალი, ასევე მყავდა სამი წლის და
სახელად მიშო. საყვარელი და ძალიან ლამაზი ბავშვი იყო. განსაკუთრებულად
უყვარდი მაგრამ ის შენი საყვარელი ერიკის ძმის მსხვერპლი გახდა. მყავს და
მგონი კარგად უნდა იცნობდე, სახელად კლარა რომელიც ჩემი შეცდომის და
ბოროტების გამო დავკარგე. მან შემიძულა. მე ხომ ის სასიკვდილოდ გავიმეტე.
თავის მართლებას არ დავიწყებ რადგან მე კლარა სასიკვდილოდ გავიმეტე. ეხლაც
ვნანობ ჩემს საქციელს მაგრამ უკვე გვიანია. მყავდა შეყვარებული რომელსაც
ემილი ერქვა. მასზე უზომოდ ვიყავი შეყვარებული. მისი ცოლად მოყვანა
მინდოდა. ჯერ მინდოდა ექიმის პროფესიას დაუფლებოდი მერე კი ემილისათვის
ცოლობა მეთხოვა მაგრამ ზუსტად აქ გამოჩნდა შენი საყვარელი ერიკი რომელმაც
ვამპირად მაქცია და ცხოვრება დამინგრია მან ჯერ ემილი წამართვა შემდეგ კი
სიცოცხლეს გამოასალმა. მისი ორგანიზმი ძალიან სუსტი იყო და ვამპირის შხამს
ვერ გაუძლო. ეს ყველაზე დიდი დარტყმა იყო ჩემთვის. ამის შემდეგ არავის არ
ვინდობდი. ყველას სასიკვდილოდ ვიმეტებდი. კლარაც ვამპირად ვაქციე. ის
ერთადერთი იყო ვინც ცოცხალი გადარჩა ჩემი ოჯახიდან. არ მინდოდა მისი
დაკარგვა. ყოველთვის ერთმანეთის მესაიდუმლეები ვიყავით. ყველაფერში
ვეხმარებოდით ერთმანეთს. ეს ტრავმაც მან გადამატანინა. ერთი პერიოდი
ერიკსაც დაუმეგობრდი. თითქოს ყველაფერი კარგად იყო. სანამ ერიკის
ცხოვრებაში არ მაგოჩნდა ემა. ამ გოგომ თავგზა ამიბნია. ვიცოდი ერიკს
უყვარდა მაგრამ ეს გოგო მაინც ჩემი უნდა ყოფილიყო. საწადელს მივაღწიე და
ემა ჩემი გახდა მერე ზედმეტი მომვიდა და შემაკვდა. ამის შემდეგ ერიკს
გადავეკიდე. შენც მის გასამწარებლად მოგიტაცე. სიმართლე გითხრა შენთან
გართობა მინდოდა მაგრამ ეხლა მასე არ ვფიქრობ. პირველი ხარ ვისაც ამას
უყვები. თითქოს გენდობი მაგრამ არ ვიცი რატომ. – მესმის შენი. შეგიძლია მენდო. – მადლობა. – უნებისყოფო ადამიანი ხარ მაგრამ თავის მართვა უნდა ისწავლო. – იგივე შემიძლია გითხრა შენც სისხლთან დამოკიდებულებაში. – მაშინ ერთმანეთს დავეხმაროთ. – კარგია ჩემსავით რომ ფიქრობ. ამის მერე დიდი დრო გავიდა. მე და ნიკი ერთამენთს ვასწავლიდით ბევრ რამეს. ყველანაირად ვეხმარებოდით. – ანა რაღაც სალაპარაკო მაქვს შენტან. – დაიწყე. – ერიკთან დაბრუნებას აპირებ? –
არ ვიცი. ჯერ დრო მჭირდება რომ ყოველივეს შევეგუო. მერე კი ალბათ
დაბრუნდები. ძალიან მომენატრა მარიც.მის გარეშე უფრო იჭირს. ის ხომ მუდამ
ჩემთნ იყო. დიდი დრო გავიდა მაგრამ მე მაინც დავბრუნდები ნიკი. – ესეც ვიცოდი. ალბათ ერიკს დაუბრუნდები და მე სართოდ დამივიწყებ. ჯანდაბა. არაფერიც არსადაც არ უნდ ადაბრუნდე. – ეი სულეო შენ რა გგონია ამ ყველაფრის შემდეგ დაგივიწყებ? არასოდეს. მე შენ არასოდეს დაგივიწყებ. – მითხარი რომ არ დაბრუნდები. არ მინდა უშენოდ ისევ ამ უფსკრულში დავბრუნდე. –
არა მე უნდა დავბრუნდე. ამ სიტყვების თქმა იყო და ნიკი გარეთ გაიქცა მეც
გავყევი თუმცა უკვე შორს იყო და აზრი არ ქონდა მის ძებნას. ველოდებოდი
მაგრამ არ ცანდა ბოლოს გარეთ გავედი. ვეძებდი ყველაგან ბოლოს კი ტყის პირას
მივაგენი ერთ ხესთან დამჯდარიყო თავი ჩეღუნა. – აი რა გჭირს? ტავი ავაწევინე ა მთეი სახე სისხლიანი ყონდა. სულ სისხლით იყო შემოსილი. – ნიკი მოკალი ვინმე? – ..... – მოლაკი მეთქი? –გვერდით
გაიხედე. გავიხედედა გოგონას ცხედარი ეგდო. ზალიან გამიჭირდა სისხლზე
თავის შეკავება მაგრამ მოვახერხე და შევიკავე. ვიცოდი თუ ადამიანის სისხლს
გაუსინჯავდი გემოს შეიძლებოდა დავღუპულიყავი. ცხედარი ავმარხე და ნიკი
სახლში წავიყვანე. ვცდლობდი გონზე მომეყვანა. აბაზანასი ძალით შევაგდე.
მთელი საღამო ხმას არ იღებდა. ბოლოს მასთან მივედი თვალებში უყურებდი
ვგრძნობდი რაღაც ტკიოდა. შემეცოდა. ამიტომ ჩავეხუტე.ჩახუტებას კოცნა მოყვა,
მაგრამ ეს ისე გაუცნობიერებლად მოხდა ვერც მოვასწარი გააზრება.
ამოსუნთქვის საშუალებას არ მაძლევდა. მერე მომშორდა და მითხრა. – არ მიყვარხარ. ეს უბრალოდ ვნებაა რომ ყველაფერი დავივიწყო. დღეს დავრწმუნდი რომ არ მიყვარხარ. – არც მე არ მიყვარხარ და ეს შენც კარგად იცი. – ვიცი მაგრამ ძალიან მიზიდავ და თავის შეკავება მიჭირს. – ჯობია ოთახიდან გავიდე. – იქნებ დარჩე და ერთმანეთს შეუმსუბუქოდ ტკივილი. – ეს ორივეს მხრიდან სისულელე იქნება. – სისიულელე რომელიც ორივეს გვჭირდება. ის ახლოს მოვიდა და ჩემს ტუჩებს ისე დაწაფა როგორც მშიერი მხეცი თავის მსხვერპლს. ნიკის
უყურებდი და ვგრძნობდი რაღაც აწუხებდა.არაფერს ამბობდა. აღარ იყო ის
ირონიით სავსე ბიჭი რომელიც ნერვებს მიშლიდა. თითქოს რაღაც დაემართა. არ
ვიცოდი მიზეზი და მეც განვიცდიდი მის ესე ყოფნას. მიუხედავად იმისა რაც
ჩვენს შორის მოხდა მეგობრად ვთვლიდი. ვენდობოდი ისე როგორც ის. ამიტომ აღარ
დავაყოვნე და ვკიტხე: – რა დაგემართა? – რაზე მეკითხები? – შენს უეცარ ცვლილებაზე. – რომელ ცვლილებაზე? – შენ რა დამცინი? კარგად იცი რაზედაც ვამბობ. – გეყოს რა უაზრობას მეუბნები. – ნიკი როდიდან აღარ მენდობი? – ვინ თქვა რომ არ გენდობი? – მაშინ მითხარი რა ხდება? – გაინტერესებს? –
რომ არ მაინტერესებდეს არ გკითხავდი. ამ დროის განმავლობაში ძალიან
დაგიახლოვდი და მეგობრად გთვლი გენდობი და შენზე ყველაფერი მაინტერესებს. – ანა, ემა ცოცხალია! ეს თქვა და ადგილზე გავქვავდი....
| |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |