გიყვარდეთ ერთმანეთი

ყველაფერი ძველდება მზის ქვეშეთში, ცვდება, იფიტება მტვარდ და ფერფლად უბრუნდება მარადისობის წიაღს.
ათასი ბაბიოლონის გოდოლი ჩამოაქცია ჟამთა სვლამ, ათასი გოროზი გულის ძახილი შეურია დიდ უდაბნოთა დაუსაბამო მდუმარებას. უდაბურდებიან სემირამიდის ბაღებიც. ვინ იცის რამდენი ამპარტავანი სულის ზეობას მოეღო ბოლო რამდენი ზრახვა ჩაჰყვათ სამუდამო ძილში ბედისა და სახელის თავზეხელაღებულ მაძიებლებს და გამწარებულნი ხრავენ ქვიშას.
ინავლება სიყვარულიც...
მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს ფესვები კადნიერად გაჰკვეთენ ქვიან გალავანს და კვალვ გაისმის "ვით ბაზმა გაუქრობელი” ჩვილი, უმწეო სამარადისო ხმა: