მთავარი » 2012 » აგვისტო » 25 » უნებიედ შემიყვარდი[3]
23:56 უნებიედ შემიყვარდი[3] | |
ლიზა გადავკოცნე და სახლისკენ წავედი და თან ვფიქრობდი ნიკაზე , რა საყვარელი იყო რა სიმპათიური , მაგრამ როცა გამახსენდებოდა ლიზას სიტყვები ყველაფერს ხაზი ესმეოდა , მაგრამ მეეჭვებოდა რომ მას კაცის მოკვლა შეეძლო, ამ ფიქრებით სახლამდეც მივედი და სადარბაზოსთან ახლოს ბიჭების ჯგრო იდგა , როგორ ვერ ვიტან, როცა მარტო მივდივარ ქუჩაში და ბიჭების ჯგრო მხვდება , დავინახე მათ შორის ნიკაც იყო , მიყურებდა და იღიმოდა , მეც საპასუხოდ გავუღიმე , არ ვიცოდი რა მემართებოდა ამ ბიჭის დანახვაზე , სულ მეღიმებოდა , თავიი ძირს დავხარე და სადარბაზოში შევედი კიბეებზე ავდიოდი ისე გავიგონე ძახილი, ის უკან მომყვებოდა და მეძახდა : - ანა-მარიაა , დაიცა, დამელოდე , - გისმენ, უხეშად ვუპასუხე, როცა შემომხედა ძალიან შემეშინდა , შიშმა ამიტანა , და ძალაუნებურად თვალები დავხუჭე ,,, - ჰაჰაჰააა რისი გეშინიაა ? თუ კოცნა გინდაა?,,, გადაიხარხარა მე კი თავი შეურაცყოფილად ვიგრძენი და ძალიან გავღიზიანდი და ხელი დავარტყიი მას სახე შეეცვალა, მივხვდი რომ ზედმეტი მომივიდა ეს არ უნდა გამეკეთებია , მის სახეზე უფრო შევშინდი , მაგრამ ლაპარაკის დაწყება გადავწყვიტე, მაგრამ მან თავი უფრო ახლოს მოსწია ლამის მისი სახე ჩემსას დაედო თვალი თვალში გამიყარა აინტერესებდა რას ვიზავდი ან რა რეაქცია მექნებოდა, კოცნა დააპირა, მაგრამ მე თავი ძირს ჩავწიე და თავი ავარიდე ამჯერად კი ლაპარაკის უფლება მომეცა და გადავწყვიტე დამეწყო თუმცა კი ძალიან მეშინოდა, უკვე ყვეანაირ გრძნობას გადაუსწრო შიშმა: - იცი კარგად მომისმინე, არანაერი ურტიერთობა არ მინდა შენისთანასთან არც მეგობრობა და რც სსხვა რამ უბრალლოდ ერთს გეტყვი თავი დამანებე , გესმის თა-ვი და-მა-ნე-ბე , სიტყვა სიტყვით დავუმარცვლე ,,, ვიცოდი რომ ზედმეტი მომდიოდა , ვნანობდი , მაგრამ უკვე სინანული გვიანი იყო, ახლა სიტყვის მოგებით მე შევხედე ამაყად თუმცა კი მეშინოდა, მაგრამ არ ვიმჩნევდი და თვალი-თვალში გავუყარე, ამ სიტყვების გაგონებაზე სახე შეეცვალა, თითქოს ეწყინა ჩემი ასეთი სიტყვებიი, ცოტახანი ვდუმდით წასვლა დავაპირე კიბეებზე ავდიოდი ის კი ისევ იქ იდგა , გული ძალიან მტკიოდა, ასე არავისთვის მიმიხლია ასეთი სიტყვები არც კრიმინალი არ შემყვარებია რომ ვიაზრებდი ყველაფერს გული ძალიან მტკიოდა და ცრემლები ძალაუნებურად მომდიოდა, კარებთან მივედი და იქვე ჩავიკეცე ვტიროდი რაც ძალა მქონდა მინდოდა ყველაფერი, დარდი, ტკივილი, სიყვარული ყველაფერი ამ ცრემლებძე გამეტანებინა , მაგრამ არ გამომდიოდა ის ძალიან მიყვარდა, მე ის ერთი ნახვით შემიყვარდა არა არ არსებობს, რატომ ღმერთო რატომ ,,, ფიქრებში ვიყავი გართული თან ვტიროდი ,როცა ვიღაცის ფეხის ხმამ გამომაფხიზლა მივხვდი რომ ნიკა იქნებოდა და ძალიან შევშინდი წამოვდექი და ვცადე წავსულიყავი, მაგრამ შემაჩერა კედელთან მიმიმწყვდია , ამან უფრო შემაშინა ვკანკალებდი და არ ვიცოდი რას ვლაპარაკობდი: - ნიკა გთხოვ არაფერი დამიშაო, ნიკა გეხვეწები მეც ნუ მომკლავ, გთხოვ არ გაგეკარები, არსად არ ვიტყვი რომ შენ კრიმინალი ხარ, ოღონდ გეხვეწები , გევედრები არ მომკლა, ბავშვობიდან უბედურება მახსოვს, გეხვეწები არ ქნა არ მომკლა, ნიკა გთხოვვ, ჩუმად ვეუბნებოდი ვტიროდი თან თვალებში არ ვუყურებდი , მან ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თავი ამაწევინა , თვალებში რომ შევხედე ისიც ტიროდა, არ ვიცი რატომ, მაგრამ ტიროდა , ისეთი თვალებით მიყურებდა , ისე მიყურებდა ვერ გადმოვცემ სიტყვებით, დაუცველი ბავშვივით, ახლა უკვე აღარ მეშინოდა , მივხვდი რომ არაფერს დამიშავებდა : - მარია გაჩერდი და წამომყევი - არა - წამომყევი მარია - არათქო - მარიაა , უკვე ღრიალებდა - არა შენთან არ წამოვალ კრიმინალი ხარ კკრიმინალი , ახლა მეც ვყვიროდი - გაჩერდი მეთქი ! - არა არ გავერდები მეშინია მე შენი ! - ჩემი გეშინია? - ხო შენი მეშინია შენი ! - ხოდდა წამომყევი თუ არ გინდა რომ მოკვდე , ამის გაგონებაზე ცუდად გავხდი , უკვე შიშის გრძნობაზე მეტი ვიგრძენი, არა ის არ მიყვარდა , მე ის მძულდა, ამ სიტყვებმა ყველანაერი გრძნობა ჩაკლა. - ჰააჰჰააჰაა მომკლაავ ? სასაცილოა და გადავიხარხარე, მაგრამ მეშინოდა , არ ვიცი ამას როგორ ვბედავდი~ - ხელიც არ ამიკანკალდება,,, ამ დროს ვიღაცის ფეხის ხმა გავიგონე , ნიკამ ყურადღება მასზე გადაიტანა, მე კი დრო ვიხელთე კარები გავაღე და სახლში შევვარდი, უცებ კარები ჩავკეტე და შვებით ამოვისუნთქე , ჩემს ოთახში შევედი და ყველაფერზე ერთდროულად დავფიქრდი, მივხვდი ვისს გადავეყარე, მე ის შემძულდა , მძულდა მთელი არსებით, ის კრიმინალი და არარაობა იყო, რატომ უნდა მყვარებოდა , როცა მას ხელის აუკანკალებლად შეეძლო ჩემი მოკვლა, ამ ფიქრებში ჩამეძინა , როცა მეძინა საშინელი სიზმარი დამესიზმრა, თითქოს ნიკა ჩემ სახლში შემოვიდა არ ვიცი როგორ , მაგრამ აქ იყო , თითქოს თავზე მედგა და ჩემს მოვლას აპირებდა, თითქოს შუბლზე იარაღი მომადო და უნდა მოვეკალი ისე გიჟივით წამოვვარდი და თან ვკიოდიი : - არაააააააააააა, ნიკაააააააააა, არრრ მომკლააა გთხოოოოოვ !,,, - ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ, მომესმა ხმა ამაზე უფრო შემეშინდა - ვინ ხარ? - ვინ გესიზმრებოდა? - ნიკაა, არა გთხოვ არ მომკლაა, ჩემი საწოლის გვერდით იჯდა და მომღიმარი მიყურებდა, როცა შევამჩნიე რომ ხელში არაფერი ეჭირა მაშინ დავმშვიდდი , - ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ ! ოღონდ ჩემი მოსმენა მოგიწევს ! - აქ როგორ შემოხვედი ? - როცა კარებს აღებდი დაგინახე გასაღების ასლი დაგივარდა და მაგიტომ არ შეგეწინააღმდეგე :) - დამიბრუნე ასლი ! - არავითარ შემთხვევაში - რა გინდა ! მეც უნდა მომკლა გიგას მსგავსად? - შენ გაგიჟდი ! მე არავინ მომიკლავს ! - ვერ დამაჯერებ ! მძულხარ, გესმის მძულხარ ! და მეშინია შენი ! - გთხოვ ამას ნუ მეუბნებ ი ! მომისმენ? - არა არ ვაპირებ შენს მოსმენას ! - კარგი , მაშინ შენ თავს დააბრალე რაც მოგივა , თოკი აიღო და ჯერ დამაბა შემდეგ პირი ამიკრა , მე არც შევწინააღმდეგებივარ, ვერც შევეწინააღმდეგებოდი ! იმიტომ რომ ძალიან ძლიერი იყო და მეშინოდა რამე არ მტკენოდა , როცა დამაბა შუბლზე მაკოცა და მოყოლა დაიწყოო ,,, | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |