მთავარი » 2012 » აგვისტო » 25 » უნებლიედ შემიყვარდი[2]
23:56 უნებლიედ შემიყვარდი[2] | |
ის ბიჭი თითქოს ვერც მამჩნევდა , ძალიან გამაღიძიანა მისმა უყურადღებობამ მე ხომ სკოლაში ყურადღებას ვიყავი შეჩვეული, ძალიან გავღიზიანდი არ ვიმჩნევდი, მაგრამ ნერვები ყირაზე მედგა . გაკვეთილებმა რაღაც უინტერესოდ ჩაიარა, როცა სკოლიდან გამოვდიოდი ვიღაცას შევეჯახე და ლამის უნდა წავქცეულიყავი ისე დამიჭირა , არც შემიმჩევია ვინ იყო უაზრო ლანძღვას მივყევი პირდაპირ, ასე არასდროს გავღიზიანებულვარ, მაგრამ რომ წავქცეულიყავი კიბეებზე ჩავგორდებოდი : - რა იდიოტი ხარ, დეგენერატო, კრეტინო რომ წავქცეულიყავი რას იზავდი , შევხედე და ადგილზე გავშეშდი ის ბიჭი იყო , რომელმაც ყურადღება არ მომაქცია ამაზე უფრო გავღიზიანდი თან მესიამოვნა , მაგრამ არ შევიმჩნიე - კარგი ხო რა მოხდა , ხო დაგიჭირე - ჰმ... რომ ვერ დაგეჭირე? - ხო დაგიჭირე - იდიოტი ხარ რა - მაინც და მაინც ბოდიში უნდა მოგიხადო ? - არ შემიწუხდე რამეფრად - ხო კარგი ბოდიში - :) - ნიკა - ანა-მარია - სასიამოვნოა - იგივეს ვერ ვიტყოდი - რა სწერვა ხარ ტო - ჰაჰ უკვე სწერვაც ? - ბოდიში ხომ მოგიხადე უკვე? - მერე რა? - დაგეჩოქო ? :D - არ არის საჭირო ცინიკოსო - ჰაჰაჰა , სასიამოვნოა - სამწუხაროდ იგივეს ვერ გაგიმეორებ - ჯიუტო - ჰააჰ - სასიამოვნოა ჩემთვის :* - აღარ გაგაწვალებ :D ჩემთვისაცსავით - მაინც მაწვალებ :D - ჰოო ? რავიცი - საყვარელი ხარ, სადმე კაფეში ხომ არ შეგვეარა? - არა მადლობთ დაქალს ველოდები, და ამ დროს გამოჩნდა ლიზიც ,,, - კარგი დროებით - კარგად ,,, ლამაზოო , ბოლო სიტყვა ჩაიჩურჩულა , მაგრამ მე მაინც გავიგონე საპასუხოდ კი გავუღიმე და ლიზასკენ წავედი : - მარია რამეს მიმალავ ? - არა ლიზაა , მაგრამ ძალიან მომწონს ის ბიჭი - რააა? ისს? - ხო რა იყო ? - კრიმინალიაა აღარ გაეკარო - რაა? რა კრიმინალი რეებს ბოდიალობ - ხო არ იცოდი ? - არაა რა მოხდა მომიყვები ? - მოდი მაშინ აქ დავჯდეთ,,, ჩვენც სკამი ვიპოვეთ და დავჯექით - ჰა რა მოხდა მოყევი - ე.ი ხო იცი ჩემი ბიძაშვილის იკას ძმაკაცი რო იყო გიგა - რო გარდაიცვალა? - ხო , მაგაზე ამბობენ ამან მოკლაოო , და ფულიანი მამიკოს შვილი რომ არისო მაგიტომ არ გაასამართლესო . ეს როცა გავიგე თავზარი დამეცა, ცუდად გავხდი სუნთქვა შემეკრა, არადა როგორ მომწონდა, ასე ცხოვრებაში ბიჭი არ მომწონებია, ასე კიარა უკვე მეთერთმეტე კლასელი გავხდები მალე და ცხოვრებაში ბიჭი არ მომწონებია, თან ვგრძნობდი რომ რაღაც გრძნობები უკვე მქონდა მისდამი , მაგრამ ვერ ვხდებოდი რა ერქვა ამ გრძნობას , სიყვარული ? შესაძლოა , მაგრამ სიყვარული არ ვიცი რას ნიშნავს მე ხომ არასდროს მყვარებია ბიჭი , ფიქრებში ვიყავი გართული ისე ლიზის ხმამ გამომიყვანა - კარგად ხარ? - კი ლიზა - ხოდა მეორეჯერ აღარ დავინახო რომ მას ელაპარაკებოდე ხო იცი შენთვის კარგი მინდა - კიი ლიზაა,:* - მპირდები - გპირდები - მიყვარხარ - მეც - კარგი წავედი მე ჭკუით - კარგად , ლიზა გადავკოცნე და სახლისკენ წავედი და თან ვფიქრობდი ნიკაზე , რა საყვარელი იყო რა სიმპათიური , მაგრამ როცა გამახსენდებოდა ლიზას სიტყვები ყველაფერს ხაზი ესმეოდა , მაგრამ მეეჭვებოდა რომ მას კაცის მოკვლა შეეძლო, ამ ფიქრებით სახლამდეც მივედი და სადარბაზოსთან ახლოს ბიჭების ჯგრო იდგა , როგორ ვერ ვიტან, როცა მარტო მივდივარ ქუჩაში და ბიჭების ჯგრო მხვდება , დავინახე მათ შორის ნიკაც იყო , მიყურებდა და იღიმოდა , მეც საპასუხოდ გავუღიმე , არ ვიცოდი რა მემართებოდა ამ ბიჭის დანახვაზე , სულ მეღიმებოდა , თავიი ძირს დავხარე და სადარბაზოში შევედი კიბეებზე ავდიოდი ისე გავიგონე ძახილი, ის უკან მომყვებოდა და მეძახდა ... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |