მთავარი » 2012 » აგვისტო » 26 » უნებლიედ შემიყვარდი [7]
00:01 უნებლიედ შემიყვარდი [7] | |
 ტაქსი გავაჩერეთ და სკოლაში წავედით , სკოლაში ერთი ძალიან დიდი ავტობუსი იდგა ჩვენი კლასელებიც მანდ იყვნენ და პარალელური კლასიც როცა ბავშვებში ნიკა დავინახე ცუდად გავხდი, ალბათ მიხვდით ის იმ კლასში სწავლობდა , რომელთანაც ერთად მივდიოდით, შიშის გრძნობამ ამიტაცა მთელი ხუთი დღე ის ჩემ გვერდით იქნებოდა, მაგრამ უნდა ამეტანა, სხვა გზა არ იყო, ბავშვებთან მივედით და მივესალმეთ:
- ბავშვებო როგორ ხართ? _ ვცდილობდი რომ მხიარული ვყოფილიყავი - აბა როგორ ხასიათზე ხართ ? - მარია რა ლამაზი ხარ,,, ძალიან კარგ ხასიათზე ვართ და გატყობ შენც , რა მაგარია ხუთი დღე რაჭაში ყველა ერთად - აჰამმ,,, მადლობა ნინიი შდენც ძალიან ლამაზი ხარ - გამაწითლე ;დ - ვაიმე არიქა, აღარ შეგაქებ :დ - მწარევ :დ - სად ნახეე აქ ჩემი სიმწარე ? - კაი ხო ვსიო,,, მასწავლებელიც მოვიდა და ავტობუსში ჩავსხედით, გვერძე ლიზა მეჯდა , მანაც და მეც ავიღეთ აიპოდები და მუსიკებს ვუსმენდით , თან ვფიქრობდი როგორი ძნელი ხუთი დღე მელოდა წინ , მაგრამ ინტერესებით სავსე და ძალიან მხირულიც ამ ფიქრებში ჩამეძინა... როცა ჩავედით ლიზას რტყმამ გამაღვიძა : - ჰეჰეე გაიღვიძე გოგო :დ ჩავედიიით - უიმეეე ლიიზაა , რა მოხდა ქალო - ჩავედით - კარგიი მოვდივარ ავტობუსიდან ჩავედით და ტყეში შევედი, იქ ისეთი ლამაზი იყო, თან ხო ზაფხული იყო და სულ ყვავილები იყო ირგვლივ, შუა ტყეში კარვები გავშალეთ , უკვე მოსაღამოვებული იყო , ცოტახანი კარვებში შევედით დავალაგეთ ჩვენ-ჩვენი კარვები , მე და ლიზა ერთად ერთკარავში ვიყავით, ხოლო ჩვენს გვერდით ნიკასი და მისი ძმაკაცის კარავი იყო . ცოტახანი კარვებში დავისვენეთ, ეხლა ვერაფერს დავათვალიერებდით, ღამით კოცონი დავანთეთ და ირგვლივ შემოვუსხედით… ბევრს ვლაპარაკობდით, ვმღეროდით, ვცეკვავდით, და მართლა ძალიან ვერთობოდით , იმ წუთას შიშის გრძნობა ნამდვილად დამავიწყდა, იქნებოდა ღამის 4 საათი როცა დავიშალეთ, დაწოლისთანავე დამეძინა... დილით 9 საათზე ავდექით და დავიწყეთ რაჭის დათვალიერება, მართლაც რომ რაჭის სილამაზემ თვალი მომჭრა, რაჭის დათვალიერება საღამოს 10 საათამდე გაგრძელდა როცა ჩვენს კარვებთან მივდიოდით ძალიან დავიღალე და იქვე ლოდზე ჩამოვჯექი და დანარჩენებს ვუთხარი გზა გაეგრძელებინათ და მეც მალე დავეწეოდი, ასეც ოიქცნენ , ლოდზე ჯდომისას დრო საკმაოდ ჩქარა გავიდა და ძალიან დაღამდა, ძალიან შემეშინდა მარტო ტყეში თან ძალიან ბნელოდა, გადავწყვიტე შიში დაემარცხებინა და გზა გავაგრძელე, ბევრი ვიარე მაგრამ ვერაფრით ვერ მივედი იქ სადაც კარვები იყო ,,, გიჟივით დავრბოდი , ბოლოს დავიღალე და ტირილი დავიწყე ქვევით მუხლებზე დავიჩოქე და ვტიროდი, ვქვითინებდი , ვბღაოდი , უცებ უკნიდან ხელის შეხება ვიგრძენი , ძალიან შემეშინდა და თვალები დავხუჭე, გადავწყვიდე ბედს დავლოდებოდი, იმ უცნობმა ამაყენა მისკენ შემატრიალა და შემდეგ მისკენ მიმიზიდა, ისე მომიახლოვდა რომ მის სუნთქვა სახეზე მეცემოდა, მის გულისცემას ვგრძნობდი , მისი ბაგეები ნაზად შეეხო ჩემს შუბლს , მე ისევ დახუჭული მქონდა თვალები, თითქოს ეს კოცნა ვიცანი , მაგრამ თვალებს მაინც არ ვახელდი , მაინც მეშინოდა , უცებ ნაცნობი ხმა ვიგრძენი : -ნუ გეშინია პატარა, მე შენთან ვარ თვალები გავახილე და ნაცნობი სახე დავინახე, ნიკა დავინახე, მოვეხვიე და გული წამივიდა, როცა გონს მოვედი უკვე კარავში ვიყავი და ჩემთან მხოლოდ ლიზა იიყო : -ლიზა რა მოხდა, ? -გზა აგებნა და ტყეში გული წაგსვლია -ხო , ეგ მახსოვს, მაგრამ აქ როგორ აღმოვჩნდი ? -ნიკამ მოგიყვანა , სულ ხელში ეკავე, ისე მოყავდი აქამდე, ლიზა მაშინებს ის ბიჭი -მადლობა უნდა გადავუხადო მან მიხსნა მე -მარია ! -არა ლიზა, მე მას მადლობას გადავუხდი მორჩა და გათავდა -კარგი მაშინ დავუძახებ -მადლობა ლიზა როგორცკი ლიზა გავიდა ორი წთი არ გასულა ნიკა შემოვიდა ; -როგორ ხარ მარია ? ხმაზე ნერვიულობა ეტყობოდა, აღელვებული იყო,აფორიაქებული - დამშვიდდი ნიკა, კარგად ვარ და მადლობა რომ გადამარჩინე -რის მადლობა , მარია რაღაც უნდა გითხრა -გისმენ -მარია შეიძლება არ დდამიჯერო, მაგრამ მე შენ ძალიან მიყვარხარ, მაგრამ შენი პასუხი ვიცი ეს არც უნდა მეთქვა ალბათ, ალბათ კიარა ნამდვილად არ უნდა მეთქვა , -მართალი ხარ ნიკა არ უნდა გეთქვა, გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან -მარია მომისმინე , შენ მაინც ჩემი გახდები გესმის | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |