მთავარი » 2012 » სექტემბერი » 17 » უნებლიედ შემიყვარდი[22] დ ა ს ა ს რ უ ლ ი
20:05 უნებლიედ შემიყვარდი[22] დ ა ს ა ს რ უ ლ ი | |
- მარიიაა , როგორ ისვენებ? - უფფ , ეგ არ მკითხო, გუშინ ჩამოვფრინდით მე და ლიზა იტალიიდან ,, შენ? - ვაა,, იტალიიდან? - ხოო - აუ რა კარგიაა - ხო, რავიცი - მომიყევი რა ამბები მეც ავდექი და ყველაფერი მოვუყევი,, ის აღფრთოვანებული დაღცა ჩვენ კიდე ამ ლაპარაკში მივადექით პოპულს...პოპულში უამრავი იოგურტი და ტკბილეულობა ვიყიდე, ლამიუს მთელი მაღაზია ვიყიდე გამოსვლისას ნინი მეუბნება: - ვაიმე მარია რა გჭირს? :დ ამის ჭამას თუ აპირებ შენ ,, უხხ კარგად ყოფილა შენი კილოს საქმე - აჰაჰაჰაჰ _გულიანად გადავიხარხარეთ _ აბა რა გითხრა,,, ძაალიან მიყვარს ტკბილეული და -ეგ მეც კი ვიცი , მაგრამ ამდენს არ ჭამდი ხოლმე, - ხო რავიცი გზაზე მივდიოდით ,,,და თან ისევ ვსაუბრობდით, რა კარგი გოგონა იყო ნინი, სულ შეეძლო კაცისს განწყობაზე მოყვანა, ამასობაში ის მის სახლს მიადგა და წავიდა მე კიდე დავრჩი მარტო გზაზეე,, მშვიდად მივაბიჯებდი და თან ვფიქრობდი როგორ მეთქვა მამასთვის რომ ორსულად ვიყავი, გადავწყვიტე მისთვის ჯერ-ჯერობით დამემალა,,, თან ის იტალიაში იყო და რას გაიგებდა,, სანამ არ ჩამოვიდოდა ,,, მანამდე ვერაფერს გაიგებდა... ოდესმე ხომ მოუწევდა ჩამოსვლა ? ხოდა მერე გაიგებდა ამასობაში სახლშიც მივედიი,, როცა ჭამით გული ვიჯერე ,, ლიზასს დავურეკე : - ლიზაა - ხო მარია , როგორ ხარ? - კარგად ლიზა შენ ? - მეც კარგად,, დღეს ექიმთანბ ხო გამომყვები - რა გინდა მანდ ? - მინდა რო დავაზუსტო რო ორსულად ვარ - კი ბატონო :* - კაიც ლიზ,, გამომიარე და წავიდეთ ერთად - აჰამ კარგი ნახევარ საათში მანდ ვარ - ხოო კარგია - კაიც მიყვარხარ , გაკოცეე - მეც მეცც ტელეფონი გავუთიშე და ეხლა მამას დავურეკე - ალო,, მაა - მარია როგორ ხარ, როგორ იმგზავრეთ? - კარგად მა ძალიან კარგად - კარგი ბარტყი გავიქეცი მე არ მცალია მიყვარხარ და გკოცნი, უკვე მენატრები - ხო მა მეც მეც :* ტელე გავუთიშე და ეხლა დავუწყე ლოდინი ლიოზას ,,, მალევე გაისმა კარზე ზარი და გავაღე კარებში მომღიმარი ლიზა იდგა : - შემოდი შემოდი რა მორცხვივით იქცევი - ნწ ნწ , აბა აბა :დდ - აჰაჰა , კაი წამო ჩავიცმევ და წავედით - ხო კაი ჩავიცვიი,, ოღონდ ეხლა მოკლეე ცისფერიი მაღალყელიანი შორტიი , და თეთრი ზედა რომელსააც პატატარაზე გული ეხატა,, შემდეგ თეთრივე კედები ჩავიცვი ჩანთა ავიღე და ექიმისაკენ გავეშურეთ ,, საავადმყოფოსაც მალევე მივადექით და მალევე ვიიპოვე ექიმი : - უკაცრავად ექიმი ბრძანდებით? - კი ბატონო, რა გნებავთ - ანალიზების აღება და შემდეგ ეხოსკოპია მინდა - კარგით წამობრძანდით,, და თქვენ თუ შეიძლება აქვე დაელოდეთ,, _ ანიშნა ლიზას - მარიაა (ლიზა) - ჰოო,, - წარმატებები - მიყვარხარ~ - მეც - უფალი გფარავდეს ჩემო გოგო - მადლობა ლიზა, შენც ,_ მოვეხვიე დაა ექიმს გავყევი ,, მან ანალიზები ამიღო და მთხოვა რომ ცოტახანი დავლოდებოდი მის კაბინეტში , თვითონ კი ცოტახნით გავიდა... თხუთმეტ - ოც წუთში შემოვიდა გაკვირვებული სახით და მეკითხება - რამდენი წლის ხართ? - თექვსმეტის რატომ? - არა ისე და თავი გააქნია - რა ხდება ექიმო? - გილოცავთ თქვენ დედა გახდებით - ვაიმეე რა,, რაა კარგიიაა ,, წამოვხტიი მეე ,, და თან ისეთი გახარებული ვიყავი რომ ცემი ეჭვები გამართლდა და სხვა რამე სერიოზულ9ი რომ არ მჭირდა,, - ხო ეს სიმართლეა,, გილოცავთ - მადლობა ექიმო,, ეხლაა თუ შეიძლება რამდენის ვარ ? - თქვენ ერთი თვის ფეხმძიმე ხართ - ვაიმეე რვა თვეში ჩემი პაწუკა გაჩნდება - ხოო - კარგით ექიმო ეხოს გადაღება მინდა,, მინდა რომ ვნახო ჩემი პატარა - კი ბატონო და ჩვენც ეხოსკოპიის კაბინეტში შევედით მათ პატარა ლოგინზე დამაწვინეს და რაღაც კრემი წამისვეს ხოლო შემდეგ რაღაც აპარატურით მეხებოდნენ და მე ეკრანზე ვხედავდი თუ როგორ მოძრაობდა ჩემი პატარა,, მე მის თავს ვხედავდი,, ვაიმეე ჩემი სიცოცხლეე, იმ დროს რაღაც განსაკუთრებული ვიგრძენი,, ტანში ჟრუანნტელმა გამიარა,, მე ხომ მალე დედა გავხდებოდი,მაგრამ მას მამა არ ეყოლებოდა სამწუხაროდ ,,,არაუშავს მე კარგ დედობას გავუწევდი ! მალე გამოვედით და სახლში გახარებულები წამოვედით მე და ლიზა,,, მალე სკოლაც დაიწყოო მე უკვე ორი თვის ორსული ვიყავი ,,, დედას ვაკითხავდი სასაფლაოზემ სკოლაში დავდიოდი და ვსწავლობდი ,, წელს ხომ აბიტურიენტი ვიყავი,, მამასაც ვურეკავდი და ვცხოვრობდი ბედნიერად, მაგრამ ნიკა მაკლდა,, სრულყოფილად ბედნიერი არ ვიყავი,, მალევე მუცელი გამეზარდა, არ მინდოდა კლასელებს ვენახე რომ ორსულად ვიყავი ამიტომ სკოლიდან დავითხოვე თავი ვუთხარი რომ ძალიან ცუდად ვიყავი და სახლში ვიმეცადინებდი , ხოლო გამოცდებზე აუცილებლად მოვიდოდი, მეც ვმეცადინეობდი და ვმეცადინეობდი, დედასთან დავდიოდი ჩუმ-ჩუმად რომ არავის ვენახე გაბერილი მუცლით ,,, ასევე სხვადასხვა ვარჯიშებზე დავდიოდი , მაგრამ მარტო ყველას უკვირდა ასეთი პატარა გოგო ორსული,, მარტო რატომ დავდიოდი , მაგრამ არავინ მეკითხებოდა, ყველა თავის ქმრებთან ერთად დადიოდა, მე კი ეს გულს მიკლავდა და ჩუმ-ჩუმად ვიწმენდდი ცრემლს,,, რათა არავის დაენახა ჩემი ცრემლები,, ექიმთანაც დავდიოდი, ბავშვი ჯანმრთელი რომ დაბადებულიყოო,, მამაც ფულს მიგზავნიდა და მიგზავნიდა,, ფულით მამარაგებდა,, მაგრამ არ იცოდა რომმ ფეხმძიმედ ვუყავი ,, მამამ რაღაც საბუთები გამომიგზავნა და ხელი მომაწერია თან მითხრა რომ ამიერიდან მამაჩემის ქონების მფლობელი მე ვიქნებოდიი,,და ყველაფრის რაც კი გააჩნდა,, ძალიან გამიხარდა,,, უკვე შვიდი თვის ვიყავი , როცა დამირეკეს : - მარიიაა - ხო ლიზა რა მოხდა რა განწირული ხმა გაქვს - სასწრაფოდ ჩაიცვი მოგაკითხავ და წავიდეთ - საად - საავადმმყოფოში - მანდ რა გვინდა - არ მცალია იქ გაიგებ სასწრაფოდ !!! - კარგიი ... მეც სწაფად ჩავიცვი და ლიზას დაველოდე ,, კარებზე ზარის ხმაც გაისმა,,, მივედი და გავაღე - ლიზა ტირი ? რა გჭირს - არაფერი წამოდი სასწრაფოდ მეც დავემორჩილე კიბეებზე ჩქარა მაგრამ ფრთხილად ჩავედი , მალევე საავადმყოფოში მივედით ,, როცა იკითხა ლიზამ ლაშა ნემსაძე სად წევსო ფეხქვეშ მიწა გამომეცალაა: - ლიზზზაა,,,, რრ....აა.... ლლ..ლლლაა...აა..შშ,,ააა ? მმ...აა...მმ..მმმ..აა..აა...ჩჩ..ეეე...მმმ...იიი ? - ხო მარია დაიცადე მათ მიგვასწავლეს მამაჩემის პალატა და მხოლოდ მე შემიშვეს , როგორცკი შევედი მამამ მტკივნეულად გამიღიმა, ღმერთო ჩემოი როგორი დამახინჯებუყლი იყოო,, არა ოიღონდ ეს არა ღმერთო ისიც არ წამართვაა : - მარიია, ჩემო პატარა მარიაა,, მოდი შვილო ახლოს - მამაა,,, შენ,,, შენნ აქ რა გინდ? - როგორ ფიქრობ შენთვის სიურპრიზის გაკეთება მინდოდა,, მაგრამ - მამა არ ინერვიულო კარგად იქნები - არა შვილოო,, მისმინე გთხოვ _ ძლივს ლაპარაკობდა ის - გისმენ მაა - მამა ვიცი რაც მოხდა,, ვიცი რომ ვიღაცასთან იწექი ვიცი რომ გიყვარდა ,და ვიცი რომ ენდობოდი არ გსჯი,, არაფერია შეცდომა ვის არ მოსვლია, ისიც ვიცოდი რომ ფეხმძიმედ იყავი,, ყველაფერი ვიცოდი, შენი ყოველი ნაბიჯი ვიცოდი,, როგორ ფიქრობ რატომ დაგყვებოდა ორი კაცი მუდამ უკან ? როგორ ფიქრობ რატომ გიგზავნიდი ამდენ ფფულს? შვილო მხოლოდ შენ მყავდი დარჩენილი და მინდოდა არაფერი მოგკლებოდა, მაგრამ ყველაზე მეტად დედისა და ჩემი სითბო გაკლდა, ამას ბოლოს მივხვდი და ჩამოსვლა დავაპირე , მაგრამ ნნახე რა მჭირს,, არ ინერვიულო შვილო ადრე თუ გვიან აუცილებლად უნდა წავსულიყავი,,, და დადგა ეს დროცც,,, დედაშენი მეძახის, მასთან უნდა წავიდე, შენ კიდე თავს გაუფრთხილდი მარიაა,, იცოდე რომ ძალიან მიყვარდიი,, საუბრობდა და ცრემლები მოსდიოდა,, ვუსმენდი და ვტიროდიი, შეუჩერებლ;ად ვტიროდი,, ცრემლებს მოვიწმინდავდი , მაგრამ შემდეგი პარტია ისევ მოდიოდა და ასე გრძელდებოდა - მა,,, ასე არ სთქვა შენ არ მოკვდები ! მა მეც ძალიან მიყვარხარ !~ - არ იტირო თორემ ცუდად გავხდები არ შემიძლია შენი ტირილი ,, - არ შემიძლია რო არ ვიტირო მაა - მიყვარხარ შვილოო,,, და უცებ რაღაც აწრიპინდა და მამაჩემი წავიდა იმ ქვეყნად,,, - ექიიმოო,,, მამაააააა,, არა მამა გთხოოვ,, მამააააა,,, არ დამტოვო, მჭირდები მაა,, ახლა მჭირდები,, არა მამა,, მჭიირდებიიიიიიიიიი,, მამიკოო,, გაუძელი გთხოოვ,, ჩემი ხათრით გაუძელი მაა,,, მამაააააა,, არააა ,,,, კივილზე ლიზა და ექიმი შემოვარდნენ ლიზამ გამიყვანა ხოლო ექიმი მანდ დარჩა,,, გარეთ ისევ ვტიროდი ვერ ვჩერდებოდი, თავი სიზმარში მეგონა მეგონა მოვკვდებოოდიი !!! მალე ექიმი გამოვვიდა და გვითხრა: - ჩვენნ ვერაფერი ვიღონეთ ამის გაგონებაზე ისევ ცუდად გავხდიი,, ისევ ვტიროდიი,, მაგრამ გავჩერდი რადგან მამას სიტყვები გამახსენდა, და ბავშვი შემეცოდაა,, მამადავასაფლავეთ მეც ვსწავლობდი ახლა უკვე სწავლა ,,, შვილი და ლიზა !!! ვსიო ეს სამი მახსოვდა მხოლოდ,, თავს ვუვლიდი ვსწავლობდიი,, მამას და დედას საფლავზე დავდიოდიი,, ყვავილები ამქონდა, თან ვკითხულობდი მამას ბიზნესი როგორ მიდიოდა,, მალე პატარა ნინიკო გაჩნდა ხოო,, მას ნინო დავარქვი დედაჩემის სახელი,, ახლა ნინიკოს ვუვლიდი და თან ვსწავლობდიი,, გამოცდის დროც მოახლოვდა, არავინ იცოდა რომ მე მანდ მივიდოდი,, თან არავინ იცოდა რომ ბავშვი მყავდა,, ბავშვი ლიზას დედას თეას დავუტოვეთ და ჩვენ მე და ლიზა სკოლაში წავედით ,, გამოცდების ჩასსაბარებლად ,, იქ ყველამ სიხარულით მიმიღო ,, ყველამ მომისამძიმრა მამის სიკვდილი,, და შევედით გამოცდაზე ,, გამოცდის არ მეშინოდა იმდენი ვიმეცადინე რომ,,, გამოცდა დავწერეთ და მე და ლიზა მამიკოს და დედიკოს სასაფლაოზე ავედით თან ნინიკოც ავიყვანეთ,, ნინიკო ეფერებოდა მათ სურათებს ჩვენ კიდე ახალ ამბებს ვუყვებოდით .. მეორე დღეს პასუხები მოვიდა,, გავიგე რომ ჩავაბარე,, ახლა მე და ნინიკო გავფრინდით იტალიაში მამის ბიზნესზე უნდა მიმეხედა,,,,, ძალიან შევიცვალე ამაყი გოგო გავხდი არავინ მაინტერესებდა,, ვმუშაობდი და ნინიკოც თან მყავდა,,, თან ვსწავლობდიდა თან ლიზასთან ვსაუბრობდი ხოლმე სულლ... როცა ნინიკო სამი წლის გახდა საქართველოში ჩამოვედით, კომპანია აქ გადმოვიტანე ლიზა ვნახეთ ხოლო შემდეგ გადავწუყვიტე ნინიკო გამესეირნებინა მარტო,, ჩვენთან ახლოს ბაღი იყოო და ჯერ იქ შევიყვანე ,, ბავშვებთან ერთობოდა ხოლო მე მას ვუყურებდი და ვტკბებოდი მისით უცებ ჩემთან ერთი ბავშვი მოვიდა და ჩამეხუტა მას თან ახლდა ახალგაზრდა ბიჭი რომელიც მომიახლოვდა და მაშინ უკვე გულმა ძგერა შეწყვიტა, ,,: - ნნიიკკააა - მმარრიიაა - გათხოვდი ხომ ? - ცოლი მიყვანე? - ეს შენი გოგოა? - ეს შენი შვილია არა? ღმერთო როგორ მინდოდა ჩავხუტებოდი, როგორ მომნატრებია ის,,, - არა მარიაა ეს ჩემი ნათლულია ,, _ და ნინიკოც ჩვენთან მოვიდა - დეე,,, ნაყინი მინდა ( ნინიკო) - აჰა გათხოვილხარ,, გილოცავ - შენ ამის მერე მილოცავ ? რა გამიკეთე,, ? წახვედი ისე რომ მარტოდ მარტო ქაღალდის ნაფლეთი დამიტოვე, არ შეგეძლო გეთქვა რომ არ გიყვარდი და ისე წასულიყავი ? - შენ არ იცი რა მოხდა - ხო არ ვიცი და არც მაინტერესებს ,, ნინიკო დედიკო აქ დამელოდე და მოვალ მე ნაყინს გიყიდი,,, - კარგი დე არ დაიგვიანო - აჰამ დე მიყვარხარ - მეცც დეედიი:* მაკოცა და გზაზე გადავდიოდი როცაა სინათლემ ჩა,ანათა თვალში და ინერციით დავეხეთქე ძირს,, და გონება დავკარგე,,, ვიღაცის ფერებამ გამაღვიძა და თავზე ნინი და ნიკა მადგა,,,: - დედიიკოოო,, როგორ ხარ? თვალები გაუბრწყინდა მას,, - კარგად დედიი, და ამას აქ რა უნდ? - მამიკოოს? - ნინი ის არ არის შენი მამიკო,,, შენი მამიკო ხომ მოკვდა - არა დე ნუ მატყუებ ის მამაჩემია - ბავშვს რატომ ატტყუებ ? ან რატომ არ მითხარი ნინი რომ ჩემი შვილი იყოო - არ არის შენი შვილი და ცრემლი მოვიწმინდე - ისევ მატყუებ - არ გატყუებ - ნუ ჯინიანობ ნინი ჩემი შვილია - რით დამიმტკიცებ -ეხლავე ანალიზებს ავიღებთ - არ არის საჭირო,, ხო ის შენი შვილია, მაგრამ შენ ის არ დაბადებული მიატოვე - არ მიმიტოვებია - აბა რას ნიშნავდა შენი საქციელი ? - მომისმენ? - გგისმენ - მაშინ როცა შენთან ვწვებოდი ვიცოდი რომ გულის მანკი მქონდა,, ვიცოდი არ უნდა დავწოლილიყავი შენთან მაგრამ მინდოდა რომ სიცოცხლის ბოლო წამს მეგრძნო რომ მართლა მე მეკუთვნოიდიი,,, ვიცი რომ შეცდომა იყო, მაგრამ უნდა მნეგრძნო - და ეხლა რატომ ხარ ცოცხალი ? - მაცადე,, მერე გერმანიაში წავედი იქ ვცხოვრობდი ცოტახანი ვცდილობდი რაღაცები გამეგო შენზე, მაგრამ ამაოდ მერე იტალიაში ჩავედიი - ახ, ანუ არ მომლანდებიხარ/ - რას ამბობ / - იტალიაში გნახე,, თვითმფრინავიდა, როგორ ეხუტებოდი მამაჩემს - მართლა? - ხოო ,, ლაშა ნემსაძედ მამაჩემი იყო - იყო ? - ხო ის სამი წელია რაც გარდაიცვალა - ვწუხვარ, მართლა მაგარი კაცი იყო ყველანაერად გვერდში მედგა,, ხო იიტალიაში დონორი გამომიჩნდა და როგორცკი ოპერაცია გავიკეთე მაშინვე საქართველოში ჩამოვედი , მაგრამ იქ არ დამხვდი ! ბევრი გეძებე, როცა მეგონა რომ დაგკარგე მაშინ აღმოგაჩინე ,, ის ტიროდა მე მისი მჯეროდა ის გულწრფელი იყო მისი სიტყვები წლის მსგავსად სუფთა იყო ! - დე აპატიე რაა - მაპატიებ ? - კი ნიკა გაპატიებ ოღონდ არასდროს წახვიდე ესე, თორე შემდეგში შესაძლოა ღმერთმა მართლა დაგვაშოროს - მიყვარხარ პატარა და მაკოცა,, ოოხხ ეს მონატრებული კოცნა იყოო,, როგორ მიყვარდა მისიი ეს ბაგეები, მისი ტკბილი კოცნაა , როგორ მომნატრებიაა ! - მეც მიყვარხარ ნიკა !!! - ჩემი ცუცქნიტაა ! - უნებლიედ შემიყვარდი ნიკაა - გაგიკვირდება და მეც პაწუუ - დე ,, მაა მეც მიყვარხართ თავი შეგვახსენა ნინიმ ამაზე ორივეს გაგვეცინა და ერთმანეთს მოვეხვიეთ !!! | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |