მთავარი » 2012 » სექტემბერი » 17 » უნებლიედ შემიყვარდი[21]
20:03 უნებლიედ შემიყვარდი[21] | |
- რაც ცოდვაა ის ბიჭი ხომ? - ხო ,, აბა ,, საწყალი ... _აზრზე არ ვიყავი რას ლაპარაკობდნენ მაგრამ მე მაინც დავეთანხმე :დ ,, ეხლა მხოლოდ ჩემი საფიქრალი მქონდა რა მეთქვა მამასთვის როცა გაიგებდა რომ ორსულად ვიყავი...მაგრამ ვფიქრობდი რომ სანამ ბავშვი არ გაჩნდებოდა მისთვის არაფერი მეთქვა... - აუ მარიია რა აფერისტი ხარ შენნ... - ახ ლიზა შენი თავი არ მაქვს ეხლაა... - რა გჭირს მამი ? -არაფერიი მაა.. არაფერიი :* წავედი მე დავიიძინებბ თორე ხვალ ადრე უნდა ავდგეთ - ხო მააგაში გეთანხმები , მაგრამ მე და ლაშა მანამდე ვილაპარაკებთ ცოტას... მე წავედი და დდავწექი,, როგორცკი თავი დავდე მაშინვე ჩამეძინა... დილით რვაზე მივფრინავდით და მე შვიდზე კივილით ავდექი ,, კივილზე ლიზას გაეღვიძა : -მარია ისევ კივილით იღვიძებ? - ხო გვაგვიანდება - რომელი სააათია? - შვიდიი ,,,, ახლა კი კივილში ლიზაც შემომიერთდდა :დ ამ დროს კი ოთახში მამაჩემი შემოვიდა - ეხლა რო დგეხართ და რო კივიხათ არ სჯობს ადგეთ და ჩაიცვათ? - უიი ,,, და გავიღიმეთ :)) ჩავიცვით და რვას თხუთმეტი აკლდა ისე აეროპორტში ვიყავით ,,, რვას რომ ხუთი დააკლდა ჩასხდომა დაიწყოო,,, მამას გამოვემშვიდობე და თვითმფრინავში ავედიი და მოვკალათდი ჩემს ადგილზე გვერდით ლიზა მომიჯდა,,, მე ფანჯრის მხარეს მოვხვდი და იქედან ვიყურებოდი ,, თვითმფრინავი ნელ-ნელა იწყებდა აფრენას,,, მამას ვუყურებდი ,,, და კარგად დავინახე როგორ დაეშვა ერთ-ერთი თვითმფრინავიი და როგორ ჩამოვიდნენ იქედან მგზავრები , და როგორ გადაეხვია ნიკა მამაჩემს,,, ვნახე და შოკში ჩავვარდი ავდექი გასვლა მინდოდა , მაგრამ უკვე გვიანი იყოო,, თვითმფრინავი უკვე უნდა აფრენილიყოო,, მაინც მინდოდა გასვლა ისე ვიყავი რო გადავხტებოდი ოღონდ ნიკა მენახა,, , მაგრამ ლიზა მაჩერებდა: - მარიაა,,, მარრიია,,, რა დაგემართაა,,, კარგად ხარ? ,,, - არაა ლიზაა ! კიდევ ერთხელ დავკარგე ისს !! გამიშვიით !!! სიყვარულის დაბრუნება შემეძლოო ! არა ღმერთო,, რატომ მსჯი ასე? ! ღმერრთოოოოოოო,,, ვბღადი ბოლო ხმაზე ,,, ყველა მე მიყურებდა , მაგრამ იმ წამს სხვებიი ფეხებზე მეკიდა,,, ლიზა კი მამშვიდებდა და გაოგნებული მიყურებდა არ იცოდა რა ხდებოდა,,, ძლივს დამაწყნაარა კიდე იმიტომ გავჩერდი რომ შეიძლებოდა ჩემს შვილს რამე დაშავებოდა, რომელიც მუცელში იჯდა და ყველაფერს ჩემსავით გრძნობდა ...: - მარია რა ხდება შეგიძლია ამიხსნა - მე იისს ისს დავინახეე - ვინ ისს? - ნიკა - შეიშალე? - მე ის დავნახეე - ალბათ შეგეშალა მარია -არა ლიზა მეის ჩემი ორი თვალით დავინახე - შეუძლებელია მარიაა ! - ლიზა მე ის ვნახე - კარგი კარგი დამშვიდდი ! მეც ლიზას დავადე თავი და დავიძინე , როცა ჩავედით ლიზამ გამაღვიძა მე სახლში მიმაცილა ხოლო თვითონ მის სახლში წავიდა,,, როგორცკი მივედი ლოგინზე დავწექი და დავიძინე... დილით 12 საათზე გავიღვიძე,, ისიც ძალით გამაღვიძა მზის სხივებმა,,,გავიღვიძე და ფანჯრიდან ფარდა გავწიე და ის მზის სხივები შემოვუშვი , რომეელთაც ასე ძალიან უნდოდა ოთახში შემოსვლლაა ,, და ფარდას ეცემოდნენ ,,, ავდექი სააბაზანოში შევედი დავიბანე ,,, შემდეგ გამოვედიი ,,, ჭრელი სარაფანი ჩავიცვიი,, ასევე ჭრელი ბალეტკები საფულე ავიღე და მაღაზიაში ჩავედი,,, ძალიან მომინდა შოკოლადიი და იოგურტიი,,, გზაზე მშვიდად მივაბიჯებდი , როდესაც ხმა გავიგონე ,, ვიღაც მეძა: - მარიიაა ,,, უკან გავიხედე და ნინი შემრჩა,,, ჩემი კლასელი როა,, - უი ნინი როგორ ხაღ? - კარგად მარია შენნ? - მეც კარგად - სად მიდიხაღ? - აქვეე პოპულში,, შენ? - მეც სწორედ მანდ - კარგი მაშინ ერთი გზა გვქონია წავიდეთ ერთად, - კი ბატონო გზაზე მშვიდად მივაბიჯებდით და თან ვსაუბრობდით: - მარიიაა , როგორ ისვენებ? - უფფ , ეგ არ მკითხო, გუშინ ჩამოვფრინდით მე და ლიზა იტალიიდან ,, შენ? - ვაა,, იტალიიდან? - ხოო - აუ რა კარგიაა - ხო, რავიცი - მომიყევი რა ამბები მეც ავდექი და ყველაფერი მოვუყევი,, ის აღფრთოვანებული დაღცა ჩვენ კიდე ამ ლაპარაკში მივადექით პოპულს... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |