მთავარი » 2012 » სექტემბერი » 6 » უნებლიედ შემიყვარდი [18]
22:12 უნებლიედ შემიყვარდი [18] | |
 ჩვენ ავედით მაღლა და ჩემოდნების ჩალაგება დავიწყეთ ორი ჩემოდანი ჩავალაგეთ და შემდეგ დაბლა ჩავედით ლიზას მამაც მოსული იყოო,,,:
- მამიი ,, როგორ ხარ? - მიდიხარ და გიხარია ხომ ? :დ (იკა) - გამარჯობა იკა,,, როგორ ხარ? :დ _ მე და იკა ძალიან კარგად ვიყავით ერთმანეთთან ძმაკაცები ვიყავით რა :დ - ვააა ,, ვინ მოსულაა ჩემი ძმაა,, როგორახარ მარიაა? - კარგად იკაა შენ როგორ ხარ? - მე არამიშავს ამის ხელში - ოჰო შეხედეთ რა ამათ (ლიზა) - გვიყურე მერე რამდენიც გინდა :დ ( მე) ცოტახანი მათთან ვისაუბრეთ და მერე იკამ მისი მანქნით სახლში მიგვიყვანა გამოვემშვიდობეთ დილით 7საათზე მივფრინავდით, მამიკომ მითხრა რომ მძღოლს გამოგვიგზავნიდა და ა მიტომ გამოვემშვიდობეთ, როგორცკი სახლში მივედით შევჭამეთ, შემდეგ ჩემი ჩემოდნებიც ჩავალაგეთ, მეც ზუსტად ორი ჩემოდანი მიმქონდა ,,, და შემდეგ დაღლილ დაქანცულებმა დავწექით და ბალიშზე თავის დადებისთანავე დაგვეძინა ... დილით ზუსტად 6ის ნახეწვარზე გამეღვიძა და კივილი დავიწყეეე : - არაააა,,, ოო ღმერთოო,,, ლიზაა,,,~ - ვაიმეე,, დავაგვიანეეთ? - ლამიისს - რომელი საათიაა? - ექვსის ნახევარიი - მარია შენ გაგიხმა ის თავიი - რაა გოგო? კიდე მე მეჩხუბები ? ადექი ჩავიცვათ - შენ დაწყობილი თუ ხარ , გული გამისკდა მეთქი გაფრინდა თვითმფრინავი მისით,, ოხ მარია - ახლა თუ არ ადგები და თუ არ ჩაიცმევ ,, მართლა გაფრინდება ჩვენს უმისოდ ... - ოხხ,,, წავედი დავიბანო - მეცც,, მე სააბაზანოში შევედი დავიბანე ... როცა გამოვედი ლიზაც გამოსული დამხვდა ... : - იცმეევ ? - ხო ლიზა რატომ? - აარა ისე - ვაიი რა უაზრო ხარრ :დდ წადი ჩაიცვი - ხო მივდივარ :დდ ლიზა გავიდა მეც გადადებული მქონდა დღეისთვის ტანსაცმელი... ავიღე და ჩავიცვი,,, ვარდისფერი მოკლე და თან დახეული შორტები... თეთრი ზედა წარწერით "Forever Young" , და თეთრი კედები, ხოლო ჩანთა ვარდისფერი ავიღე ჩემოდნებს ხელი დავავლე და მისაღებში გავედი სადაც ხუთ წუთში ლიზაც მოვიდა,,, : - ლიზა რომელი საათია? - შვიდის ხუთი წუთი,,, - მაშინ ჭამასაც მოვასწრებთ ხომ ? -კი უეჭველიი - ხოდა ვჭამოთ ... შევჭამეთ ,,, ამასობაში შვიდის ნახევარიც გახდა და მძღოლიც მოვიდა,,, მძღოლი ჩანთების ჩატანაში მოგვეხმარა და დავიძარით აეროპორტისკენ,,, აერობორტშიც ათ წუთში მივედით,,, შვიდს რო ხუთი დააკლდა ჩასხდომაც დაიწყო ჩვენც მოვკალათდით ერთმანეთის გვერრდით და თვითმფრინავიც ადგილიდან დაიძრა,,, გზაზე არაფრის თავი არ მქონდა ,,, ამიტომ დავიძინე ,,, როცა გამეღვიძაა ლიზას ისევ ეძინაა, ხოლო მისვლამდე ხუთი წუთი რჩებოდა,,, ა,მმიტომ მამას დავურეკე : - მამი სად ხარ? - აეროპორტში ვარ მამი,, და როოგრც ვიცი თღქვენი თვითმფრინავი ხუთ წუთში აქ იქნება - ხო მამი,, კარგი ეხლა ლიზას გავაღვიძებ - ჰო მიდი - მიყვარხარ მაა - მეც მიყვარახრ შვილოო ტელეფონი გავთიშე და ეხლა ლიზას მივუბრუნდი : - ლიზაა ,, ლიზზ გაიღვიძეეე - ჰო მარია ჩავედით? - არა ხუთი წუთი დარჩა -ა აჰამ კარგი - მამას დავურეკე და აეროპორტში გველოდება - აბა აქ არ დაგვტოვებდა კი ვიცი :დ - ჰოო რავიცი :დ - რაიცი კიარაა,, ამ დროს გამოაცხადეს რომ ვეშვებოდით და უსაფრთხოების ღვედები შეგვეკრაა: - აჰა ლიზა ვეშვებით - ჰო მარია, მადლობთ გავიგე :დდ - აჰჰ მე მეგონა დაყრუვდი :დდ - ვერ ეღირსები - არც მინდა ვეღირსო - მიყვარხარ -მეც ამ დროს თვითმფრინავიც დაეშვა, ჩვენს ავიღეთ ჩვენ ჩვენი ჩემოდნები და მამას ძებნა დავუწყეე ,,დავინახე და მივაკივლეე... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |