გიყვარდეთ ერთმანეთი

ლუსია ძირს ეგდო ტირილისაგან თვალები ქონდა დასივებული ცხვირიდან სისხლი მოდიოდა და წითლად იყო შეღებილი ანას ლამის გული wauvida მუხლებზე დაეცა და ტირილი დაიწყო ლუკა მივარდა და პულსი გაუსინდა ისევ სუნთაქავდა ხელში აიყვანა და საძინებელში გაიყვანა ანამ ჯამით წყალი და ნაჭერი მოიტანა რომ სისხლი მოეწმინდათ სახეზე როცა ცივი ნაჭერი შეეხო გონზე მოსვლა დაიწყო თვალები ისე ქონდა დასიებული ტირილისაგან ძლივს ახელდა პირველი ვინც დაინახა ლუკა იყო რომელიც სისხლს წმინდავდა წამოდგომა სცადა მაგრამ ყველაფერი ტკიოდა
-ნელა, ნელა, იწექი ადგომა არ შეიძლება..
-ანა მომეხმარე
-ლუსი გევედრები იწექი არ ადგე;(
-ანა ააანაააა ანა დედა დედა _ტირილი დაიწყო თავს ვერ იკავებდა პატარა ბავშვივით ტიროდა დედას რომ წააართმევენ 
-ლუსი რა მოხდა მიტხარი ასეთ მდგომარეობაში რატომ ხარ??
-დედა ანა დედა, დედა აღარაააააა_და ისევ ისტერიული ტირილი აუტყდაა მაგრამ ახლა უკვე მარტო არ ტიროოდა ანა ისე ატირდა თითქოს მისი დედა ყოფილიყოს მკვდარიი ლუსის გვერძე მიუჯდა და მხურვალედ აკოცა მაგრამ მას ეს არ შველოდა ლუსი ანის ისე მაგრად ჩაეხუტა თითქოს უკანასკნელია ვინც ამ ქვეყნად შერჩაო და ასეც იყო მას უკვე მართლა აღარავინ ყავდა მის გარდა...
-რატომ ანა რატოომმ???ღმერთმა ისიც რატომ წაიყვანა??
-არ ვიცი ლუსიი მაგრამ გეფიცებვი არასოდეს დაგტოვებ მარტოო, მე და შენ დები ვართ და ვერასოდეს ვერაფერი დაგვაშორებს თვით სსიკვდილიც კი..
-უნდა წავიდე 
-გაგიჟდი?სად უნდა წახვიდე ცოტა ხნის წინ უგონოდ იყავი
-მერე რა არ მაინტერესებს დედას დღეს გადმოასვენებენ და უკანასკნელად მაინც ხომ უნდა ვნახო??
-არა ამას არ დავუშვებთ გაგიჟდი ცუდად ხარ დასუსტებული და განადგურებული ხარ_ჩაერთო საუბარში ლუკა_
-რაც არ უნდა იყოს მაინც წავალ და ვინც გზაზე გადამეღობება ტავისას მიიღებს
-ანა მარტო დაგვტოვე ძალიან გთხოოვ ცოტა ხანი... Txova lukam anas...…ანას არაფერი უთქვამს ისე გავიდა ოთახიდან
-მომისმინე გაგიჟდი სად მიდიდიიხარ??ცუდად ხარ დაგავიწყდა რა მოგიივიიდა??
-არ მაინტერესებს მაინც წავალ და ხელს ვერავინ შემიშლის
ლუსი გაექანა კარისკენ ლუკამ დაიჭირა და ზურგით გულზე მიიკრა გიტხარი ვერსად ვერ წახვალ შენ გგონია ასეტ მდგომარეობაში შეძლებ გაუმკლავდე იმ ყველაფერს 
-შენ რა გინდა რა უფლებით ერევი ჩემ ცხოვრებაში შენი თავი ვინ გგონია??
-არ მაინტერესებს რაც არ უნდა თქვა...კარგი წადი მაგრამ მეც შენთან ერთად მოვდივარ
-როგორც გინდა...
მართლაც იქ მივიდნენ მაგრამ ეს არც ისე ადვილი გადასატანი აღმოჩნდა როგორც ლუსის ეგონა არ შეეძლოო მკვდარი დედის ნახვა მას ის ქალი ახსოვდა რომელიცსიცოცხლით სავსე იყო დაკრძლვისას ვეღარ გაუმკლავდა ამ ტკივილს და წაბორძიკდა რომ არ წაქცეულიყო ლუკამ ხელი მოკიდა და გულში ჩააიკრა ლუსი ისე იყო გულნატკენი ტავმოყვარეობა აღარ აინტერესებდა და ისიც მთელი ძალით ჩაეხუტა ლუკას ლუკასგან მან ისეთი დიდი სითბო ისეთი დიდი იყვარული იგრძნო რომ ძნელი იყო ტკივილისგან არ გათავისუფლება როცა სახლში დაბრუნდნენ ლუსიმ ანასაც და ლუკასაც თხოვა წასულიყვნენ და მარტო დაეტოვათ ლუსი მოგონებებთან....
-ლუსი შემპირდი რომ რაიმე სისულელეს არ ჩაიდენ და როგორც კი რამე მოგინდება მაშინვე დამირეკავ
-კარგი ანა გპირდები
-კარგი წავალ მაშინ კარგად იყავი და თავს გაუფრთხილდი
-ლუსი დარწმუნებული ხარ რომ მარტო დარჩენა გინდა?
-კი დარწმუნებული ვარ უბრალოდ ახლა ტავი არ მაქვს იმის რომ წინანდელ კოცნაზე გეჩხუბო მაგრამ ამის დროც მოვა 
-ძალიან გტხოვ დაისვენე და ტავს გაუფრთხილდი 
-ამის ტხოვნა არცაა საწირო ანას უკვე დავპირდი 
-კარგი კარგად
-კარგად
-ლუსი
-რა იყო?
-ძალიან გთხოვ მაპატიე უბრალოდ თავს ვერ ვიკავებ
-რას გულისხმობ?
-აი ამას 
ლუკა მივარდა ლუსის და მხურვალედ აკოცა ისე რომ ლუსის ერთი წუთით დაავიწყა ის ტკივილი რასაც გრძნობდა...ლუსი არ შეწინააღმდეგებია მეეტიც მიხვდა როგორ გაუარა უზომო ტკივილმა ხელები კისერზე შემოხვია ლუკას და მიცა იმის ნება რომ მის ტუჩებს დაწაფვოდა 
-ლუკა ახლა წადი გთხოოვ
-როგორ თუ წავიდე კიმაგრამ 
-კი წადი მიპატიებია მხოლოდ იმიტომ რომ ერთი წუთით გამიქრა უსდიდესი ტკივილი 
-კარგი წავალ ოღონდ არა სამუდამოდ ამ წუტას 
-ლუსის გაუკვირდა ასე მალე რომ დათანხმდა ლუკა წასვლაზე თუმცა არ შეტყობია კარი მიუხურა და საწოლისაკენ წავიდა მკვდარივით დაეცა საწოლზე და მწარე ტკივილნარევი ტირილი დაიწყოოო ვერ ჩერდებოდა რადგან ტკიოდა...
ლუკამ გაიღიმა და გასაღები ხელში აატამაშა დიახ ეს ლუსის სახლის გასაღები იყო რომელიც ოსტატურად გამოაძრო კარიდან რათა ღამე მასთან ყოფილიყო ისე უბრალოდ უნდოდა ეყურებინა თუ როგორ ძინავს მას...მართლაც ღამე მის სახლში ჩუმად ძალიან ჩუმად შეიპარა და ტირილის ხმა მოესმა საძინებლისაკენ წავიდა მაგრამ ლუსის ეძინა უბრალოლოდ კოშმარი ესიზმრებოდა ეს ნათელი იყო ტიროდა შველას ითხოვდა ლუკა მის საწოლთან ჩამოჯდა და ცადა ლუსი გაეღვიძებინა ლუსი კი შეშინებული წამოხტა 
-ჩუ ჩუ ნუ გეშინია მე ვარ
-არ ვიცი ლუსის რა დაემართა მაგრამ ისე ჩაეკრა ლუკას გულში გეგონებოდათ საშინელი რამ ნახაო 
ლუკამაც მტელი ძალით ჩაიკრა გულში
-რა მოხდა ხომ კარგად ხარ?
-არა ცუდად გევედრები არ დამელაპარაკო უბრალოდ არ გამიშვა 
-არასდეს არ გაგიშვებ 
ლუსიმ ნელა და ნაზად მოიშორა ლუკა დიდხანს უყურა თვალებში მერე ლუკამ ერთადერთხელ აკოცა ლუსის სახეზე ბრაზი დაეტყო ლუკას ეგონა რომ საპასუხოდ სილა მიიღებდა და თვალები დახუჭა უცებ კი იგრძნო მხურვალება რაღაც წვავდა მის ტუჩებს და მიხვდა რომ ლუსიმ მას საპასუხოდ აკოცა ეს არ იყო ჩვეულებრივი კოცნა ეს იყო ისეთი კოცნა რომელმაც შეიძლება სიტყვებზე უკეთესად გითხრას ყველაფერი...თუმცა ლუსი ძალაგამოცლილი იყო და ძილის გარდა მაინც ვერაფერი უშველიდა ამიტომ ისევ გადაბრუნდა და ძილი დააპირა ლუკა ადგა და როცა წასვლა დააპირა გაიგონა
-შენ დამპირდი რომ არ წახვიდოდი
-შენ არ გინდა რომ წავიდე
-კი მინდა რომ ჩემტან დარჩე..ისე უბრალოდ რომ ვიგრძნო მარტო არ ვარ 
-კარგი მისაღებში მდივანზე დავიძინებ 
-არა აქ იყავი 
-კარგი ამაზე კარგს ვერაფერს ვინატრებდი
ლუკა ლუსის გვერძე მიუწვა ხელი გადახვია და ტვისკენ მოიწია მაგრად ჩაეხუტა და ასე ჩაეძინათ...