მთავარი » 2012 » აგვისტო » 2 » ოცნებობ, ხანდახან ბავშვივით ვოცნებობ.
18:58 ოცნებობ, ხანდახან ბავშვივით ვოცნებობ. | |
ვწერ უაზრო, არაფრისმთქმელ სიტყვებს
დრო იყო, როცა ერთმანეთი გვიყვარდა… იპოვე სიყვარული ჩემს შიგნით, სიღრმეში, სულის ნათელ სიბნელეში… დრომ გაიარა... მეც გაგიარე. სიჩუმით მისჯლი, აუტანელი სიჩუმით... მე კი ისევ შენი სიჩუმე მტკივა. გგრძნობ...ვგრძნობ, რომ დღეს მე შენ აღარ გჭირდები... ისევ სიჩუმე... არაფერს ამბობ... "ნუ შეეკითხები და მაშინ ტყუილს არავინ გეტყვის"... ვოცნებობ, ხანდახან ბავშვივით ვოცნებობ. მეც ხომ მინდა სიმართლე... მეც მინდა გაგიჟება. გაფრენა მინდა... "მარტოობის გარდა არის სხვა რამეც? ფანჯარა მივხურე. არა, სხვა რამე არ არის ხოლმე... სხვა დანარჩენისთვის დედამიწა მეტად მრგვალია, ფეხს ვერაფერი მოიკიდებს". მტკივა... მტკივხარ... მაგრამ მიხარია... რომ შენ აღარ გტკივა მე.. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 2 | |
|
| |
