მთავარი » 2012 » აგვისტო » 30 » ნაჩუქარი სიცოცხლე[8]
12:02 ნაჩუქარი სიცოცხლე[8] | |
 დრო მალე გავიდა საღამოს საბამ და ლიზიმ გამოგვიარეს...ელეს გზაში ჩაეძინა ლიზისაც..მე და საბა ხმას არ ვიღებდით თუმცა ისევ საბამ დაიწყო
საბა:- რა უფრო გიხარია? ის რომ ჩემთან ერთად მოდიხარ თუ ის რომ ბათუმში მიდიხარ? ცოტა ხნით ჩუმად ვიყავი ამ კითხვამ გამაკვირვა თუმცა ჩემდა გასაკვირად ვუთხარრი მე:- შენთან ერთად ყველგან სიხარულით წავალ გამიღიმა ხელი მაგრად მომკიდა და შუბლზე მაკოცა...ბათუმში მალე ჩავედით ელეს და ლიზის კიდე ძინავდათ არ მინდოდა მათი გაღვიძება მაგრამ მე:- გოგოოოოოეეებოოოოოოო ელე-ლიზი:- ჰა რაიყო რა რამოხდა მე:- არაფერი, ჩავედიიიით ელე:- აუჰ ძლიიივს რაკარგიიაა ლიზი:- ხო რა დავიღალე აქ ძილით მე:- ხო აი ძილით როგორ იღლება ადამიანი ნეტა ეგ გამაგებინა საბა:- ჰაჰაჰა მე:- ნუ კაკანებ მოკეტე საბა:- ეს ხო სიცილსაც არ გაცდის რა ლიზი მივიდა და ზურგზე შეახტა საბა:- შენ შენი თავი 2 წლის ხო აღარ გგონია ჩამო გოგო მძიმე ხარ მე:- რა მძიმე ბიჭო 20 კილოა სულ ლიზი:- ნეტა შენ ვიზე ამბობ 1 კილო დარჩები მალე ელე:- ხო რა საბა:- ჰე ერთმანეთზე უარესები ხართ მე პუტკუნა ცოლი მინდა მე:- მერე მე დაგიშალე ,მოიყვანე ეგ შენი პუტკუნა ცოლი საბა:- ხო ცოტა მოიმატებ და მოგიყვან ვახ როგორ ეჩქარება ტო მე:- სულ შენ მოგყვები ეხლა რა საბა:- აბა მე არ გიშლიო? რა ენა გაქ რა ლიზი:- ჰე ეხლა აიტანე ჩემოდნები და წავედით კიდე რამდენ ხანს უნდა გიყუროთ საბამ ჩემოდნები აიტანა ჩვენც მოვემზადეთ და ცოტა ხანში სანაპიროზე ვსეირნობდით...საბა ისე მიყურებდა თითქოს პირველად მხედავდა თან გაოცებით თითქოს საოცრებას ხედავდა მეც მივაშტერდი და თვალს არ ვაცილებდი საბა:- რაიყო როგორ მიყურებ მე:- მე თუ შენ როგორ მიყურებ ? საბა:- მე იმიტო გიყურებ სხვისკენ რომ არ გაიხედო მე:- და რომ გავიხედო რას იზამ? საბა:- მოვკლავ ვინც იქნება მე:- დარწმუნებული ხარ? საბა:- 100%ით მე:- გიყურებ საბა:- რაა? მე:- გიყურებ! საბა:- კარგი საბამ ხელი გამიშვა და ზღვისკენ წავიდა მეც გავეკიდე ხელი მოვკიდე და ვუთხარი მე:- ჩვენ მარტო ერთად მოვკვდებით საბა:- მეც ეგ მინდოდა რომ გეთქვა მე:- ვერგიტან! საბა:- ვერც მე ამასობაში გოგოებიც გამოჩნდნენ გიჟებივით დახტოდნენ ლიზი:- აუ სადმე წავიდეთ რა ძეგლებივით დგახართ ელე:- ხო ან წავიდეთ რა ლიზი:- ანიტააა უცებ შეგრძნება დავკარგე არაფერი მესმოდა ჩუმი ხმით ისმოდა საბას ხმა როგორ იძახდა ჩემს სახელს გული წამივიდა და როცა გავიღვიძე საავადმყოფოში ვიყავი...ოთახში ექიმი შემოვიდა ექიმი:- გამარჯობათ, როგორ გრძნობთ თავს? მე:- არამიშავს ექიმო ხომ ვერ მეტყვით აქ რამინდა? ექიმი:- გული წაგივიდათ და რაღაც უნდა გითხრათ მე:- რამოხდა ექიმო? ექიმი:- თქვენ იშვიათი გულის დაავადება გაქვთ, თუ დონორს ვიპოვით მხოლოდ მაშინ შევძლებთ თქვენს გადარჩენას მე:- რამდენი ხნის სიცოცხლე დამრჩა? ექიმი:- მაქსიმუმ 4 თვის მე:- ექიმო კარგი , მინდა რაღაც გთხოვოთ ექიმი:- გისმენთ თუ რამით შემიძლია თქვენი დახმარება მე:-ამის შესახებ არავის არაფერი არ უნდა უთხრათ დამპირდით რომ ვერავინ გაიგებს ექიმი:- ხო მაგრამ.. მე:- არავითარი მაგრამ გთხოვთ ეხლა გადით და უთხარით ყველას რომ ეს ხშირი შემთხვევაა და ყველაფერი სიცხის ბრალია გთხოვთ ამ თხოვნაზე უარს ნუ მეტყვით! ექიმი:- კარგი , როგორც გინდათ ექიმი ოთახიდან გავიდა...მეც მოვემზადე საბუთს ხელი მოვაწერეთ და საავადმყოფოდან გამიშვეს საბა:- თავს როგორ გრძნობ? მე:- კარგად :* ელე:- კარგია საღამოს ბარში წავედით საბა გვერდიდან არ მშორდებოდა ...ელეც უცნაურად იქცეოდა ყოველ წამს მოდიოდა და მეკითხებოდა როგორ ხარო მეხუტებოდა და ისევ მიდიოდა მე კიდე ვფიქრობდი როგორ მოვქცეოდი საბას რომ შევძულებოდი! ამბობდა მძულხარო თუმცა ეს დიდ სიყვარულს ნიშნავდა მე ის სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა! ეს უთქმელადაც ვიცოდით. უცებ ვიღაც ბიჭი შევნიშნე და მისკენ წავედი მე:- გამარჯობა რა გქვია? -: გამარჯობა, გიო შენ? მე:- ანიტა სასიამოვნოა გიო:- ჩემთვისაც, ვიცეკვოთ? მე:- კარგი წამო საბას ვუყურებდი ისე რომ არ შეემჩნია ბევრს სვამდა და თან მე მიყურებდა ამის ატანა შეუძლებელი იყო თითქოს ვიღაც ჩემს გულს მაგრად ურტყამს თითქოს ცდილობს რამე ავნოს თუმცა ეს ერთადერთი იყო რისი გაკეთებაც შემეძლო თავი დავხარე და ისე ვცეკვავდით ვერ შევამჩნიე საბა როგორ მოვიდა საბა:- ეე ბიჭიი ჩემ გოგოს ხელი გაუშვი! გიო:- რომელი შენი ბიჭი მე მნახე და ეს გოგო არავის საკუთრება არარის! საბა:- ის ჩემი საკუთრებაა და მას ვერავინ ვერ წამართმევს გიო:- ხოო? დარწმუნებულიც ნუ იქნები საბამ ხელით გამწია და გიოს მაგრად დაარტყა არ ჩერდებოდა ხალხი გაშვეელებას ცდილობდა ვერავინ აკავებდა ცოტაც და მოკლავდა არ ვიცოდი რა მექნა მე:- საბააა ხელი გაუშვი საბამ უცნაურად გამომხედა იმ დროს დიდი ტკივილი ვიგრძენი როცა მის სახეს ვხედავდი ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი თუმცა უკან ვერ დავიხევდი ! ის ბედნიერების ღირსია მარტო ამას ვუმეორებდი ჩემს თავს მე:- ხელი გაუშვი მე შენი საკუთრება არვარ გესმის არა! საბამ თავი დახარა ყველა მე მიყურებდა უცებ ბარიდან წავიდა მეც ელესთან და ლიზისთან მივვარდი და ვთხოვე გაყევითთქო ისინიც ჩქარი ნაბიჯებით წავიდნენ ....არ ვიცოდი რა მექნა ოთახში ავედი ვერ მოვისვენე და სანაპიროზე წავედი ზღვას ვუყურებდი ამ დროს მობილურმა დამირეკა ექიმი მირეკავდა გამიკვირდა მე:- გისმენთ ექიმი:- ხვალ საავადმყოფოში უნდა მოხვიდეთ მე:- რატომ რამოხდა?? ექიმი:- დონორი ვიპოვეთ, გთხოვთ ხვალ მობრძანდეთ რომ ოპერაციაზე შევთანხმდეთ ! დრო არ უნდა დავკარგოთ. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |