მთავარი » 2012 » აგვისტო » 30 » ნაჩუქარი სიცოცხლე[6]
12:00 ნაჩუქარი სიცოცხლე[6] | |
 სახლში ავედი ელეს არაფერი არ უკითხავს და გამიკვირდა კიდეც ყოველთვის ყველაფერს მეკითხებოდა თუმცა დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია ამ ყველაფრისთვის... ცოტა ხანში მამაც მოვიდა მე და ელემ გიოსთან წაყვანა ვთხოვეთ თან ვკითხე როდის გამოწერენთქო რამდენიმე დღეში ჩემი გიჟი ძმა ისევ ჩემს გვერდით იქნებოდა ამაზე კარგი რა უნდა მომხდარიყო ...თუმცა ხო .. მალე ჩემი დაბადების დღეა 16 წლის ვხდები ალბათ უნდა მიხაროდეს თუმცა რაღაც ბედნიერება არ მეტყობა ამის მიზეზი კი ის არის რომ უკვე 6 წელი ხდება რაც ჩემს დაბადების დღეს დედაჩემის გარეშე ავღნიშნავ ეს ჩემთვის დიდი ტკივილია როცა ვხედავ პატარა ბავშვებს სკოლაში დედები როგორ აცილებენ ალერსიანად და თბილად ემშვიდობებიან და იმედი აქვთ რომ სულ მალე ისევ ჩაეხუტებიან ერთმანეთს ...თუმცა ამას უკვე მივეჩვიე.. ფიქრებიდან ელეს კივილმა გამომაფხიზლა
ელე:- ანიტააა ანიტააააააა გოგოოო მე:- ჰა რა რაიყო? ელე:- დროზე ჩაიცვი 1 საათია გეძახი სულ გამოშტერდი რა საბას ხელში მე:- აბა ეხლა გამასწარი!!! ელე:- მიიდი მიიდი მოემზადე თორე სახლში დარჩები მე:- სად მივდივართ? მეზარებაა ელე:- გოგო გიოსთან მივდივართ რა გეზარება რამდენიმე დღეში გამოწერენო და უნდა ვნახოო შენ არ მოიკალი თავი? მე:- ვაიმე სულ დამავიწყდა 5 წუთში მზად ვიქნები დამელოდეეეთ... ელე:- ხო ხო ეხლა ცოტა ნელა თორე მოგიწევს საავადმყოფოში დარჩენა უცებ მოვემზადე და დაბლა ჩავედით მე:- მაა მზად ვართ და ესე საავადმყოფოში წასასვლელად გამოეწყვე? მამა:- არა დღეს ჩემს საუკეთესო მეგობართან მივდივართ სტუმრად მე:- ოჰ კიდე კაი თორე ელეს თქმის არიყოს მართლა გამოვშტერდი ელე:- მე სხვა რაღაცაც ვთქვი ანიჩკა მე:- მოკეტე და ჩაჯექი რა!!! გიოსთან წავედით პალატაში რომ შევედი და ჩემი ძმის მომღიმარი სახე დავინახე იმ წამს უბედნიერესი ვიყავი...მაგრად ჩავეხუტე ყველაფერს ვუყვებოდი ენა არ გამიჩერებია ჰმ...დრო მალე გავიდა გიოს დავემშვიდობეთ და მამას მეგობართან წავედით საკმაოდ კარგად ცხოვრობდნენ დიდი სახლი იყო ყველანაირად მოწყობილი .. მამა:- გიორგი როგორ ხარ? (გიორგი მამას მეგობარს ქვია) გიორგი:- კარგად თემო შენ როგორ ხარ? მიხარია რომ მოიცალე და გვესტუმრე თან 2 პატარა პრინცესაც მოგიყვანია გოგონებო როგორ გიკითხოთ? მე:- მადლობთ, კარგად თავად როგორ ბრძანდებით? გიორგი:- რავიცი , გაძლებაში ვართ ბატონმა გიორგიმ სახლში შეგვიპატიჟა იქ მისი მეუღლე დაგვხვდა ქალბატონი ქეთი და მათი ქალიშვილი ლიზი... ლიზი თურმე ჩვენი სკოლელი იყო ..14 წლის ძალიან ლამაზი და საყვარელი გოგო იყო და კარგადაც საუბრობდა ნუ გავუგეთ ერთმანეთს საკმაოდ კარგად ლიზის ძმაც ყოლია 18 წლის თუმცა როგორც მან გვითხრა სახლში გვიანობამდე არ მოდიოდა ... ლიზი:- გოგონებო არგინდათ აუზზე გავიდეთ თორე დავიღალე უკვე უფროსების მოსმენით მე:- აუ ხო მეც სადმე წყნარ ადგილას გავიდეთ რა ლიზი:- წამო გავისეირნოთ მე:- კარგი აზრია სასეირნოდ წავედით საკმაოდ დიდი ადგილი იყო ძალიან ლამაზი იყო იქაურობა კარგი ბუნება და მშვენიერი ადგილი დასასვენებლად...გოგოები საუბარში შეყვნენ მეც იქვე აუზი დავინახე და მისკენ წავედი ცოტახნით იქვე ჩამოვჯექი და ვარსკვლავებს ვუყურებდი უცებ ნაცნობი ხმა შემომესმა და უკან მივიხედე მე:- შეენ? აქ რას აკეთებ? საბა:- ეგ მე უნდა მეკითხა სწერვა! აა ვიცი ისე მოგენატრე სახლში მომაკითხე ნუ რასიზამ ესე იცის სიყვარულმა მე:- აუ რა იდიოტი ხარ საბა:- კარგი კარგი ლანძღვის გარეშე რომ ვილაპარაკოთ ერთხელ არ შეიძლება? მე:- თუ ნერვებს არ მომიშლი კი! საბა:- ესეიგი მამაჩემი მამაშენის კარგი მეგობარია ხო ) მე:- ოჰო მოგისწრია რა ) საბა:- გიყვარს ვარსკვლავების ყურება ? ლამაზია არა? მე:- ნუ შენს ყურებას ნამდვილად ჯობია საბა:- ესეიგი მაინც ესე ლაპარაკობ ხო? მახინჯო! მე:- აჰა ანუ მახინჯი ვარ არა? საბუკა რაღაც მინდა გითხრა საბა:- რა აბა გისმენ? საბასთან ახლოს მივედი შემდეგ ნელი ნაბიჯებით ჩემსკენ წამოვიყვანე უცებ ხელი ვკარი და აუზში ჩავაგდე საბა:- რასაკეთებ გაგიჟდი? მე:- არა საბუკა ა ხო რა უნდა მეთქვა ! ვერგიტაააააააააან!  გაბრაზებულმა დავუყვირე და და წყნარად წამოვედი თან ვიცინოდი რომ შური ვიძიე იმ სიტყვისთვის და ჩემთვის ვიმეორებდი გულში : ჯერ სად ხარ საბუკა ! | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |