მთავარი » 2012 » აგვისტო » 24 » -მიყვარხარ -მე უფრო -არა, მე უფრო[თავი პირველი]
19:22 -მიყვარხარ -მე უფრო -არა, მე უფრო[თავი პირველი] | |
-მარი გაიღვიძე, დღეს პირველი დღეა ახალ სკოლაში და არ უნდა დააგვიანო -კარგი დე, ორ წუთში ავდგები. -არავითარი ორი წუთი, ვიცი მე შენი ორი წუთის ამბავი ნახევარ საათად გადაიქცევა. -კარგი ხო, კარგი. ვდგები. აჰა, მოვემზადე სკოლაში წასასვლელად, მინდა ეფექტურად ვიყო, მირველი შთაბეჭდილება მაინც სხვაა..კარებზე ზარია -გამარჯობა მარი. -როგორ ხარ ნინ? -კარგად შენ? -მეც. კარგი წავედით არ აგვაგვიანდეს. კარგად დეეეე.. -კარგად მარი.. სკოლის ეზოში შესვლის დროს დაბნეული ვიგაც ბიჭს ”შევასკდი” ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით, როცა ავხედე კიდევ უფრო დავიბენი, ადგილიდან ვეგარ ვინძრეოდი, ისიც დებილივით მომაშტერდა.ნინოს ხმამ გამომაფხიზლა გამოადგი ფეხიო, და მეც ხმის ამოუღებლად გავყევი.გავიცანი ახალი კლასელები.მათი პროგრამა მე ძველ სკოლაში უკვე გავლილი მქონდა და ერთი კვირა მაინც სასწავლისგან თავისუფალი ვიქნებოდი და ეს მიხაროდა. -დე მოვედი!ჩემს ოთახში ვიქნები. -კარგი დე. ავედი გამოვიცვალე, ცოტა წავიმეცადინე და ამასობაში კარგადაც მომშივდა და მადიანად ვჭამე. მოსაღამოვდა, ნინომ გამომიარა და ”ბირჟაზე” გავედით.აქ ის ბიჭიც იყო დღეს სკოლაში რომ ”შევასკდი”, რომ მივედი იცინოდა და როცა დამინახა სერიოზული სახე მიიღო, მივხვდი ისეთი ხასე ქონდა დაიბნა, თუმცა მე არაფერი შევიმჩნიე.ნინომ გამაცნო ბავშვები, ვისაც არ ვიცნობდი.ამ უბანში გუსინ გადმოვედი საცხოვრებლად და ამიტომ არ ვიცნობდი ბავშვებს.იმ ბიჭს გიორგი ერქვა..ხო კიდევ გავინანი ერთი ბიჭი ზურა რომელიც მომიახლოვდა და მითხრა -შეიძლება გავისეირნოთ? არ მინდოდა უხეში და ”დაუნი” გამოვჩენილიყავი მათ თვალში ამიტომ დავთახმდი, მაგრამ საშინლად არ მომწონდა ეს ზურა.ვსეირნობდით და სისულელეებზე მელაპარაკებოდა წესიერ პასუხსაც არ ვაძლევდი..ისე ბიჭი და ასეთი მოლაქლაქე ჯერ არ მინახავს.მინდოდა დავბრუნებულიყავი ბირჟაზე მაგრამ თავს ვიკავებდი.ამ ფიქრებში ვარ როცა გამაჩერა და კოცნა დამიპირა. მე გავარტყი რაც ძალი და ღონე მქონდა.. ძალიან კი მომივიდა მაგრამ ღირსი იყო. ეს ვერ აიტანა და ახლოს ტალახის გუბე იყო გამომეკიდა ამიყვანა და იმ გუბეში ჩამსვა ისე გავბრაზდი, ვფიქრობდი აი ახლა კი ცეცხლზე ნავთი დაასხითქო, მის ირონიულ სიცილზე კიდევ უფრო ვბრაზდებოდი და თან მე დასაკარგი აღარაფერი მქონდა ისედაც სულ თალახში ვიყავი ამოსვრილი ამიტომ ვწვდი და ისიც ჩავაგდე და გამოვიქეცი.
| |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |