მთავარი » 2012 » სექტემბერი » 5 » -მიყვარხარ -მე უფრო -არა მე უფრო![თავი მეორე]
19:10 -მიყვარხარ -მე უფრო -არა მე უფრო![თავი მეორე] | |
სულ ტალახში ვიყავიამოსვრილი სახლში რომ მივსულიყავი ბირჟის ადგილი უნდა გამევლო, თუმცა არ მინდოდა მათ ასე დავენახე, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა. როცა დამინახეს სიცილი დაიწყეს ამაზე კიდევ უფრო გავბრაზდი მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე ვითომ და ფეხს მოუმატე. ვიგრძენი რომ ვიგაც მომსდევდა მაგრამ არ მიმიხედია. დამეწია და ეს გიო ყოფილა და მითხრა -ეს ზურამ გააკეთა?მან ამოგსვარა ტალახში?(ისეთი მზრუნველი თვალებით მიყურებდა ერთხანს ვიყურე და მერე გამოვფხიზლდი და ვუთხარი) -ხო ის იყო, მაგრამ მას ტალახის ჭამაც მოუწია..და გავიცინე მალე ისიც ამყვა. -მეტის ღირსია და მიიღებს კიდეც... -რას აპირებ? -ეგ ჩემი საქმეა -არა, მითხარი რას აპირებ. -უნდა ვცემო მეორედ გოგოს ხელი როა არ დააკაროს. -არა, გთხოვ არ ჩაერიო(არადა ისე მესიამოვნა, ჩემი დაცვა რომ უნდოდა.) პასუხი არ გაუცცია.არც მე მიტქვამს რამე.სახლთან მიმაცილადა შუბლზე მაკოცა იმის მიუხედავად რომ ტალახიანი ვიყავი ორიივეს გაგვეცინა ამაზე, მერე მითხრა დღეს გნახავო და ისე უცებ წავიდა ვეგარც მოვასწარი მეკითხა დღეს როდისღა უნდა ვენახე საღამოს 10 საატი იყო.ყურადღება აგარ მივაქციე და სახლსი შევედი, დედა სამზარეულოში იყო და ჩუმად შევიპარე არ მინდოდა დავენახე.ავედი ოთახში ვიბანავე და როცა გამოვედი პირდაპირ თმების გაშრობა დავიწყე. ფენის ხმაში არაფერი გამიგია როცა გაომვრთე შემოვტრიალდი და რას ვხედავ ჩემს ლოგინზე ”წამოკოტრიალებული” გიორგი.და უცებ შევყვირე -აქ რა გინდა? -ხმას დაუწიე,ხომ გითხარი გნახავთქო. -ფანჯრიდან რომ გადმოძვრებოდი არ გითქვამს.ან რომ მოხვედი არ უნდა გეთქვა? იცი რომ შემაშინე? -ხელს ხომ არ შეგიშლიდი გოგო. -მეორეთ ჩემს ოტახში შემოსული არ დაგინახო, გასაგებია შენთვის?! -კარგი წუნკალო!აღარ შეგაწუხებ ნახვამდის! მე წავედი... მინდოდა მეთქვა მოიცა არ წახვიდე დარჩითქო მაგრამ მივხვდი რომ ასე სჯობდა, არ მინდოდა გიორგი შემყვარებოდა თანაც მის მიმართ რაღაცას ვგრძნობდი მომწონდა, ვხვდებოდი რომ კარგი ბიჭი იყო მაგრამ მაინც ჟერ ხომ 15 ის ვარ.მართალია ჩემი ასაკის გოგოებს უკვე ბევრი ”ლოვე” ყავთ გამოცვლილი უკვე მაგრამ მე ჯერ ერთიც არ მყოლია და ჯერ არც მინდოდა...მაგრამ ძალიან მეტკინა გული ასე ადვილად რომ დამემორჩილა და წავიდა.ერთხელ მაინც რომ ეთქვა არ წავალო, გავჩუმდებოდი და აღარაფერს ვეტყოდი ცოტა ხანს დარჩებოდა და მერე წავიდოდა.ეჰ როგორ მინდოდა მასთაან ლაპარაკი და მისი გაცნობა.. სამი დღე გავიდა მას შემდეგ და ახლა როცა შემხვდება გამარჯობასაც რ მეუბნება ეს კიდევ უფრო მტკენს გულს, მაგრამ მან ზურა მაინც ცემა ეს რაღაც იმედს მაძლევდა რომ მთლად არ დავავიწყდი.თანაც თუ შემხვდებოდა სადმე შემთხვევით ყოველთვის განსაკუთრებულ სითბოთი და ბრაზით სავსე თვალებს მაყოლებს. იმ დღეზე ისევ გაბუტულია.. ორი დრის შემდეგ. მომდის სმს-ი მობილურზე -მიყვარხარ! -ვინ ხარ? -ადამიანი რომელსაც სიცოცხლეზე მეტად უყვარხარ! -თქვი ეხლა ბოლო ბოლო ვინ ხარ? -არ გეტყვი მაგას. ჯერჯერობით მაინც. უბრალოდ იცოდე რომ მიყვარხარ. -კარგი როგორც გინდა. -იცი ახლა შეგიძლია გარეტ გამოხვიდე? კარებთან საჩუქარი გელოდება უცებ ჩავფიქრდი, არ ვიცი რატომ მაგრამ შისი დამეუფლა. რა უნდა ყოფილიყო.მაგრამ გამბედავად მივედი და კარები გავაღე. დდი ყუთი იყო და ზედ იყო წერილი მიკრული და ყუთხე იდო ერტი ვარდი.წერილი გავხსენი და წავიკითხე ”ეს პატარა საჩუქარი შენ ულამაზესო ბავშვო, გახსოვდეს მიყვარხარ ყველაზე მეტად” ეს ყველაფერი კარგი მაგრამ ”ბავშვი” რაღა საჭირო იყო..ამაზე ცოტა არ იყოს გავბრაზდი.გავხსენი ყუთი და რას ვხედავ ამხელა ყუთში დევს ბალიში.  ამოვიღე და წავიკითხე უკვე ნაცნობი წარწერა, ოგონდ ცოტა შემოკლებული უკვე. ”ულამაზესო ბავშვო, მიყვარხარ ყველაზე მეტად” სიგრძის ბალიში იყო და კარგად იყო დატეული ზედ ეს წარწერა. რაგაც ისე გავბრაზდი წავედი და დავიძინე.დიდ თავს ვერ ვწერ ბავშვებოოო...ძალიან მიძნელდება ჩემით რო ვწერ.
| |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |