გიყვარდეთ ერთმანეთი

ვსეირნობ ქუჩაში მარტო..სულ მარტო..ვიხედები იქით-აქეთ და სიცარიელეა...ღმერთო, ნუთუ ეს ქუჩაც ჩემსავით მარტოსულია ?? ნუთუ ისიც მისმა სატრფომ მიატოვა ?? ვიხედები ცაში...ცამაც შეიცვალა ფერი..უკვე აღარაა ისეთი სილაჟვარდე , რომელიც მხოლოდ ჩვენთვის იყო..ჩვენთვის იყო , როდესაც ერთად ვიყავით..როდესაც ერთმანეთის გვერდით ვიყავით და ამ ცხოვრებაში მეტი არაფერი გვჭირდებოდა..უბრალოდ გვესმოდა ერთმანეთის სუნთქვა და მაგით ვიყავით ბედნიერები..როდესაც შენს დანახვაზე გული გამალებით მიცემდა , თითქოსდა საგულედან ამოვარდებაო..როდესაც შენს დანახვაზე მუხლები მეკეცებოდა და ნაბიჯს ძლივს ვდგავდი..ხმას ვერ ვიღებდი..იმდენად ბედნიერი ვიყავი , რომ შენ ჩემთან ხარ...ვიხსენებ ყოველ შენთან ერთად გატარებულ წუთს..წამს..და ცრემლი მადგება თვალზე...ცრემლი ბედნიერებისა , რომ ეს ყველაფერი განვიცადე და გადამხდა თავს..და უბედურების , რომ ეს ყველაფერი აღარასდროს განმეორდება...ვეღარასდროს ვიგრძნობ შენ გრძნობით აღსავსე კოცნას...ვეღარასდროს მოგეხვევი ისე რომ შენი სითბო ვიგრძნო..შენ წახვედი..შენ მიმატოვე..შენ დამტოვე მაშინ , როდესაც ყველაზე ძალიან მჭირდებოდი...ღმერთო , რატომ გამწირე ასე, ჩვენ ხომ ერთმანეთი გვიყვარდა ?? მე ხომ მასთან ერთად მთელი ცხოვრების გატარება მინდოდა..ეხლა კი მარტო ვარ...სულ მარტო..აღარავინ მეტყვის ტკივილამდე ნაცნობ , მაგრამ ყველაზე საყვარელ სიტყვებს...აღარავინ გამითბობს გულს და სულს...აღარავინ მასიამოვნებს ყოველ დილით გაღვიძებიით, რომ მთელი დღის განმავლობაში ღიმილი მქონდეს სახეზე...შენ ხომ ეს ძალიან გიყვარდა...რატომ მიმატოვეე?? გამოვივლი ისევ ნაცნობ ბილიკებს და ისევ მახსენდებიი...ყველაფერი შენს თაავს მახსენებს...რა ვქნა ? მითხარი რამე..მიშველე...დამეხმარე...გთხოოოვ!!.. იცი ?? ღმერთის წინაშე მინდა პატიება გთხოვო..ყველაფრისთვის..ყველა გულის ტკენისთვის...ყველა წყენისათვის...გთხოვ მაპატიე..მაგრამ მინდა გითხრა , რომ , უფლის წინაშე ვფიცავ...ვფიცავ შენი ერთგული ვიქნები ბოლომდე...ბოლო წუთამდე..წამამდე...ბოლო ამოსუნთქვამდე...არასდროს დაგივიწყებ..არასდროს გაგცვლი სხვაში..ისევ ავხედე ცას და წვიმის წვეთი დამეცა ლოყაზე..ვიცი შენი ცრემლებია..ისიც ვიცი ცხოვრება , რომ კვლავ გიყვარვარ...ვიცი...მთელი ძალით დავიყვირე "მიყვარხაააააარ!" და ცას ავხედე...ავხედე და ცრემლები წამომივიდა...გულში რაღაც ტკივილი ვიგრძენი..რაღაც სასწაული სიცივე...თითქოსდა სული ამომაცალესო...მუხლებზე დავეცი იქვე და გონება დავკარგე...მარტო ვიყავი ცარიელ ქუჩაში...წვიმაში..სიცივეში..მაგრამ მე უკვე აღარაფერი მაშინებდა...მე შენს სიახლოვეს ვგრძნობდი...შენს სითბოს..მე უკვე შენთან ვიყავი...