მთავარი » 2012 » სექტემბერი » 15 » კოცნა რომელმაც ყველაფერი შეცვალა [3]დასასრული
09:55 კოცნა რომელმაც ყველაფერი შეცვალა [3]დასასრული | |
 ერთ დღეს სახლში მარტო ვიყავი როდესაც ზარის ხმა გაისმა, კარი გავაღე და ვიღაც ქერა თმიანი გოგონა დავინახე, მან კი ზიზღიანი თვალებით ამათვალიერა და დაიწყო: - ესეიგი შენ ხარ ნუცა ხო იოანე რომ გააგიჟე და შენს ნებაზე ატარებ... - უკაცრავად და ვინ ბრძანდებით - მე ვინ ვბრძანდებიი შენ თვითონ ვინ ხარი ჩემს შვილს მამას რატომ ართმევ რა გინდა - ვერ ვხვდები რაზე მელაპარაკებით - იმედი მაქვს გამიგებ, შენც ქალი ხარ და თავი ჩემს ადგილას წარმოიდგინე, მარტოხელა დედა რომ იყო და ყოველ დღე შენი შვილი გეკითხებოდეს " სად არის მამიკოო - იცი ვერ ვხვდები ვერაფერს და თუ შეიძლება აქ აღარ მოხვიდეთ.... კარი ცხვირთან მივუკეტე იქვე ჩავიმუხლე და ტირტილი დავიწყე... ნუთუ არ შეიძლება ბედნიერი ვიყოი იოს შვილი ყავს არააა ტყუილიაა, ამდენი წელია ვიცნობ მაშინ მეცოდინებოდა...არ ჰყავს მაგრამ რაში შჭირდებოდა ამ გოგოს ჩემი მოტყუება... ვანანებ ასე რომ გამაუბედურა... **** დღეს ქორწილი მაქვს... იოსთან დღემდე არ მილაპარაკია იმ გოგონას მოსვლაზე. ყველაფერს კი ბოლო წუთისთვის ვინახავდი... - იოანე თანახმა ხართ ცოლად შეირთოთ ნუცა - დიახ თანახმა ვარ - თქვენ თანახმა ხართ ცოლად გაჰყვეთ იოანეს - არა! მოვბრუნდი და გამოვიქეცი გავრბოდი საქაორწილო კაბით და თან თავი სერიალში მეგონაა... ღმერთო რა კოშმარიააა... უკან არ მიმიხედავს თუმცა ფეხის ხმა მესმოდა... მანქანაში ჩავჯექი ფანჯარას ავუწიე და გასაღები გადავატრიალე... - ნუუცც გაჩერდი არ წახვიდე... რას აკეთებ... პატარავვვ გთხოოვვ... რა გჭირს გააჩერე მანქანააააა.... მისთვის პასუხი არ დამიბრუნებიაა... წამოვედი , მივდიოდი თუმცა სად არ ვიცოდი... ასე სწრაფად არასოდეს მივლიააა... რამდენჯერმე გადავრჩი უფლის წყალობით... უკვე გვიანი იყო როდესაც სახლში დავბრუნდი თუმცა არა იოს სახლში... კაბა ზიზღით გავიხადე და იქვე კუთხეში მივაგდე...შიშველი დავემხე საწოლზე და ტირილი გავაგრძელე... არ მახსვს ასე რამდენ ხანს გაგრძელდა... ბოლოს ჩამეძინა, თუმცა შეხება ვიგრძენი, აშკარად ვიღაც მეხებოდა, თვალები გავახილე და იო დავინახე რომელიც ზურგზე მკოცნიდა, მაშინვე ფეხზე ავდექი და ყვირილი დავიწყე... - ფუუუ ბინძურო გაეთრიე ნუ მეხები. აფერისტი ყოფილხარ და მეტი არაფერი, მე კი შენი ყოველი სიტყვა მჯეროდა, რომ იცოდე როგორ ვერ გიტან, მძულხარ... როდემდე აპირებდი იმ ბავშვის დამალვას, რომელშიც შენი სისხლი ჩქეფს არაკაცი ყოფილხარ! გაეთრიე! - ნუც დაწყნარდი გთხოოოვვ... არ მინდა რამე გაწყენინო, დაწყნარდი რაა... რა ბავშვზე მელაპარაკები, გამოფხზლდი ცოტა... - ააა შვილი რომ გყავს დაგავიწყდა ხო თვალთმაქცო... - რა შვილი? რეებს იგონებ ნუცააა, არ გამაგიჟო ეხლაა... (ტონს აუწია უკვე ყვირილში გადადიოდა) - ვერ გიტან გესმისი გაეთრიე... - ფუუ მაგისს ისევ თამთა ხო არ გვყავს საერთოდ შვილი. ნინის დაქალია და ადრე დამემუქრა ნუცისთან ბედიერი ვერ იქნებიო, მე არ მოგცემ მაგის უფლებასო... გთხოვ დამიჯერე რააა... რა გემართება, ჩემი არ გჯერა და ვიღაც უცხოსი გჯერა - ეს ტყუილი როდის მოიგონე - რა ტყუილი ნუც დაფიქრდი ცოტა, იცოდე ინანებ მერე და მე აღარ მოვალ შენთან... - ააა მე ვინანებ ხოოი ცინიკოსო! - ჩემო ანგელოზო, ძალიან ლამაზი ხარ... ვგიჟდები შენს ტანზეეე... მოდი მოგეფერო... - შენ ვერ ხარ ხო ვერ გიტანთქო გეუბნები რა მომეფერო... მართლა ცინიკოსი ხარ რააა... წადი აქედან! - არ ვაპრებ შენს დატოვებას, აი მე აქ დავწვები და აქ დავიძინებ, ვიცი ეხლა გაბრაზებული ხარ და მალე გაგივლის, მერე შენ თვითონ მოხვალ და მომეფერები ხო ანგელოზოი - ფუ ვერ გიტან ცინიკოსი ხარ... მაგრამ მაინც მიყვარხარ... - კაი გაპატიე ქორწილი რომ ჩამიშალეეე... მოდი გაკოცო... შენ გახდილი ხარ და მე უკვე დავიწყო გახდა თუ შენ გამხდიი - ცანცარა ხარ... დილით რომ გავიღვიძე, იო ჩემთან ერთად იწვა და მუცელზე მეფერებოდაა... თან "მეღადავებოდა"
- აუ რა გამხდარი ხარ რააა... და მერე რომ გასუქდები იცი რამდენს დაგცინებ მაგრამ არ ინერვიულო მაინც ჩემი გაბერილი იქნები, იმიტომ რომ სიგიჟემდე მიყვარხარ, შენი სიგიჟით გამაგიჟე...... ჩემი და იოს ქორწილი მეორე დღეს შედგა, ყველა გაოცებული ჩვენი ამ უეცარი დაშორებით და მერე შერიგებით, თუმცა ჩვენ ხომ საკუთარ თავზე მეტად გვიყვარდა ერთმანეთი... უკვე საქორწილო სუფრაზე ვიყავით, ჩემს გვერდით ჩემი ნათკა იჯდა იოს გვერდით კი მისი ნიკუშა... ვერცერთი ვერ ვიტანდით ამ გრძელ-გრძელ სადღეგრძელოებს, ისეთი სახეები გვქონდა თითქოს ვუსმენდით ვუღიმოდით და შემდეგ მადლობას ვუხდიდით... - აუ როგორ ვერ ვიტან რაა ამ უაზრო ქორწილებს... შენც ხოო ნუცი - აუუუ ერთი სული მაქვს წავიდეთ რააა... - მოგენატრე ხო ანგელოზო... ჰაჰჰა - ვაიმე როგორი ნიჭიერი მყავხარ რაა... ადამიანის ფსიქოლოგიას იცნობ საოცრად... - ნუც წამოდი რა გავიპაროთ ქორწილიდან, ეს ქორწილიც ხომ ჩვენს მშობლებს უნდოდათ ხოდა იყვნენ აქ... - კაი მოიცადე ნათკას გავაფრთხილებ... წავედი ქორწილიდან გავიპარეთ და იმ სასტუმროში მივედით რომელშიც ნომერი წინასწარ დაგვიჯვშნეს მეგობრებმა... მეორე დღეს კი იტალიაში ჩვენს ოცნების ქალაქში მივდიოდით... ნომერში შევედით თუ არა იომ თავისი იუმორი გამოამჟღავნაა... - ნუც პაწი??? ხომ არ გეშინია პრველი ღამის - რა სულელი ხარ რააა... - კაი დაწყნარდი ხელს არ გახლებ თუ არ გინდა... - ცინიკოსო... მოდიი? ჩემთან... მოკლედ ე.წ პირველი ღამე გვქონდა (თუმცა არ იყო პირველი)... მეორე დღეს ჩვენს ოცნების ქალაქში ვიყავით უკვეე... მთელი დღე აქეთ-იქით დავდიოდით არ ვჩერდებოდით, საოცარი თაფლობისთვე გვქონდა... იო ყოველ დილით საუზმეს მახვედრებდა... სამზარეულოში გავიდოდით კალთაში ჩავუჯდებოდი და ერთმანეთს ვაჭმევდით... ამ ბედნიერებიდან ისევ იოს იუმორს გამოვყავდი... - ნუუც იცი გასუქდიი - რააა (წამოვხტი და სარკისკენ გავიქეცი) მართლა - ხო ანგელოზო ვერ ხედავ ღიპი დაგედო... ჰაჰაჰჰაა - აუ რა დამპალი ხარ რააა... მე დიეტაზე ვარ... - კაი იყავი დიეტაზე... წავალ მაშინ მე და პიცას შევჭამ... ვიცი შენც გიყვარს და გინდა მაგრაამ ოხ ეს დიეტა რაა... ჰმმმ... - იოოო - ბატონო - რომ გავსუქდე აღარ გეყვარები ხო - ვაიმე რა სულელი მყავს ხალხოო... მოდი გაკოცოო... მე შენ ყოველთვის მეყვარები რომც გასუქდე მაინც, უფრო მეტად მეყვარები... და მოგატყუეე პაწწწი მართლა კი არ ხარ გასუქებული. ეგ მე მინდა რომ იყო და ვიგონებ რაღაცეებსს... - აუ რა დამპალი ხარ რააა... ვერ გიტან... - ხო ვერც მე გიტან და იმიტომ მიყვარხარ რომ ვერც შენ ვერ მიტან... ***** 2 კვირის შემდეგ დავბრუნდით ჩვენს მონატრებულ თბილისში... ყველას საჩუქრები ჩამოვუტანეთ და ჩამოსვლის თანავე და ვიწყეთ დარიგება... ჩვენს მეგობრებთან ერთად კარგ დროს ვატარებდით... ასე გადიოდა დრო და მე და იო ისევ ისე "ვერ ვიტანდით" ერთმანეთს როგორც თაფლობის თვეში... უკვე ორი წელი გავიდა რაც მე და იო ცოლ-ქმარი ვართ, უზომო ბედნიერებიც, მაგრამ ჩვენც გვაქვს პრობლემა როგორც ყველა ოჯახს... ჩვენი პრობლემა კი ბავშვია რომელიც იოს ასე სიგიჟემდე უნდა... ექიმებთანაც დავდივართ და რას არ ვაკეთებთ იმისთვის რომ პატარა გვყავდეს მაგრამ უშედეგოდ... იო კი ისევ პატარას მოლოდნში ჩემით ირთობს თავს... - არაუშავს ნუც, შენც პატარა ხარ და შენნ გეთამაშები ხოლმე... აბაა მოფრინავს თვითმფრინავი .... **** ღვთის მადლით თუ ჩვენი პატარა გვეყოლება ამას რა ჯობს, მაგრამ პატარა ნუკი რომელიც ვიშვილეთ ჩვენთვის ყველაზე დიდი საჩუქარია... ახლა ოჯახში სამნი ვართ რაც ნიშნავს რომ მომავალი ჯერ კიდევ წინ გვაქვს... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |