-გუშინ რატო არ წამოხვედი?რო გეთქვა დედაშენისთვის გამოგიშვებდა.
-დედა კი მაგრამ მამა არ გამომიშვებდა,ხომ იცი ესეთი შეკრებები არ უყვარს.-მარის თითქის შერცხვა და ტავი ჩაგუნა.
-მე მგონი შენ ეგენი ბანკეტზეც არ გამოგიშვებენ.-გაეხუმრა ნინი
-შენ იხუმრე და შეიძლება მარტლა ესე მოხდეს.
ამასობაში სკოლკასაც მიუახლოვდნენ.ნიკა და გიორგი გარეთ იდგნენ.გოგოებტან მივიდნენ და გოგოებს მიესალმენ.მარისთვის ყურადგება არც მიუგცევია დიდიად ნიკას ნინის მიესალმა და გადაკოცნა.მარი გუნებით ეჭვიანი არასდროს ყოფილა მაგრამ ეხლა იეჭვიანა."ნუთუ მას ნინი მოწონს"-გაიფიქრა მარიმ-არა ეს შეუძლებელია.
-ნი შევიდეთ გაკვეთილზე ზარი დაირეკა.-ცოტა დაბნეულად ლაპარაკობდა მარი.
-კაი წავიდეთ.-დაეთანხმა ნინი-თქვენ არ მოდიხართ?
-არა,მეორე გაკვეჳოლზე ამოვათ.უპასუხა გიორგიმ.
ეზოში შევიდნენ მარი სახეზე გაფითრებული იყო.
-მარი რა იყო რა ფერი გადევს ნუ იმჩნევ რო მოგწონს თორემ მიხვდება.-და გაუგიმა მარის.
-კი,მაგრამ მე არ მითქვამს,რომ მომწონს.-გაკვირვებული უყურებდა თავის დაქალს.
-მარი მესამე წელია რაც დაქალები ვართ,ბავშობიდან ვიცნობთ ერთმანეთს და კარგად გიცნობ ვიცი რო გომწონს,მაგრამ უნდა გითხრა რომ გუშინ სახლამდე მოგვაცილეც ნიკამ და გიომ მე და ჩვენი კლასელი თამთა ისიც ჩვენსკენ ცხოვრობს გზაში კი ნიკამ მითხრა რო მოვწონვარ.მე ეს სიმთვრალეს დავაბრალე და გავატარე.უბრალოდ ეს უნდა გცოდნოდა.მე მართლა ძალიან მინდა რომ თქვენ რამე გამოგივიდეთ და ყველაფერს გავაკეთებ ამისთვის დამიჯერე მარი.-ნინი მარის მიუახლოვდა და ჩაეხუტა.მარი გაუნძრევლად იდგა თითქოს გაშტერდა.ცოტა ხანში გამოცოცხლდა და ნინის გადაეხვია.უცებ თვალიდან ცრემლი ჩამოუვარდა სწრაპად მოიწმინდა რადგან არ უყვარს როცა მას სუსტს ხედავენ.
ყველა მარისს იცნობ როგორც გიჟი,გადარეული,საყვარელ და ძლიერ პიროვნებას.ყავსბევრი მეგობარი მათ შორის ბიჭებიც.ბევრს ყვარებია,მაგრამ მარის არცერთი უყვარდა პირიქით ერთი-ოთან სწორედ ამის გამო გაწყვიტა მეგობრობა.მისმა მეგობრებმა მისი ხასიატი რო იცოდნენ მალავდნენ მის სიყვარულს რომ მეგობრები მაინც ყოფილიყვნენ.
-კაი ავიდეთ ისედაც დავაგვიანეთ და ამაზე მოგვხდება.-მარიმ ხელი მოკიდა და ავიდნენ გაკვეთილზე .შესვლისას ბოდიში მოიხადეს და მასწავლებელმა დაუშვა გაკვეთილზე ორივე.მეორე გაკვეთილის დაწყებისას მარის გული აუჩქარდა,იცოდა რო მოსვლას აპირებდა,მაგრამ არ მოვიდნენ.თითქოს ლოდე მოეხსნა გულზე,რადგან როცა მას ხედავს შებოჭილია და არ იცის სად წავიდეს.დგის ბოლოს ნინიმ მარის უთხრა რომ მასტან მივიდოდა სამეცადინოთ,მარიც დაეთანხმა. საგამოს მარისთან შეიკრიბნენ.იმეცადინეს.იმ საგამოს ნინი მარითან დარჩა.მეცადინებასთან ერთად ბევრი იმხიარულეს კიდევაც.დაწოლისას სულ ნიკაზე ფიქრობდა დაესიზმრა კიდევაც.წინ შაბათ-კვირა იყო.ერთი სული ქონდა უბრალოდ როდის დაინახავდა ნიკას.ძალაინ უნდოდა არ ეფიქრა მასზე მაგრამ გონებიდან ვერ აგდებდა ნიკას.
შაბათ-კვირამ უცებ გაიარა.ძალიან უნდოდა ერთი შეეხედა მისთვის,მაგრამ თან ესიკვდილებოდა სკოლაში წასვლა იმის გამო,რომ მისი დანახვისას ცახცახებდა და
გაკვეთილსაც ვერ ყვებოდა კარგად.ახალ კლასელებთან მარის კარგი ურთიერთობა ქონდა,მაგრამ მაინც არ იყო ისეთი როგორიც სინამდვილეშია მხიარული,გიჟი,გადარეული ბავშვი.სკოლისაკენ მიდიოდა და თითქოს გული ეწურებოდა.კლასთან მიახლოებისას გულის ცემა უმატებდა.შევიდა და ამოისუნთქა იქ არ დახდვდა,მაგრამ თან გულიც დაწყდა რო ვერ შეძლო მისი ნახვა.
-მარი რა ფერი გადევს გეგონება კუბიდან ეხლახანს ამოიგესო.-ნინი შეეცადა გაემხირულებინა მარი.მანაც ჩაიღიმა.
-გოგოებო გამაჯობა როგორ ხაართ?-კითხა ანამ.ანა კლასში ერთ-ერთი საუკეთესო მოსწავლე იყო.წერდა ლექსებს სიყვარულზე.მასაც ბევრი მეგობრები ყავდა მაგრამ დაქალი მხოლოდ თავის კლასელი თეონა იყო.ორივე ძალიან საყვარელი და თბილი ბავშვები იყვნენ.
-კარგად ანა შენ როგორ ხაარ?-ორივემ ერთხმად შეძახეს.
-მეც კარგად.თუ რამეში დახმარება დაგჭირდეთ აქ ვართ.-ჩაუღიმა ანამ.
-კარგი დიდი მადლობა.- მარიმაც გაუღიმა.
ზარი დაირეკა.მასწავლებელიც შემოვიდა ნიკა კი ჯერ არ ჩანდა.მარის გაკვეთილი გამოკითხა და მასწავლებლის მოწონება დაიმსახურა.მისი დაჯდომისას კარი გაიღო:
-შეიძლება მას.?-იკითხა ნიკამ.მის უკან კი მორცხვად იდგნენ ლუკა,ზურა და ირაკლი.
-შემოდით-გაბრაზებით უთხრა მასწავლებელმა.
-აუ სად გადავჩი.-ჩაილაპარაკა მარიმ.-კიდე კაი ადრე არ მოვიდა თორე გაკვეთილს რა მოყვებოდა.
ბიჭებმა თავის ადგილი მონახეს.დაჯდომისას ნიკამ ნინის ჩაუარა გაუღიმა და თვალი ჩაუკრა.ნინიმაც შესჩინა.
რთული დგე იყო მარისთვის.ერთი სული ქონდა როდის მოვიდოდა სახლში ლოგინზე დაწვებოდა და ამ დღის შოკიდან გამოვიდოდა.
-მარ სანამ სახლში წავალთ სალონში შევიდეთ.
-ნი არ გეწყინოს კარგი მე სახლში წავალ.
-არა,რა უნდა მეწყინოს კაი მაშინ მეც წამოვალ და სხვა დროს წავიდეთ ერთად.
მიდიოდა დღეები მარი კი თანდათან ეჩვეოდა ნიკასგან ესეთ სიცივეს,მის გაკვეთილზე ჯდომას,ნინისთან მის ესეთ დამოკიდებულება,მაგრამ უუფრო უყვარდებოდა.მარი კარგად იცოდა რო ნინის შეყვარებული ყავდა და ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი მაგრამ რატომღაც მაინც ეჭვიანობდა.
-დედიკო აგერ უკვე ერთი თვეა რაც ახალ სკოლაში გადახვედი და სულ ცუდ ხასიათზე ხაარ.რა ხდება?მითხარი-მარის შეწუხებული ხმით კიტხა დედამ.
-არაფერი დე უბრალო ახალი ბავშვები,ახალი სკოლა და ბევრი სამეცადინო.-ძალდატანებით გაუღიმა.
-იმედი მაქვს მართლა არაფერი გჭირს.მე ისევ ის მხიარული მარი მინდა რო იყო,ბევრი იგიჟო.მეგობრებთან ისეირნო.
-მეც მინდა.-ყრუდ ჩაილაპარაკა მარიმ.-დედა მე არც ადრე ვყოფილვარ მოწანწალე.-ამის თქმაზე მართლაც გაეცინა მარის.
-ვიცი დედი მაგრამ ეს თუ გაგამხიარულებს იწანწალე.-ეს თქვა და გულში ჩაიხუტა მარი.
როგორც ყველა მეთორმეტე კლასის მოსწავლე მარიმაც დაიწყო სიარული მასწავლებლებთან.რათქმა უნდა ნინიც მასთან ერთად დადიოდა.რაც დრო გადიოდა მარი მაჩნევდა გაკვეტჳლზე ნიკას მზერას,მაგრამ ვერ გაეგო რატომ უყურებდა ხოლმე ესე დაჟინებით.
