გიყვარდეთ ერთმანეთი

ყოველი დღე იწყება ასე:
-მარი ადექი დაგაგვიანდება!ადექი დროზე!(გიორგი)
-ო კარგი რა..მაცადე შენ მაინც..
-დე ადექი, ხომ იცი შენი თავის ამბავი..მარტო სარკის წინ დგახარ ერთი საათი..
-კარგი ჰო ვდგები.თქვენ ხო ადამიანს არ აცლით ძილს..ეს ბოლო უფრო ჩემთვის ჩავიბუტბუტე და თვალების ფშვნეტით ავდექი..ჩავიცვი, ახლა თმის გაკეტების ჯერი იყო, როგორც ყოველთვის 15 წუთი თმებს ვიკეთებდი.. მაღლა ავიწიე.აჰა მზად ვიყავი უკვე..პირველი შემთხვევაა როცა ღამით ჩავალაგე ჩანთა, მესიამოვნა დროც მეტი მქონდა..ამიტომ 10 წუთით ინტერნეტში შევედი, ისეთი არაფერი ხდებოდა და გამოვედი..
მივაბიჯებ ისევ ქუჩაში.აი მივედი. გადავკოცნე ბავშვები. სამმა გაკვეთილებმაც ჩაიარა და დიდ დასვენებაზე გოგოები გარეთ გამოვედით რაიმეს საყიდლად..მაღაზიის წინ ფეხი რაგაცას წამოვკარი და რომ არა ვიღაც პირდაპირ მინებში შევარდებოდი. მან გადამარჩინა, უნდა გენახათ როგორ ჩავებღაუჭე, ისე შევეფეთე მის თვალებს, არ ვიცი რატომ მაგრამ მალე მოვშორდი, თუმცა მინდოდა მასთან ისევ ჩახუტებული ვყოფილიყავი..თუ ამას ჩახუტება ერქვა..მადლობაც ვერ გადავუხადე, ისე დავიბენი..და უცებ შევარდი მაღაზიაში, გოგოებმა კი სიცილი ატეხეს. მაგ კი არა და მე რომ წარმოვიდგინე ჩემი თავი მეც გამეცინა მაგრამ ვფიქრობდი მის მუქ მწვანე-მოცისფრო თვალებზე, რომლებმაც ასე მომხიბლა, ამ დროს უკვე კლასში ვყოფილვარ და მასწავლებელი მეძახოდა 
-მეგრელიშვილი გამოდი დაფასთან..
-დიახ მას მოვდივარ.ეს მინდოდა ახლა მე?! რა უნდა დავწერო ნეტა ეგ მაინც ვიცოდე,ეჰ..არადა მათემატიკაში კარგი ვარ, თავს არ ვიქებ მაგრამ კარგად მესმის, თუმცა წესებს არ ვსწავლობ.
-აბა დაწერე შემდეგი მაგალითი. მიკარნახა , დავწერე და დაფას დავუწყე დებილივით მიშტერება..ორი წუთი ასე ვიდექი..მასწავლებელი როგორ მიყურებდა, თან შემრცხვა, პირველად ვიყავი ამ ვითარებაში.
-მარიამ არ იცი?ვერ ხსნი? შენ იმისთანა მაგალითებს აკეთებ ეს გაგიჭირდა გოგო?!ისე მიყვირა იმ ბიჭის ფიქრებიდან ისევ რეალობაში დავბრუნდი.
-ცუდად ვარ მას, თავი მტკივა უბრალოდ და არაფრის თავი არ მაქვს, ახლა მართლა ჩინურივით მეჩვენება ეს, მაგრამ ხომ იცით რომ ამას ერთ წუთში ამოვხსნიდი..
-კარგი დაჯექი, პირველი შემთხევაა ეს....პაუზის შემდეგ კი გააგრძელა :და ამიტომ გპატიობ.
გავეთილებიც დამთავრდა როგორც იქნა და სახლში წავედი..დღე ჩვეულებრივად მიდიოდა, ვიმეცადინე დავისვენე, ინტერნეტშიც შევედი, დიდხანს არ ვყოფილვარ ფიქრი მინდოდა და ამიტომ ადრე დავწექი და ჩემი ფიქრები ისევ იმ ბიჭს უკავშირდებოდა, დიდხანს ვერ დავიძინე მაგრამ ძილი მომერია და ჩამეძინა.

დილას ადრე ავდექი, გამეღვიძა. 15 წუთში მზად ვიყავი და სახლიდან გავედი, მართალია სკოლის დაწყებამდე ადრე იყო, მაგრამ სუფთა ჰაერზე მინდოდა გასვლა და ფიქრი.ფიქრი ყველაფერზე და ”იმ” ბიჭზე.
ჩემი სახლიდან მთავარ ტრასამდე ერთი ჩიხი უნდა გაიარო. ერთ დიდ ხესთან სკამია და იქ დავჯექი.გამახსენდა მისი თვალები და მომინდა მისი ნახვა. ჩემს წინ ერთი ბინა იყო და მისი სადარბაზოს შესასვლელს კარგად ვხედავდი..ვიღაც გამოვიდა, არ მივაქციე ყურადღება, მაგრამ როცა მწველი, დაჟინებული მწერა ვიგრძენი შევხედე და იმ წამსვე ეს გავიფიქრე ”ის აქ ცხოვრობს”.ჩემი ბინიდან მართლაც რომ ძალიან ახლოს. მან გზა განაგრძო თან ეწეოდა..”ვაიმე რა საყვარელი” ფუ რაზე ვფიქრობ...ჯობია წავიდე, საათს დავხედე 8:55 წუთი იყო.მეც ავდექი და სკოლაში წავედი,თუმცა ჩემს წინ ისევ ის მიდიოდა, რადგან ნელა უყვარს სიარული.უფრო სეირნობას დავარქმევდი.
სკოლაშიც მივედი, გახარებული, ახლა ის მაინც ვიცოდი სად ცხოვრობდა.
ჩემი დაქალი Never Forget You ვნახე და გადავკოცნე
-რა გჭირს? გახარებული ხარ რაღაც(Never Forget You)
-ხოო, ის ვნახე..(მე)
-მერე?
-მერე გავიგე სად ცხოვრობს.
-აჰა.
-შენ რა ქენი რა გაიგე?
-ის რომ დათო ქვია და ჩემი ძმის კლასელია..
-ვა მართლა.აბა შენ იცი. უნდა დამეხმარო.
-აბა დაქალები ტყუილად ვართ გოგო?და ორივემ გავიცინეთ.-გაგიგებ ყავს თუ არა შეყვარებული. ..ხომ გინდა?
-შენ თუ მაგას გაიგებ..მერე მე ვიცი.თან ვიცინოდით.
-ოკ.
სამი გაკვეთილის შემდეგ გარეთ გაგვიშვეს..”ღმერთო ისევ ის” რა საყვარელია..”მგონი გავგიჟდი”. ჯერ ბიჭზე ასე არ გადავრეულვარ.
-მარრ(Never Forget You)
-ხოო
-შენ გიყურებს
-რა?მართლა?
-ჰოო
-ვაიმე ჩემი ბიჭი.
-ე გოგო, შენ ხო არ შეგიყვარდა?
-შეიძლება..ეს ჩუმათ ვთქვი, რომ არ გაეგონა.მაგგრამ ამას ხომ დაჭყეტილი აქ ყურები.
-რაო რა თქვი?შეიძლებაო?
-რა? მე ვთქვი რამე? არა..
მაგაზიაში შევედით და ერთი დათუნია დავინახე. ძალიან მომეწონა.
-ნათ ნახე რა საყვარელი დათუნიაა.
-შენს დათუჩას ვერ ჯობია..
-ოხ Never Forget You Never Forget You..
-ნახე გოგოცაა და ბიჭიც..Never Forget You მივიდა და დათუნიების ტუჩები ერთმანეთს მიადო და თქვა: დათუჩა და მარუშა..და გადაიკისკისა..თავიდან ისე ვუყურებდი მიხვდა უნდა გაჩერებულიყო მაგრამ ვერც მე შევიკავე თავი და ავყევი სიცილში.
უკვე 15:00 საათია.სახლში ვარ და ინტერნეთში ვეძებ ჩემს დათუჩას. აი ვიპოვე კიდეც.. ”ეჰ, ნეტა მართლა ჩემი გერქვას.”მალე გამოვრთე კომპი, ვიმეცადინე, მერე ცოტა გავისეირნე მეგობრებიც ვნახე..
ჩემი ძმა რუსთავშია წასული ნათესავთენ..მეც მინდოდა მაგრამ არ წამიყვანა..მისი შეყვარებულიც იქ არის და ხომ უნდა ნახოს ხოლმე.. მომენატრა და მობზე მივწერე
-”როგორ ხარ საძაგელო??მომენატრე უჯიშო”
-”ცუდად.. მეც ძაან მომენატრე და ამიტო ხვალ მოვდივარ. ჩემს პრინცესას დიდხანს ვერ დავტოვებ მარტო. არავინ მოგიტაცოს”
-”ჰაჰაჰ დაეტიე მანდ”
ტელეფონი გვერძე გადავდე დავწექი და დავიძინე ხვალინდელი დღის მოლოდინში.