მოგესალმები, სტუმარი! რეგისტრაცია RSS

გიყვარდეთ ერთმანეთი

კვირა, 19.05.2024
მთავარი » 2013 » იანვარი » 9 » გატკინე! ღმერთო მე მას ვატკინე![3]
21:55
გატკინე! ღმერთო მე მას ვატკინე![3]

ყველაფერი გავიკეთე და უკვე მზად ვიყავი კარები გამიღო და როცა დამინახა გაშეშდა და პირი ღია ქონდა..
-ულამაზესი ხარ!გამოექანა და მაკოცა(ლოყაზე) კინაღამ გული წამივიდა არა იმიტომ რომ მაკოცა არამედ იმიტომ რომ ლოყაზე მაკოცა. გულში ვალნძღავდი..”იდიოტოო, კრეტინოოო და რას აღარ უძახოდა გული”
-მადლობა.
-კარგი წავედით
-სად?
-ნახავ და თვალი ჩამიკრა.
მეც აღარაფერი ვუთხარი, მისი აღარ მეშინოდა რადგან ვგრძნობდი რომ ცუდს არაფერს იკადრებდა და არც მე მაკადრებდა...
მანქანაში ჩავსხედით და სადღაც წავედით ერთ ადგილას გააჩერა და მითხრა:ახლა ამას გაგიკეთებ.და თვალებზე პატარა ”ბენდენა” ასე ვთქვათ, ამაფარა.ისევ დაძრა და მალევე სადღაც გააჩერა.
-მოვედით.დამიცადე გადმოსვლაში დაგეხმარები.
-...
-გადმოდი, ფრთხილად..წამოდი...ხელი ხელზე მომკიდა და მივყავდი.აქ იყავი ათამდე დაითვალე და მერე მოიხსენი კარგი?ოღონდ ნელა დაითვალე კარგი?
-კარგი.............ერთი, ორი, სამი... გული გახეთქვაზე მქონდა რა...შვიდი, რვა, უკვე სუნთქვა მიჭირდა.. ათი.და მოვიხსენი..პირველი რაც ვთქვი ეს იყო
-მიყვარხარ ....თუმცა ეს ჩემთვის ჩავიბუტბუტე. მერე მივიხედ მოვიხედე და ვერსად ვერ დავინახე დათო, მერე გზა შევამჩნიე რომელიც სანთლებითა და ვარდის ფურცლებიტმიდიოდა სადღაც თან ეს ხეივანი ხეებიტ მიდიოდა და ხეებზე სხვადასხვა ნიშანი და წარწერა იყო
”წამოდი” ”მე ” შენ” ”გელოდები” იქ” ”სადაც” ” ბოლო ” ”სიტყვა” ”წერია”ვაიჰ გულიიი...ცუდად ვიიყავი, მაგრამ სასიამოვნოოდ ცუდად..ამ ბოლო სიტყვიდან კარგა მანძილი გავიარე და არ შემხვედრია შემდენი სიტყვა და აი დიდი პლაკატია რაგაც და ზედ რაღაც არის მიფარებული. გვერძე კი წერია”ჩამოხსენი და ნახე რა წერია” მივედი და ერთი ხელის მოსმით”მოვდღლიზე” რასაც ქვია, მეტი აღარ შემეძლო და რა მექნა და პირი ღია დამრჩა. ზედ ეწერა ”მომწონხარ ანგელოზო” ჩემთვის ესეც ძალიან ბევრს ნიშნავდა მე ხომ მას არც კი ვიცნობდი.მხოლოდ იმ დღეს მელაპარაკა..
და უცებ უკნიდან წელზე ხელების შეხება ვიგრძენი, თითქოს არ მესიამოვნა, ნამდვილად, ეს ის ის ყო რაც მინდოდა მაგრამ ასე მალე არა.ვგრძნობდი რაღაცას მაგრამ აჩქარება არ მინდოდა მითუმეტეს 15 წლის ”ბავშვი” ვარ ხოო..ნამდვილად ეშმაკურად მოვიშორე მისი ხელები და ვუთხრი
-ყველაფერი ძალიან ლამაზია..მადლობა.
-შენ უფრო ლამაზი ხარ
უპს. აქ უკვე ავწითლდი მივხვდი 
-მადლობა..
-კარგი წამოდი ჩავსკდეთ თორე მთელი დღეა არაფერი გვიჭამია.მეც გავყევი ნამდვილად მშიოდა.დავსხედით სუფრასთან რომელიც ტბასთან ახლოს იყო დ..ძალიან ლამაზი იყო ყველაფერი.
-არ ვიცოდი რა გიყვარდა, იმედია რაღაც მაინც გიყვარს რაც შევუკვეთე.
-ვერ გეტყვი რომ რაიმე მიყვარს მაგრამ ისე მშია, რაღაცას შევჩამ, არ ინერვიულო.
-ხო, მაინც ეხლა. ძალიან გამხდარი ცოლი არ მინდა..და გაიცინა.
-თორე იმწამსვე მოგყვები.
-შანსი არ გაქვს ან ნებით, ან ძალით.
-ჰაჰაჰ მიდი ჩამე, თორე სისულელეებს ლაპარაკობ უკვე სიხარულო.
ის ისევ იცინოდა..როგორ მიყვარს მისი სცილიი ვაიმე ვაბოდებ ამ ადამიანზეე..
ის ისევ იცინოდა..როგორ მიყვარს მისი სცილიი ვაიმე ვაბოდებ ამ ადამიანზეე..
ბოლოს ვუთხარი:
-წასვლის დროა
-კარგი, როგორც გინდა.და ფეხზე ადგა.მეც მას მივბაძე.
და წავედით მანქანისკენ ხელიხელჩაკიდებულები.მანქანაში ჩავჯექით და წავედით
-სად მიდიხარ?
-სახლში
-რომელ სახლში. მე სახლში არ მიგყავარ?
-კი, მერე შენი სალის გზას რატო დაადექი?
-ჩემთან მივდივართ
-ოეე..სახლში წამიყვანე ეხლა..
-კარგი ჰო..
-ისე რა ვთქვა ეხლა მე სახლში?სად ვიყავითქო?!
-მიწამ ჩამყლაპათქო..
-ჰაჰა გამეცინააა..
-კარგი გეტყვი, სახლში არ მიმყავხარ. მე მოვაგვარე ეგ, ახლა კი ქეთის მივდივართ..ქეთი ელაპარაკა დედაშენს და უთხრა ჩემთან დარჩება დღესო.
მე თვალები გამიფართოვდა და წარბი ავწიე.
გაიცინა -კარგი რა იყო, ისიც მარტოა და იყავით არაფერი გიჭირთ. თან აბა რა უნდა გეთქვა სახში?
-კარგი ჰო, მადლობა მაინც.
-მპუა.
-წინ იხედე შენ ჯობია და მაგ საჰაერო კოცნებს თავი დაანებე.
-ააა..მივხვდი საჰაერო კი არა სახლელეთო გინდა ..და გაიცინა.
-ერთი ჭიქა დალიე აგრამ ეტყობა ცუდად მოქმედებს შენზე და მე არ მინდა ...აი აქ დავასტოპე.
-რა არ გინდა?
-არაფერი..”რა და შენნაირი ქმარი. ერთ ჭიქაზე რო აბოდიალდება” ეს გავიფიქრე
მეტი არაფერი უთქვამს და ქეთის ბინასთან გააჩერა მანქანა..

ბავშვებო დავდე ეს თავი 3 დღის წინ მაგრამ დადეს და მერე წაშალეს და მოკლედ, იმედია ამას მაინც დადებენ, მაშინ უფრო დიდი დავდე და უკეთესიც მაგრამ ახლა ვეღარ მოვახერხე მეტის დაწერა...არადა მაინცდამაინც ამ თავის შენახვა დამავიწყდა..
 
კატეგორია: ♥ ისტორიები ♥ | ნანახია: 793 | დაამატა: mari | რეიტინგი: 0.0/0
სულ კომენტარები: 0
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[ რეგისტრაცია | შესვლა ]