მთავარი » 2012 » აგვისტო » 23 » – დაატრიალე და აკოცე | ნაწილი მეთოთხმეტე | ))
19:14 – დაატრიალე და აკოცე | ნაწილი მეთოთხმეტე | )) | |
ერთი მძიმედ ამოვისუნთქე და ჩემი წითელი ტილოც ჩამძვრა…. . . შერცხვენილმა ხელები ავიFარე და მასინვე ტილოს ვწვდი, გიორგი იდგა და მიგიმოდა . Nერვები მომიშალა მისმა გიმილმა, და მარჯვენა ხელით მუჯლუგუნი ვკარი, და კარებისკენ მივითითე. - წადი. - რომ არ წავიდეი - … - მოდი აქ! - გადი აქედან.! - Aგადი რა ძაღლი ვარ - Gიორგი საშინლად მაღიზიანებ სენი ეს საქციელი, ვერ გავიგე რა ხდება ვიცი რომ ცოლი გყავს, ისიც ვიცი, რომ ოდესღაც მიმატოვე. - Mე შენ არასოდეს არ მიმიტოვებიხარ, ამის დამადასტურებელი საბუთიც მაქვს. - კარგი რა რა სისულელეა. - Aრაა სისულელე, შემიძლია დავიფიცო, რომ არცერთი დღე არ ყოფილა ისე, რომ მე შენზე არ მეფიქრა. - Aრ მჯერა. - Dაგიმტკიცებ. - ვერ დამიმტკიცებ, ეს შეუძლებელია. - შეუძლებელი არაფერია, მანამ სანამ ჩვენ ცოცხლები ვართ. - გიორგი უკვე საკმარისია 9 საათი ხდება წადი აქედან. - არ წავალ და მორჩა. - წახვალ. - Aრ წავალ! - Gაგაგდებ. -
ირმა მოდი ესე გავაკეთოთ, ეხლა მე წავალ იმ პირობით, თუ ხვალ ჩემთან
წამოხვალ იმის სანახავად, რაც ამ ოთხი წლის განმავლობასი გავაკეთე. - Aრსადაც არ წამოვალ და გადი ეხლა, ნუ მაყვირებ. Gიორგი
ნერვების მომშლელად და გამომწვევად მიყურებდა თითქოს თვალს ვერ მწყვეტდა,
დავინახე ბოლოს როგორ გადადგა ნაბიჯი კარისკენ გამოაღო და მითხრა. - გავიდეი - გადი! - Dარწმუნებული ხარ რომ გინდა გავიდეი - . . . გიორგი
ჩემსკენ წამოვიდა, მივხვდი, რომ ის ვნება, რომელსაც წლების გამნავლობაში
ორივე ვიკავებდით ერთხელ და სამუდამოდ უნდა აფეთქებულიყო. თვალთ
დამიბნელდა, ერთადერთს რასაც ვხედავდი ეს იყო გიორგი, რომელიც ისევ ისეთი
თბილი და მოსიყვარულე იყო, როგორც პირველ დღეს, მაგრამ მაშინ ყველაფერი
სულ სხვანაირად იყო, გიორგიმ მაკოცა მე კი გავარტყი, მთელი ძალით და ღონით,
თავი მოვთოკე და ისევ ჩხუბი დავუწყე. - რატომ მიმატოვე! რატომი მთელი ოთხი წელი სად იყავი, სადი შად იყავი მასინ როდესაც მწირდებოდი სადი ჩემდაუნებურად ტირილი დავიწყე. Gიორგიმ ხელში ამიყვანა და ჩამიხუტა. - ოდესმე ყველაფერს მოგიყვები, მაგრამ დამიჯერე მე ჩემი ფიცი შენდამი არ დამირღვევია. ჩემს ტილოს მეტივ არ უნდოდა გიორგის დედიშობილა შევრჩი ხელში, ის ღამე არასოდეს არ დამავიწყდება… არ დამავიწყდება არცერთი წამი , არც ერთი წუთი, რომელიც გიორგიმ მაგრძნობინა. Oრივენი ვიწექით იატაკზე და უკვე მომავალზე ვფიქრობდით… გვეჭირა ერთმანეთის ხელები და ვტკბებოდით ერთმანეთით…
ცემს ცხოვრებაში მუდმივი ბედნიერება არასოდეს არ ყოფილა და არც უნდა
გაგიკვირდეთ ის, რასაც ეხლა ვიტყვი, ჩემი და გიორგის მორიგმა ურთიერთობამ
მხოლოდ ერთ თვეს დასტანა ზუსტად ჩემს დაბადების დღეზე 17 აგვისტოს უგზო
უკვლოდ გაუჩინაარდა….
| |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |