მთავარი » 2012 » აგვისტო » 23 » – დაატრიალე და აკოცე | დასასრული | ))
19:23 – დაატრიალე და აკოცე | დასასრული | )) | |
გიორგი ისეთი თვალებით მიყურებდა მინდოდა ყველაფრის ახსნა მომეთხოვა მისგან, მაგრამ არ შემეძლო...
ქვეყნიდან გასვლა ერთ დღეში რომ შეუძლებელია ალბათ თქვენც მოგეხსენებათ, მითუმეტეს, რომ ჯიბეგაფხეკილი ვიყავი, ერთადერთი სახლი და მანქანა მებადა შესაბამისად არც ისე ვიყავი, რომ მეთქვა თავზე ჭერი აღარ შემარჩინეს თქო. მაგრამ... გული მიგრძნობდა, რაღაც ცუდი უნდა მომხდარიყო, მე კი მშიშარასავით არ მინდოდა უკან მოუხედავად გავქცეულიყავი, მიუხედავად იმისა, რომ ამას გიორგი მთხოვდა. არსადაც არ წავედი... ნეტავ წავსულიყავი... პოლიცია გვარწმუნებდა, რომ გაქცეულ ორ წევრსაც დაიჭერდა, მაგრამ ეს ძალიან გვიან მოხდა. 14 აპრილი. ტელეფონმა დარეკა… - ბატონო, გისმენთ. - რომელი ბრძანდებითი - ირმა ვარ, რომელი ხართი რა გგნებავთი - თქვენი საყვარელი მეუღლე როგორც გინდათ ისე მოძებნეთ, ეხლავე, გააფრთხილეთ ენას კბილი დააჭიროს, თორემ ერთ დრესაც მეორე დილა აღარ გაუთენდება, თქვენთვისვე აჯობებს ეს საუბარი პოლიციეს ყურამდე მივიდეს, შემდეგ ნიკოლოზს…. - ნიკოლოზს არ შეეხოთ, რა გინდათ, რას მოითხოვთ, რა ენის გაჩერებაზეა საუბარი! გამაგებინეთ! - გიორგიმ ყველაფერი იცის! Gადაეცი! - ამიხსენით…. - ტუ… რათქმაუნდა იმ დღეს ნერვიულობისგან არ მეძინა, გიორგიმ მიუხედავად თავისი გაფრთხილებისა და ჩემი ამ თხოვნის შეუსრულებლობისა მაინ ცარ გამიბრაზდა, მაგრამ მითხრა მარტ ოარ ვყოფილიყავი და მამიდაჩემთან გადავსულიყავი. ესეც მოვიქეცი. დილით გიორგის დავურეკე… - ალო.. - გიორგი სასწრაფოდ მამიდაჩემთან მოდი! - რამე მოხდაი - მოხდა, ტელეფონით ვერ აგიხსნი, გელოდები. - კარგი სახლში მოგაკითხავ. - არა, არა ჯობს მემგონი სადმე შევხვდეთ, არ მინდა ცვენს საუბარში ვინმე ჩაერიოს, თუნდაც მამიდაჩემი. - კარგი, მაგრამ ირმა, მემგონი.. - არაფერი მომივა. - კარგი, ნიკოლოზს წამოიყვანი - არ ვიცი, გინდა წამოვიყვანოი - წამოიყვანე, რაღაც საშინლად მენატრება, თან რაღაც უნდა მივცე. - კარგი, იცი სად შევხვდეთი . . .. . -Kარგი, რომ გამოხვალ დამირეკე , მანქანით მოვალ. - კარგი… როგორც იქნა ერთი საათი გავიდა და სევხვდით, არ ვიცი რაღაც დაბნეული და უცნაური იყო, თითქოს იცოდა რაც მოხდებოდა… გიორგის თვალები თითქოს მემშვიდობებოდნენ, ნიკოლოზს შეპირებული საჩუქარი მისცა, ბავშვი მამას მალევე შეეჩვია და მტელ დანაკლისს ინაზღაურებდნენ, სათამაშო დიდი მანქანის დანახვაზე ბავშვი გადაირია, მსგავსი მანქანები მომწონდა, მაგრამ იმდენად მიახლოებული იყო ნამდვილთან სულ მეშინოდა … დედის გული… მამამ თხოვნა შეუსრულა და ბავშვმა მადლობის ნიშნად აკოცა, გიორგის გაბრწყინებული სახე ჰქონდა, რადგან ნიკოლოზი საკოცნელად არასოდეს არავისთან მიდიოდა. - კარგი რა გიორგი, ეხლა ეს მანქანა სახლში ხელით როგორ წავიღოი - მანქანით ტყუილად კიარ მოვსულვარ. მითხარი რა მოხდაი - გუშინ ერთ-ერთმა დამირეკაი - რააი! მერე ეხლა მეუბნები მაგასი ღა უნდოდათ ! - დამემუქრნენ ! - რა უნდათ მაგათი დედა . . .! - გიორგი ამიხსენი ! რას მოითხოვენ შენგან ! მითხარი ! დავიტანჯე აღარ შემიძლია ამდენი ნერვიულობით ! - მოკლედ გეტყვი, ანგარიშის გასწორება, იჩორნას ძმა’ ორი წლის წინ მე დავაჭერინე პოლიციას, იმან კი ციხეში წერილი დაუტოვა თავის ძმას, თვითონ კი თავი მოიკლა. Mოიკლა რა, ვიღაცა დაჭრა და როგორც ხდება ხოლმე იმათმა შური იძიეს. (ციხის ტიპიური შემთხვევა) - ანუ ? - ირმა, მოდი არ გვინდა ამაზე ლაპარაკი, სხვა დროს იყოს, დრეს რაღაც გული მეუბნება, რომ... - კარგი, მაგრამ ამ თემას ტყუილად არიდებ თავს. - ძალიან მაგარი აზრი მომივიდა, მოდი ნიკოლოზი ამ დღეებში მოვნათლოთ. - მოვნათლოთ, რამდენი ხანია მინდა მისი მონათვლა. - ხოდა მოვნათლოთ, მამა პავლეს მე დღესვე დაველაპარაკები... - კარგი, მოდი სახლში წავიდეთ, წვიმას აპირებს. . . - კარგი. ნიკოლოზმა ტირილი დაიწყო, როდესაც გიორგიმ აკოცა და უთხრა მამი ეხლა წავალ და საღამოზე ბაბუა გრიშასთან მოვალ და ერთად ვითამაშოთო. ბავშვმა თავი გაიგიჟა არ უშვებდა. . . ბოლოს სახლში დაგვტოვა და მითხრა, მამა პავლესტან სანამ წავალ სახლში შევივლი და იმ ხატს ავუტან თვების განმავლობაში რომ ვწერდიო. (გიორგიმ მონასტერში ხატწერას მიჰყო ხელი ხომ გახსოვთ) მეც დავემშვიდობე და ვუთხარი დაერეკა. წვიმდა . . . გიორგიმ სწრაფად მოუხვია და სახლში წავიდა. Nიკოლოზი არა და არ ჩერდებოდა. ბავშვმა გამაგიჟა, არაფერი არ უნდოდა მამამისის გარდა, რომ ვეუბნებოდი მალე მოვაო ამბობდა აღარ მოვაო… საღამო ისე მოვიდა გიორგიმ არა და არ დამირეკა, ვერც მე ვრეკავდი, ტელეფონი გათიშული ჰქონდა... 9 საათიან კურიერს ბიძაჩემი ყოველთვის უყურებდა ხოლმე და არც მაშინ გამოუტოვებია, სერიალი სპეციალური გამოშვების გამო გაწყვიტეს, მამიდაჩემმა მოთქმა დაიწყო რაღა ბოლოს გაწყვიტესო, შეჭამეს ტვინიო. ჟურნალისტი ისგა და ამბობდა. - ახლახან მივიღეთ ინფორმაცია რომ ცნობილი ქურდის ? ჩორნას’ გაქცეული თანამშრომლები დაახლოებით საღამოს ექვსი საათის წინ აიყვანეს. Oრმხრივი ცეცხლის შედეგად გარდაცვლილია პოლიციეს თანამშრომელი და მოქალაქე თამარ ჭყონია, ასევე დაჭრილია მოქალაზე გიორგი ტუღუში და პოლიციეს თანამშრომელი ლევან მამასაშვილი. Oრივე მათგანის მდგომარეობა მძიმეა და გადაყვანილები არიან ნომერ პირველ საავადმყოფოში. გთავაზობთ იმ კადრებს, რომელიც ერთ-ერთმა მოქალაქემ ტელეფონით გადაიღო. მთელი ოჯახი ფეხზე წამოხტა, მე კი თვალებზე ხელი ავიფარე, ბიძაჩემმა წამოიყვირა, საავადმყოფოში წავედითო. რასაც ქვია ამიღეს და მანქანაში ცამდეს, ათ წუთში უკვე მისულები ვიყავით. მიმღებში ვიკითხეთ და გვითხრეს, რომ ჯერ ისევ საოპერაციოში ჰყავდათ. Oრი საათის შემდეგ როგორც იქნა პროფესორი ... გამოვიდა და გვითხრა, რომ ძალიან მძიმე სიტუაცია იყო, რადგან შიდა სისხლდენა არა და არ ჩერდებოდა, რაც ორგანიზმზე იყო დამოკიდებული. . დიდი ხვეწნა მუდარის შემდეგ დილით თავი შევაშვებინე. . . ვიდექი და ვსლუკუნებდი გიორგი უსიცოცხლოდ იწვა და სიმართლე გითხრათ უკვე მკვდარს ჰგავდა. Vიდექი და თავისთავად ჩამომდიოდა ცრემლები, არ ვიცი, რატომ მაგრამ ვერ ვჩერდებოდი, მინდოდა მასთან საუბარი, თუნდაც უკანასკნელად. . . - ჩემო სიცოცხლე, მითხარი რომ კარგად გახდები და ნიკოლოზს ერთად მოვნათლავთ, ხომ გახსოვს რომ მითხარი, ამ ზაფხულს ბებიაჩემის სახლში სამივენი წავიდეთ და ნიკოლოზს ბაბუაჩემის ხმლების კოლექცია ვანახოტო. Gიო, ჩემო სიცოცხლე ხომ დამპირდები რომ კიდევ ერთხელ არ მიმატოვებ, გეხვეწები, გეხვეწები ! გაახილე თვალები და მიტთხარი რამე. ხელით ხელზე ვუჭერდი და ვცდილობდი მისი უსიცოცხლო ხელი ოდნავ გამეთბო მაინც... რქიმები ყოველ წამს მიდი-მოდიოდნენ, მაფრთხილებდნენ სხვა არავინ შემოუშვათო. შუადღისას, ესე დაახლოებით ორი საათისათვის ექიმმა ბიძაჩემს დაუძახა და უთხრა საქმე ძალიან ცუდადაა, კათეტერიდან ძალიან ბევრი სისხლი ჟონავსო, მე ეს რათქმაუნდა არ მითხრეს. გიორგის ხელი ხელში მეჭირა და მისსავე საწოლზე ტავი მქონდა ცამოდებული, როდესაც ხელზე ოდნავი გაფართახება ვიგრძები. - გიორგი ! გიორგი ! გონს მოხვედი ? - ??.. - არა არ ილაპარაკო ! ეხლავე დავუძახებ ექიმებს. წამოდგომა დავაპირე, მაგრამ მივხვდი რაღაცის თქმა უნდოდა. . . - კისერი. - კისერი გტკივაი - Aა . . .რა ჯვარი! - გაწუხებსი - მოო . . მხსენი. - გეკეთოს.. - ნიკოლოზს.. - საღამოზე მოგიყვან, ჩუ ჩუ.. - უუთხარი, რომ მი?იყვარს, - შენ ეტყვი, გაჩუმდი! - მა.. ცადე ლაა.პარაკი. ჩამეხუტე. . . - კარგი... გიორგის ჩავეხუტე, ძალიან უჭირდა სუნთქვა, ერთი ღრმად დამსუნა და Aემდეგ კიცნა დააპირა, სასუნთქმა და გულის აპარატმა ორივემ წრიპინი დაიწყო. . . - გიორგი ! გიორგი !! მიშველეთ. Mივხვდი რომ სამუდამოდ დამტოვა, ვეხუტებოდი, ვკოცნიდი, არ დამტოვო გთხოოვ გთხოოვ, მიშველეეთ !!!! მეც წამიყვანეე ! გიორგი დავკრძალეთ, მამა პავლემ თვითონვე აუგო წესი და ეკლესიის ეზოში დაგვრთა ნება დაგვეკრძალა. სანამ საბოლოოდ მიაბარებდნენ მიწას ვაკოცე და დავინახე ოქროს ჯაჭვი, რომლის მოხსნასაც მთხოვდა, მოვხსენი და კისერზე ჩამოვიკიდე, მაშინვე არ შემიმჩნევია, რომ ჯვართან ერთად ჩვენი ჯვრისწერის ბეჭედიც ეკიდა, თურმე გულით ატარებდა. გიორგის ბეჭედი დღეს მე გულზე მაქვს ჩემს ჯვართან ერტად გულთან, მისი ჯვარი კი ნიკოლოზს უკეთია... ბილითები უკვე მზადაა, უკანასკნელად დღეს ვაკოცებ გიორგის საფლავის ქვას, საქართველოში არაფერი აღარ დამრჩენია . . . – დასასრული )) | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 4 | |
|
| |
