მთავარი » 2012 » სექტემბერი » 9 » ანის და გიორგის ისტორია
11:44 ანის და გიორგის ისტორია | |
---ჰი ---რა გქვიააი :P ---ანი, შენი ---გიო, რამდენის ხარი ---16, შენი ---მე 17....... რას შვრებიი ---რავი არაპერს, გარეთ თოვს და ვუყურებდი.. ---სად ცხოვრობი ---პლეხანოვზე, შენი ---მეც :D ---რა ადგილასი ---მარჯანისშვილის მეტროსტან ---მე ცოტა უკან ---კაიაა და არ გამოგიშვებენ გარეთი ---არ ვიცი ---რა იყოი ---მოიცა, მირეკავენ მობზე, ეხავე მოვალ ---ოოკ ---ხო მოვედი ---არ გისჰვებენი ---კიკი, მისჰვებენ. ატზე მეტროსტან ვარ ოკი ---ოკ ანიმ ჩაიცვა და სწრაფად გავიდა სახლიდან. ხეები თოვლით იყო დაფარული... იქაურობა სულ თეთრი იყო. მეტროს მიუახლოვდა. ისაააი იქ რომ ბიჭი დგას ისააი გიომ ხელი დაუქნია. ანი სწრაფი ნაბიჯით წავიდა მისკენ. მგონი შეუყვარდა, გიოსაც მოეწონა. დიდხანს ისეირნეს მოფიფქულ გზაზე. მერე სახლებში წავიდნენ. ორივე გახარებული იყო. ყოველდღე სწერდნენ ერთმანეთს. მიდიოდნენ სასეირნოდ. კიდევ ერთი ჩვეულებრივი შაბათი დღე, ისევ გადაუღებლად თოვს, ანი ისევ გიოს უნდა შეხვდეს, ისევ მარჯანიშვილის მეტროსთან. ძალიან ჩქარობს, რატომ თვითონაც არ იცის. გზიდან უკვე დაინახა გიო და ხელი დაუქნია.... სიჩუმე.... ბურუსი...... გზაზე ხალხი მოგროვდა, ხმაური იყო. ბიჭი შიგნით შეღწევას ცდილობდა. მართალი ხარ, ეს გიოაა. აი შევიდა და მისი საყვარელი სახე დაინახა, ქათქათა თოვლზე ანი იწვა. თვალებს არ ახელდა. გიო მხოლოდ მის სახეს ხედავდა და კიდევ...... კიდევ თეთრ თოვლზე წითელ ლაქას, რომელიც აძრძწუნებდა. ამის მერე აღარ ახსოვდა რა მოხდა. მეორე დღეს გონს ვერ მოდიოდა, უცებ ყველაფერი გაახსენდა და საავადმყოფოში გაქანდა. მივიდა. ანის ეძინა. ექიმი არაფერს ამბობდა. გოგომ თვალი გაახილა და ჩუმად, სუსტი ხმით გიოს მოუხმო. ბიჭი მივიდა, ცრემლები წამოსცვივდა. გოგო იღიმოდა. გიო იმ ღამეს პალატაში დარჩა. მთელი ღამე ისმოდა ანის მძიმე სუნთქვის ხმა, დილით__აღარ. გიო შეშფოთებული წამოდგა და ანის ლამაზ სახეს დახედა. ტუჩებზე ღიმილი უკრთოდა. სახე გაფითრებოდა. გიომ ხელი დაადო შუბლზე, ის ცხელი აღარ იყო, ძალიან ცივი იყო, გიო ჩაეხუტა საყვარელ არსებას, ტიროდა იქამდე სანამ ექიმი არ შემოვიდა და ძალით არ გაიყვანეს დერეფანში. მას მერე ანი აღარ უნახავს. გაუყვა გრძელ გზას რომლის ბოლო არ ჩანდა. 5 დღეE მშიერი იყო. შემდეგ დასუსტებული ისევ უკან დაბრუნდა, დაბრუნდა სასაფლაოზე, მივიდა გოგოს საფლავთან, ანის საფლავთან. დიდხანს ტიროდა. გული ბოღმით ავსებოდა. მივიდა თავის სახლში, სული მოითქვა. ტელევიზორით გადმოსცეს ერთი კაცის ამბავი, რომელიც სულ ახლახან გამოუშვეს ციხიდან და რომლის მისამართიც გამოაცხადეს. ეს კაცი სწორედ ის მძღოლი იყო, რომელმაც გიოს სიყვარული შეიწირა. გიომ დანა აიგო და ამ კაცის მისამართით გაუყვა გზას. მიაგნო მის სახლს. ზარი დარეკა. კარი მოხუცმა ქალმა გააღო, თბილად მიესალმა და სახლში შეიყვანა. დიდ ოთახში სამი ბავშვი თამაშობდა. დამნაშავეც იქ იყო. შვილებს უცქერდა. გიომ დანა ამოიღო ჯიბიდან, მოხუცმა ქალმა იკივლა, ბავშვებსაც შეეშინდათ, კაცი გაოგნებული იყო. არა, გიოს ეს არ შეეძლო. ბავშვებს მამას ვერ წაართმევდა. ჰოდა რა ექნაი უცებ შიგ გულში ჩაიცა დანა. მორჩა....... სიყვარული სიკვდილმა დამარხა. ცხოვრება კი ჩვეულებრივად გაგრძელდა, თითქოს არაფერი მომხდარა.. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 2 | |
|
| |