მთავარი » 2012 » ივლისი » 31 » `უსასრულობაა უსასრულობათა შორის ` .III
20:11 `უსასრულობაა უსასრულობათა შორის ` .III | |
| ნერვები მომეშალა . რა უფლება ჰქონდა ასეთი ტონით რომ მელაპარაკებოდა ? ნუთუ ჰგონია რომ მე მისი მეშინია ? ასეთი ტონით ლაპარაკი ჯერ ჩემთვის არ გაუბედავს არავის , და ამას ვინ ჰგონია თავისი თავი?! ნერვებს ვეღარ ვთოკავდი. ცოტა ხნის მერე , კარები ისევ გაიღო , მაგრამ ახლა სხვა პიროვნება შემოვიდა , ლანგრით საჭელი მოჰქონდა . მაგიდაზე დადო და შებრუნდა კარებთან რომ მივიდა მითხრა რომ "მოვმზადებულიყავი" მაგრამ რისთვის არ უთქვამს . საჭმელს რომ შევხედე მაშინღა მივხვდი რომ ძალიან მომშივებოდა . უცებ მოვათავე საჭმელი და საწოლზე გადავვარდი. დავიწყე ფიქრი . ვერ ვაანალიზებდი , თუ გამოსასყიდს მოითხოვდნე ეს "ქურდები" , ის ვერ გაითვალისწინეს , რომ მამაჩემს , არც ისე ძალიან ვეხატები გულზე . ცოტა ხანში კარები გაიღო და სამი ადამიანი შემოვიდა . ერთ-ერთი ვიცანი , ჩემი ნერვების "ამშლელი" იყო . ზიზღით შევხედე , მან კი ისევ და ისევ თვალი ჩამიკრა და თბილად გამიღიმა , ეს ქცევა მეუცხოვა , და მეუხერხულა , "წეღან როგორ მეპრიკაზნა და ახლა მექცევა თბილად?" - გავიფიქრე ჩემთვის და თვალი ავარიდე , ახლა ის ორი შევათვალიერე , ერთი ასე 25 წლამდე იქნებოდა მეორე კი , ალბად 40 -ცს გადაცილებული . მაგრამ სრულებითაც არ ეტყობოდა , როგორც ჩანს , სპორტსმენი იყო , და თავს უვლიდა , და თან როგორ უვლიდა ? არაფერს არ იკლებდა . მოკლედ , მთხოვეს რომ რაღაცაში დავხმარებოდი , "რაში უნდა დავეხმარო ახლა მე ?" - ისევ ისე , ჩემთვის გავიფიქრე და , კრიტიკული მზერით , ავათვალ-ჩავათვარიელე , "ალბად , გამოსასყიდთან დაკავშირებით არის , მაგრამ რაღაც არამგონია , მამაჩემმა ფული გადაიხადოს ჩემი აქედან დახსნისთვის " - ხელი ავიქნიე , და თავი დავხარე , ამ საქციელმა შეაშფოთა იქ მყოფები და დაიძაბნენ "ალბად ფიქრობენ რომ მე მართლა დებილივარ ! ან კიდე უაზროოდ ვიქცევი , ან ვაფშე დიდი-დიდი , საგიჟეთში გადამიყვანონ ფულის მიღების შემდეგ , ‘რათქმაუნდა თუ მიიღეს , " ჩემთვის ჩამეღიმა , თავი ავწიე და მათ ‘დახმარებაზე’ დავთანხმდი . თურმე მარტო ერთი ზარი იყო საჭიროდ , მამაჩემისთვის უნდა მეთხოვა რომ ფული გადაეხადა და მორჩა , მათი ბრძანება შევასრულე , ოთახს ტოვებდნენ როცა , ის ‘ჩემი ნერვების მომშლელი’ შემობრუნა დაა განაცხადა რომ სალააპარაკო ჰქონდა ჩემთან . ‘ამან სულ გაუბერა?’ გავიფიქრე ჩემთვის და ამაზრზენად შევხედე . ყველამ დატოვა ოთახი და დავრჩით მარტო მე და ‘ის’ . რომ დაუკვირდებოდი , არ იყო ცუდი „ტიპი„ მაგრამ მაინც ნერვებს მიშლიდა ! - რა იყო პატარავ , ჩემი რატომ გეშინია ? მითხრა და, თავიდან-ბოლომდე ჩამათვალ-ამათვალიერა . უხერხულად შევიშმუშნე. მაგრამ იხტიბარი არ გავიტეხე . - შენი არც მეშინია და არც შემეშინდება ! ვუთხარი და ძალით ჩავიცინე . - ოპპა , რაღაც მეჭვება პატარავ ! - არაფერი არ არის აქ საეჭვო , და დატოვე ჩემი ოთახი , სასწრაფოდ ! - თითქოს მოწყენილი თვალებით შემომხედა , არა ალბად მომეჩვენბა , უცებ ჩემსკენ წამოვიდა , თუჩებში დამეძგერა , თვალი ჩამიკრა და ოთახი დატოვა . მიმაგრება: სურათი 1 | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |