მთავარი » 2012 » ივლისი » 31 » `უსასრულობაა უსასრულობათა შორის ` .
20:08 `უსასრულობაა უსასრულობათა შორის ` . | |
| `უსასრულობაა უსასრულობათა შორის ` . სიყვარულის მოზღვავებულ ენერგიას ვგრძნობ , და, უსასრულობის მორევში ვიკარგები , ვკარგავ საერთოდ ჩემს თავს. გაბმული ზუილი კი იმის მიმანიშნებელია რომ ჩემი გული ჩერდება , და მეც მასთან ერთად ვაჩერებ ცხოვრებას , ან უბრალოდ ვაპაუზებ და მოვა დრო და ისევ დავაქლიქებ PLAY ს და თავიდან დავიწყებ ჩემდამი განვლილი ცხოვრების დათვალიერებას. --- ფანჯარაში ვიხედები და ვხედავ , ნახევრად მძინარე ადამიანებს . როგორ მიიწევდნენ სამსახურში , კოლეჯში , და თუნდაც სკოლაში . ფიქრებში გავერთე , მაგრამ , დათას ხმამ გამომაფხიზლა . - სოფია , სოფია , ანა-სოფია , გამოფხიზლდი თუ შეიძლება და გადმობრძანდი მანქანიდან - ეს არ გავდა არც კითხვას და არც თხოვნას . კატეგორიული მოთხოვნა უფრო იყო . - გადმოვდივარ, გადმოვდივარ . - რა იყო ? შეყვარებლი ხომ არ ხარ სოფია ? ამ ბოლო დროს ვეღარ გცნობ ! - გაეცინა დათას და ჩემი ხასიათის გამოკეთებასაც შეეცადა , მაგრამ ამაოდ ! - ნამდვილად სასაცილოა არა დათა ? და ხომ ვერ მეტყვი ვინ უნდა შემყვარებოდა ? მამაჩემის ზეგავლენის გამო , ბიჭები შიშით შემოხედვასაც ვეღარ ბედავენ .. - სიმწრისგან გამეცინა - დათა ფრთხილად , წინ .. წინ ქვა ... და უცებ დაცემის ხმა გავიგე.. - ხომ გითხარი წინ იყურე თქო! - არაუშავს . ყველაფერმა კარგად ჩაიარა . - არ შეიძლება ერთხელ მანიც წავიდე სადმე , ოღონდ შენს გარეშე ! - ბატონი ლევანის ბრძანებას ვასრულებ მე . გახდები შენც სრულწლოვანი და გიყიდის მამაშენი მანქანას მერე კი , სულ მარტო ივლი . - მითხრა და ირონიულად გამიღიმა. ხმა აღარ ამომიღია , მანქანაში ჩავჯექი . ყოველთვის გვიწევდა ერთი ბილიკის გავლა , ხეებს შორის , აქ გასვლა ყველაზე ძალიან მიყვარდა , სულ წყვილები გვხვდებოდნენ გზად რომ მივდიოდით . მაგრამ ახლა საკმაოდ ჩაწყნარებული იყო აქაურობა . ამის გაფიქრება იყო და , გასროლის ხმა გავიგე , უცებ მანქანა სავალი გზიდან გადავიდა და რაღაცას შეასკდა . --- გონს არ ვიცი რამდენ ხანში მოვედი მაგრამ , მივხვდი რომ საკმაო ხანს ვიყავი გათიშული . მაგრამ ყველაზე საშინელი ის იყო რომ , მე მომიტაცეს . ყველაფრის გახსენებას შევეცადე მაგრამ , შეჯახების მერე , აღარაფერი მახსოვდა . ამას ხომ დებილიც კი მიხვდებოდა რომ ვინც გამითაცა , მგამოსასყიდს მოითხოვე . - ლამაზო , გაიღვიძე . - ლაპარაკი მინდოდა მაგრამ , ვერ ვლაპარაკობდი , თითქოს ლაპარაკის უნარი დავკარგეო , არასოდეს გამომიჩენია ჩემი სუსტი მხარე , მაგრამ ახლა ნამდვილად , სუსტად და უსუსურად ვგრძნობდი თავს . აქ ხომ ჩემი დათა არ იყო , აქ ხომ მამაჩემი მისი დაცვით ვერ დამიცავდა . მაგრამ იმას ვერ ვხვდებოდი , მამაჩემს ასე თუ ვეჯავრები რატომ მაყოლებს ხოლმე დაცვას ? რატომ აბარებდა ჩემს თავს მძღოლს ? . არვიცი არვიცი .. არ ვიცი სად და როგორ მივედით , მაგრამ ის ვიცი რომ , სადღაც ყველასგან შორს მიმიყვანეს . მოსახლეობისგან ძალიან შორს . მანქანამ სვლას უკლო , მალე შეჩერდა ყველა კარი კაიღო , (ანუ სავარაუდოდ ოთხნი იყვნენ) ვიღაცამ თავისი , ცივი და უხეში ხელი შემახო და მანქანიდან გადმომიყვანა . იმდენად ძლიერად ქონდა ჩაჭიდული ხელი ჩემს ხელზე რომ თითქოს , ვიღაც ართმევდა ჩემს თავს . სახლში შემიყვანა , მერე მეორე სართულზე "ამათრია" და ერთ-ერთ ოთახში შემიყვანა , თვალებიდან სახვევი მომხსნა , ველოდი რომ მას სახეზე ნიღაბი ეკეთებოდა მაგრამ შევცდი ... მიმაგრება: სურათი 1 | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |